KARANLIKTAN GELENLER

Ateş'ten Kaçış

İnsan kaçarmıydı kendinden ben tam olarak bunu istiyordum hiç birşey bilmeden ve ilk defa kalbim ağzımda atıyordu hissediyordum.

Tüm ilklerim neredeyse tek bir geceye sığacak.

Bir yanım içinde bulunduğum durumdan kork desede bir yanım o kadar korkma diyordu beynim çığlıklar atıyor,kafamın içinde sren sesleri kulaklarımı çınlatıyordu adeta

Kork !diye inleyen tarafım baskın gelsede asla dışarıya vurmuyor . korktuğumu belli ettirmemeye çalışıyordum...

Deniz bana bakarak "Arabaya bin " dedi tok çıkan sesiyle onu ikiletmeyecektim yüzündeki ifade yine anlaşılmaz bir hâl alırken seve seve onu dinledim . itiraz etmeyecektim.

Çünkü korkuyordum...

Sessiz ve sakin davranarak arabaya geçtim aklımda dönen sorular beynime ihanet ediyordu sanırım beni tanıyan bu çocuk yüzünden Deniz ve aramda büyük bir tartışma başlayacaktı

Arabaya bindiğimde sürücü koltuğunun yanına yerleştirdim yorgun ve aciz bedenimi tüm uvuzlarım bana ihanet eder gibi agriyordu kemerimi taktım ve korkuyla iyice yerime sindim

Kaçamak bakışlar atarak iki korkunç dev bedenin saçtığı auraya şahitlik ediyordum ...

Aralarında hiç bir konuşma geçmediği belliydi birbirlerine meydan bakışı falan mı atiyorlar

Ne yaptıklarından emin olmasamda birbirlerine attıkları bakışta "saf kin " olduğu gözle görülüyordu

Sanırım Deniz bu çocuğu ilk defa görmedi ve anlaşılan o ki son defa da görmeyecek .

Sonunda yabancı çocuğun "aptalsın" dediğini işittim Deniz'i kızdırmak başlı başına apttallık olsada yabancı çocuğun Deniz'den daha güçlü olduğuna emindim

Yabancı çocuk kin ile bakarak alayla gülüyordu normalde yüzünde ki bu ifadeden tiksinmem gerekiyordu ama çocugun Deniz'den bile yakışıklı olduğunu su götürmez bir gerçek

Çocuk hâlâ alayla gulerken Deniz ise başını başka bir tarafa çevirdi bıkkınlıkla bir nefes verdi aralık dudaklarından , ben Deniz' in  birşeyler söyleyeceğini düşünürken rakibi ondan önce atağa geçti "sen benim için zayıf bir piyonsun"

Ve ekledi " kızı bana gönder"

Dedi alayla bu cümleler beynime çivi çakılıyormuş gibi bir etki yarattı ve beynimde dönüp durdu " kızı bana gönder"

Benden gayet rahat bir şekilde bahsetmesi mideme tekme yemişimde iç organlarım ağzimdan dökülecekmiş gibi bir his yarattı bende.

Deniz bir kahkaha kopardı kanımın donmasını sağlayacak bir şekilde kuru dudaklarından.

İkisi de eğleniyor gibiydi uzaktan bakınca ve çok sürmeden aynı kinle bakan gözler birbirine değdi.

İkisininde yüzünde sert bir ifade belirirken bakışlarla öldürmek mümkün olsa iki katil duruyor olacaktı karsimda şuan

Ben hâlâ ikisini dinlerken Deniz toparlayarak lafa girdi " asla benim olana dokunamayacaksın" başka bir durumda olsak şu cümle kalbime nakış gibi işlenirdi fakat şuan bu düşüneceğim en son şeydi.

Deniz'in kurduğu cümle üzerine yabancı çocuk daha da eğlendi.

Tehditkâr bir bakış atarak yerime sinmemi sağladı

" göreceğiz bakalım"

Diye yanitladı Deniz' i bense hâlâ konuşmaları pür dikkat dinlemeye özen gösteriyordum.

İçimde  birşeylerin kopup beni terk ettiğini hissetmekte boğuştum o çocuk beni mi istiyordu ben mi yanlış anlamıştım? Düşünceler beynimi gasp ederken tek istediğim şu durumdan kurtulmaktı...