WOLV POV
Eto ako ngayon tumatakbo papunta sa kwarto kung nasaan ang lalaking yun!
"Sir huminahon po kayo!" Sabi ng isang maid
"Umalis ka sa harap ko!"sabay tulak sakanya
Hinahabol din ako ng mga guard dahil nagpumilit ako pumasok sa bahay na to.Takbo lang ako ng takbo.
Hanggang marating ko na ang kwarto niya.
"Bawal ka daw dito." Sabi nung butler niya at hinarangan ako.
Sumenyas siya sa mga guard na umalis na at siya na bahala dito.
"Umalis ka na lang" sabi niya.
"Ako? Aalis? No way! Kailangan ko makausap yang lalaki na yan! Kaya umalis ka dyan!" Sabay tulak sakanya. Pero parang di siya gaanong natinag.
"Hindi ka niya gusto makita at makausap" tumayo ulit siya ng matuwid at hinarangan ako.
Kaya..
Sinapak ko na siya! Nagwawala na ko walang makakapigil sakin na makapasok sa kwarto na yan!
"Pasensyahan tayo! Ayaw ko din ng marami pang sat sat!" Sabay suntok sa tiyan niya at tadyak sakanya kaya napaupo siya sa gawing kanan ko.
Binuksan ko ang pinto at pumasok.
Nagtatakbo ako sa lalaking nasa office chair niya. Hinawakan ki kuwelyo niya."Bakit dimo sila kinausap! Bakit di mo manlang ako pinakinggan at bakit hinayaan mong mangyari lahat to sakin!" Sabay tulak ko sakanya. Galit na galit ako sakanya! "Wala ka talagang kwentang Ama!" Diko na mapigilang umagos ang luha ko.
"Sabi naman sayo ni ro ayaw kitang makita at makausap diba? Umalis kna dito" tapos tumalikod siya saakin at nakatingin sa labas ng bintana.
"Bakit mo hinayaan tong mangyari" at kinalampag ko ng dalawang kamay ko ang office table niya. Umiiyak padin ako. Sa galit sakanya at sa galit sa sarili ko.
"Diko na kasalanan yun. Binigyan na kita ng pagkakataon." Nakatalikod padin siya.
"Hindi pwede to. Hindi pwede to!!"
Hiyaw ko sakanya habang umiiyak.
"Hindi kita ganyan pinalaki ALLEN! Duwag kna ba para umiyak ng ganyan? Wala kna ba magagawa ha? Kumilos ka at tumayo sa sarili mong paa at wag mokong hiyawan ng ganyan!" Humarap siya saakin "umalis kna dito magpalakas kpa at mas maging matapang harapin ang mga mangyayari ALLEN!!" Saka siya umupo at nagsindi ng sigarilyo.
"Tandaan mo ang mga araw na binaliwala moko dahil kapag ako nakabangon ng muli......
isa ka! Isa ka sa babalikan ko!" At tumalikod na ko at lumabas ng kwarto.
Andito ako ngayon sa rooftop ng bahay ko. Nakakatawang isipin parang kahapon lang andito pa siya.
Tumulo nanaman ang luha ko.
Panu ba ako magsisimula? Panu kita makikita ulit at makakasama? Alam kong buhay kpa at kinuha ka lang nila saakin. Pero paano? Saan at kailan ako magsisimula.
_________________________
AN: hi friends =), i deleted my first story here. But the character and title of the story still remains.
[Ang bawat pangyayari, mga tauhan at lugar dito sa storyang ito ay bunga ng aking imagination. Kaya kung magkakaroon man ng kamuka o kahawig ang mga yun ay pagkakataon lamang.]
Hope basahin niyo to. Thankieeeeee
#spreadlove
=) jencee
