Adopted by Ashton

~1~

Pov Michelle
Ik zit in het weeshuis, het is niet de beste plek om op te groeien maar ik heb tenminste een dak boven mijn hoofd. Mijn ouders zijn toen ik 3 jaar was verongelukt, een vrachtwagen reed op hun in. Ik had geen andere familie dus ik moest naar het weeshuis toe. Ik heb al geen hoop meer, als ik 18 ben moet ik het weeshuis uit en ik heb geen werk dus ik kan dan nergens heen.

Ik moet helpen met de kleine kinderen omdat we te weinig vrijwilligers bij het weeshuis hebben. Ik heb al een hele tijd ruzie met Skyler, dat is een beetje de make-up trut. Diegene die denkt dat ze alles kan, ondanks haar gedrag denk ik dat ze een masker opzet. Ik slaap in de kamer naast haar en ze heeft een dagboek en altijd als ze Schrijft zegt ze alles hardop. Ze heeft het niet makkelijk gehad.

'MICHELLE, TAFEL DEKKEN!' roept mevrouw de Jong.

'JA, IK KOM ERAAN HOOR!' roep ik gauw terug. Ik weet dat ze anders door blijft schreeuwen.

'KOM NU WANT HET ETEN IS AL KLAAR, IK WAS VERGETEN JE TE ROEPEN!!' schreeuwt ze terug. Ik zucht, dat doet ze altijd. Ik strompel naar beneden en ik pak snel de borden, het bestek en de bekers. Ik zet alles goed neer en ik ga onderaan de trap staan. Hier komt het hoor.

'ALLE KINDEREN BOVEN DE 10 NU NAAR BENEDEN!' roep ik. Ik stap meteen aan de kant want ervaring heeft me geleerd dat ik anders door een kudde bizons ondergelopen wordt. Na de kudde beneden is ga ik naar de kamers voor de jonge kinderen. Ik til gauw alle kinderen tussen 4 en 6 uit hun bedjes en ik loop met die kinderen naar de eettafel. Dan loop ik gauw terug voor de baby's en de andere kinderen. Nadat iedereen zit ga ik gauw naar mijn plek tussen de baby's in. Ik hou echt van kleine kinderen. Ik help ze met eten en ondertussen eet ik ook gauw mijn eigen eten op. Na het eten til ik de kinderen uit hun stoeltjes en zet ik ze in de woonkamer.

"Morgen komen er weer een aantal mensen kijken, ik wil dat jullie je in jullie weeshuis uniformen kleden!" zei mevrouw de Jong en ze liep meteen naar haar kantoor.

~ volgende dag ~

Ik loop in mijn uniform naar de babykamer. Ik kleed de baby's om en ik til ze snel naar beneden. Daarna help ik de andere kinderen gauw en gaan we ontbijten. Na het ontbijt stellen we ons op in een rij, ik sta met de baby's vooraan. Ik help ze zodat ze niet vallen en zodat ze niet weg kunnen. Er kwamen niet veel mensen, alleen een oud stel dat uiteindelijk Sarah kiest. Ik ben blij voor Sarah want ze had het niet fijn hier. Ik loop gauw naar haar toe en trek haar in een knuffel, je kon gewoon zien dat ze dat nodig had. Ik zag dat Amelia en de baby's (Nathan en Amy) ook graag een knuffel van mij wilden. Dus ik liep gauw naar hun toe en ik gaf ze een knuffel. Ik zou alles voor hun doen, zelfs als ik mijn leven voor hun geven moest. Ik tilde Nathan en Amy op en ik liep met Amelia naar mijn kamer. Ik legde Nathan en Amy op mijn bed neer, dan wist ik zeker dat hun niks overkomen kon. Ondertussen had Amila haar radio gepakt en in mijn kamer neergelegd. Ze draaide Sounds Good Feels Good van 5 Seconds of Summer. Samen dansten we de kamer rond. We lachten de hele tijd.

Voor we het wisten was het alweer avond. We pakten Nathan en Amy, gingen daarna snel naar de eettafel en we gingen zitten. We aten hetzelfde als gisteren, eergisteren en morgen namelijk dikke brei.. het is niet smakelijk maar het zorgt ervoor dat je in ieder geval iets in je maag hebt. Ik zucht en eet het gauw op, daarna help ik de baby's met eten.

Na het eten ga ik weer met Amy, Nathan en Amelia naar boven. We dansen nog even en daarna stoppen we Nathan en Amy op bed. We zetten de radio ook meteen stil want anders wordt hij door mevrouw de Jong ingenomen. We praten nog even en daarna gaan we naar bed.

~ 3 uur 's nachts ~

Ik wordt wakker van een krijsende baby. Amy, alweer. Ik sta zuchtend op en loop naar de babykamer. Net als ik de kamer in wil lopen begint Nathan ook te krijsen. Nu ren ik de kamer in en ik til Amy en Nathan op. Ik neem ze mee naar mijn kamer want dan kunnen ze naast me liggen. Ik heb ze gauw in mijn bed gelegd, fijn nu kan ik niet meer slapen. Ik ga toch tussen ze in liggen en ik pak ze allebei stevig vast. Natuurlijk niet zo stevig dat ze niet meer kunnen ademen. Uiteindelijk val ik toch in slaap.

~ volgende ochtend ~
Ik wordt wakker van de wekker genaamd Mevrouw de Jong. Altijd fijn... ik kleed mezelf, Amy en Nathan om. Daarna loop ik met hun naar beneden. Vandaag komen er weer mensen kijken of ze ons adopteren. Na het eten ga ik weer in de rij met Amy en Nathan staan.

Opeens hoor ik een stem, het is Skyler: "Michelle denk je nou echt dat je geadopteerd wordt? Nou sgat ik kan je nu al vertellen dat dat niet gebeuren gaat." Ik rol mijn ogen en ik concentreer me op Amy die me iets wil zeggen. Het zal haar eerste woordje zijn.

"M-mama?" hoor ik Amy zeggen. Ik geef haar een trieste glimlach.

"Nee schatje, ik ben je Moeder niet." zeg ik haar. Ik zie dat ze begint te huilen. "Oké, oké. Zeg maar mama." meteen begint ze te lachen en brabbelen. Onbewust glimlach ik ook. Nu kwamen er 2 jonge stelletjes. Het ene stel nam niemand en het andere stel nam Raven, een stille jongen die altijd wel wil helpen. Meteen nadat de stelletjes weg waren kwam mevrouw de Jong naar ons toe.

"Volgende week zaterdag gaan we het helemaal anders doen. Vanaf volgende week moet iedereen met de mensen die komen praten, zo hebben de mensen een beter beeld van wie ze voor zich hebben en wie ze gaan adopteren. Die kleine mormels moeten maar met jou mee Michelle. Succes." zegt ze. De mensen die iemand komen adopteren kunnen alleen in het weekend komen zodat de kinderen "goed" onderwijs krijgen. Tssk.. niet dus.

Gepubliceerd: 23-06-20