Crazy about you

#I wanna kill you

" Μια συγνώμη ? "
Λέω ειρωνικά καθώς κάνω ένα βήμα πίσω. Όχι ότι φοβάμαι αλλά για παν ενδεχόμενο .

" ΧΑ με κάνεις και γελάω, πραγματικά μπράβο σου " λέει και το μόνο που κάνει είναι να γυρίσει τη πλάτη του και να φύγει.

Οκευυυ παράξενο.

Μετά από κάνα δεκάλεπτο περπάτημα έφτασα σπίτι.

Τι στην ευχή είναι αυτό ?

" Αα γεια σου αδερφούλα γύρισες ?"

" Δυστυχώς ναι, ποιοι είναι αυτοί ?" Λέω και δείχνω απαξιωτικά στο καναπέ μου στον οποίο κάθονται 2 αγόρια άγνωστα για μένα

" Γιώργο πες λίγο στην αδερφή σου να σκάσει προσπαθούμε να συγκεντρώθουμε εδώ πέρα " λέει ένας από τους δύο και βάζω στοίχημα ότι αυτή τη φωνή την έχω ξανά ακούσει

" Γιώργο πες στον ηλίθιο φίλος σου να μην μιλάει γιατί θα του φέρω τη κονσόλα στο κεφάλι , ευχαριστώ" λέω και περιμένω να γυρίσει το κεφάλι του να δω επιτέλους ποιος είναι .

Εεενταξει κάποιος μου κάνει μια κακόγουστη πλάκα δεν εξηγείται αλλιώς .

" ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ/ΑΥΤΗ ΕΔΩ ?" Είπαμε ταυτόχρονα και γυρίσαμε να κοιτάξουμε τον αδελφό μου ο οποίος τα είχε χαμένα

" Γνωριζεστε ? " Λέει το άλλο αγόρι που επιτέλους άφησε τη κονσόλα από τα χέρια του

" Γιώργο πες μου ότι αυτή δεν είναι η αδερφή σου σε παρακαλώ ."

" Λοιπόν , πάω στο δωμάτιο μου δεν μπορώ άλλη συγκίνηση για σήμερα " λέω και ανεβαίνω πάνω .
Βάζω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβατάκι μου.
Θα βάλω καμία ταινία να δω στο λάπτοπ μεχρι να πάω για προπόνηση.

ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΜΕΤΆ

Ιιιιιι πως πέρασε έτσι η ώρα ... Θα χάσω τη προπόνηση .

Βάζω ένα κολάν με ένα μπουστακι και παίρνω και μια ζακέτα μην πάθει κάνα εγκεφαλικό ο αδερφός μου κρίμα είναι , παίρνω το σάκο μου και κατεβαίνω κάτω.

" Ακόμα εδώ είναι αυτά ?" Λέω καθώς τα βλέπω ακόμα στο σαλόνι .

"Υπάρχει πρόβλημα με αυτό ? "Ρωτάει ο ... Πώς τον είπαμε ? Καλά καταλάβατε ποιον εννοώ

" Όσο βρίσκεσαι στο σπίτι μου , ΝΑΙ ΥΠΆΡΧΕΙ." Λεω και βγαίνω από το σπίτι .

Στην διαδρομή άκουγα συνεχόμενα το αγαπημένο μου τραγούδι μέχρι που έφτασα.

Μπήκα μέσα και αφού χαιρέτησα τον προπονητή πήγα στο σάκο μου και άρχισα να τον χτυπάω.

" Που είσαι κοουτσ "
Θεέ μου , όχι πάλι αυτή η φωνή. Τι στο διάολο με ακολουθεί ?

" Επ , Άρη που είσαι αγόρι μου καιρό έχουμε να σε δούμε"

Γυρνάω και βλέπω τον αχαιρευτο. Συγνώμη αυτός δεν ήταν σπίτι μου ? Πότε πρόλαβε ? Τουλάχιστον μάθαμε το όνομα του .

Το βλέμμα του συναντάει το δικό μου και ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του . Με πλησιάζει και άρχισε να κρατάει το σάκο όση ώρα εγώ τον χτύπαγα

" Τι θα γίνει με εσένα μικρή ? Όλο μπροστά μου θα σε βρίσκω ?"

" Εγώ φταίω ? Τη μια πέφτεις πάνω μου , έπειτα σε βρίσκω σπίτι μου και τώρα στη σχολή μου. Θα ορκιζομουν ότι με παρακολουθείς "

" Πρώτων εσύ έπεσες πάνω μου , μη τα ξαναλέμε , δεύτερον δεν ήξερα ότι είχες αδερφό τον Γιώργο και τρίτον έρχομαι σε αυτή εδώ τη σχολή πριν γεννηθείς εσύ , ο προπονητής είναι θείος μου " λέει ψιθυριστά και κατευθύνεται σε έναν από τους άδειους σάκους .

Άρχισα να χτυπάω τόσο δυνατά το σάκο που νόμιζες ότι από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει η αλυσίδα

Ακούς εκεί εγώ έπεσα πάνω του ? Πόσο με εκνευριζει αυτό το άτομα δεν μπορώ να το περιγράψω .

Τέλος για σήμερα , βγάζω τα γάντια και πηγαίνω στα αποδυτήρια .
Πάω να βγάλω τη μπλούζα μου μα εκείνη τη στιγμή ακούω σφυρίγματα από πίσω .
Εντάξει , μη μου πείτε τώρα ότι δεν τα θέλει ο κωλος του . Γυρνάω και βλέπω τον Αρη να στέκεται πάνω στη πόρτα και να με κοιτάει .

" Κρίμα ρε γαμωτο. Ένα τόσο όμορφο σώμα να χαραμιζεται πάνω σου " Λεει και κατευθείαν βγαίνει από τα αποδυτήρια .

Αυτό ήταν ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΝΩ.

Γειαα ❤️
Ακόμα ένα επεισόδιο, ελπίζω να σας αρέσει . Αν σας αρέσει πατήστε το αστεράκι και αφήστε κανένα σχόλιο.
See you next time !!

Since then 😘😘