Baby Love ( Complete )

Chapter 17

"Ate!!!" napatingin ako kay Sheen, na sumisigaw. Hinawakan nya ang kamay ko pero hindi ako ngumiti.

Hinawakan ko ang tyan ko at dinama ang anak ko. Kahit wala na sya, mahal na mahal kita anak. Masakit man sakin pero tatandaan mo, mahal na mahal ka ni Mommy.

Pinunasan ni Sheen, ang luha ko kaya napatigin ako sa kanya. Umiiyak din sya kaya pinahid ko ang luha nya. Alam kung nasasaktan din sya para sakin pero hindi ko mapigilang masaktan lalo na at anak ko ang nawala.

My youngest Child. Hindi ko na aya makikita. Hindi ko man lang nakita ang mukha nya, o di kayay nahawakan sya. Ang dami ko nang gustong gawin pag laki nya, ang dami kung pangarap para sa kanya pero hindi ko na magagawa. Hanggang sa isip na lamang ang lahat. Wala na akung anak na syang gagawan ko ng ganon. Wala na.

Ngumiti ako sa kanya ng yakapin nya ako. Pinunasan ko ang luha ko ng biglang kumirot ang balikat ko. Ininda ko ito ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si Aga at Jovert.

Ayaw ko syang makita. Ayaw kung makita nya akung ganito. Ang dumi kung babae, hindi ko man lang na protektahan ang sarili ko. Tinulak ko si Sheen, na halatang nagtataka. Nagtaklob ako ng kumot at dun umiyk ng umiyak.

Subrang hirap ng nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano ssabihin, kung paano ipaakita. Ginahasa ako at wala akung nagawa kundi ang umiyak. Ni hindi ko na protektahan ang anak ko. Wala akung kwenta.

"Baby Love" hindi ako sumagot at hinawakan nang mas mahigpit ang nakatakip sakin.

"Kuya, wag-

"Baby Love"hinawakan nya ang kamay o pero hinila ko lang ito.

Ayaw kung hawakan nya ako. Madumi na akung babae. May naka kuha na nang pagkababae ko. Hindi lang sya ang lalaking gumalaw sakin. Hindi na ako karapat dapat sa kanya.

"Baby Love, alam kung masakit but pleasse. Im just here, you can cry on me" malungkot nyang sambit.

"I- I- ahhhh!! Umalis kayo dito, gusto kung mapag isa!!" sigaw ko ng hilahin nya ang nakatakip na kumot sakin.

"Baby Love, nandito-

"Wag mo akung hawakan. Hindi na ako nararapat para sayo. Madumi na akung babae. May ibang lalaki ang nakakuha sakin. Madumi na ako, madumi na ako. Madumi" niyakap nya ako habang nagpupumiglas ako sa yakap nya.

Umiiyak din sya pero lagi kung bakang bibig ang madumi na ako. Hinawakan nya ang kamay ko at hinalikan ito.

"Hindi ka madumi, Baby Love. Hindi ka madumi" my pumasok na nurse at hinawakan nila ako dahil napupumiglas parin ako.

Ginamit nila ang syringe at tinurok sa balikat ko. Biglang bumigat ang mga mata ko at unti unti akong huminto sa pag pupumiglas hanggang sa mawalan ako ng malay.

"Aalis na ako" bumukas ang pinto at lumabas na si Jovert.

"Ate" ngumiti ako at umupo.

May sugat ako sa tyan at sa balikat at kumikirot pa ito. Hinawakan nya ang kamay ko at ginulo ko ang buhok nya.

"Okay ka na ba, Ate?" tumango lang ako sa kanya ng pumasok ang nurse.

"Nurse, kailan ako pwedeng umuwi?" tanong ko sa kanya habang chine check nya ang naka kabit sakin na dixtrose.

"Itatanong ko kay Doc, Maam. Babalik ako mamaya" tumango ako saka sya umalis.

Pumasok si Aga, na mat dalang pagkain. Sumandal ako sa headboard at pinikit ang mga mata ko.

"Gutom ka na ba, Baby Love" minulat ko ang mga mata ko at tumingin sa kanya.

Si Sheen, ang umayos ang dala nya at sya ang pumalit kay Sheen, sa pagkakaupo. He deserve someone else na mas magmamahal sa kanya. He deserve someone na  hindi madumi katulad ko.

"Lets Devorse" he look on me, with a schock expression.

"No. Hindi ako papayag. Hindi kita iiw-

"Madumi akung babae, Aga. Hindi lang ikaw ang naka kuha sakin. Hindi lang ikaw"  umiiyak na naman ako pero kailangan kung gawin ito.

"Kahit anong sabihin mo, hindi ako papayag. Bibigyan kita nang space para makapag isip pero hindi ako makikipaghiwalay sayo" tumayo sya at aakmang aalis ng hawakan ko ang kamay nya.

"Please. You deserve someone. Hindi sa tulad kung madumi" humarap sya sakin at hinalikan ako pero smack lang.

"Hindi magbabago ang decision ko. I will give you space but i will not devorse you. Wala akung paki kung ilang lalaki ang nakakuha sayo, tatanggapin kita dahil mahal kita" umalis na sya at naiwan akung umiiyak.

Aga, sana hindi mo nalang pinalala ang sitwasyon. Pinapalaya na kita, pero bakit gusto mung manatili. Ako na ang sumusuko peeo bakit ka ganyan. Hindi ako para sayo. Marami pang ibang babae na magmamahal sayo.

"Ate" tumingin ako kay Sheen, na malungkot.

"Tama naman ako diba, Sheen? Gusto kung makahanap sya ng iba na mas mamahalin sya. Na magiging masaya sya. Hindi sya para sakin. Madumi akung babae. Maduming madumi" niyakap nya lang ako at walang sinabing iba.

Lumipas ng ilang araw pero hindi na sya dumalaw pa sakin. Naririnig ko sina Sheen, at sinabing lagi itong umiinom at nakikipag away na sa ibang customer. Hindi ko nalang ito pinansin at baka hindi ito totoo.

"Tara na" tumango ako at lumabas na sasakyan. Nasa parking lot kami at nakatingin lang ako sa building kung nasaan ang Condo ko.

Pagpasok ko, ganon parin ang lahat. Walang nagbago. Sumaky na kami sa elevator hanggang sa makarating kami sa floor namin. Nakabukas ang pinto kaya tinulak ko ito at bumungad sakin ang sala na subrang kalat.

Mga can beer  na makikita mo kung saan saan. Naglakad ako papuntang kusina at nagkalat parin dito ang can beer. Napalingon ako sa likod ko na pinagliligpit ni Sheen at Jovert, ang kalat.

"Pahinga ka na, Ate. Kami na ang bahala dito" hindi na ako nagsalita pa at dumiritso sa kwarto pero nakita ko syang nakahiga sa kama.

Napaiyak na naman ako nang maalala ko ang masasayang araw na magkasama kami. Nung nakaman naming buntis ako. Hindi ko iyon makakalimutan. Ang masasayang araw na i tre- tresure ko habang buhay.

"Baby Love" bumangon sya at agad akung niyakap. Tinulak ko sya pero mas malakas sya kaya hindi ko sya matulak tulak.

"Wag mo akung yakapin, Aga. Madumi akung babae-

"Wala akung paki. Mahal kita. Mahal na mahal kita" iyak lang kami ng iyak sa isat isa pero hindi parin mawala ang sakit na nararamdaman ko para sa anak ko. Sakit para sa sarili ko na hinayaan ko syang baboyin ako.

"Aalis na ako. Sa bahay ako matutulog" kumalas sya at hinawakan ang kamay ko.

"Baby Love, please. Wag mo akung iwan"

"Sorry"