YALANCI//Loki x Taylor (hiddleswift)

8~Kelebek bekçisi

"O orospuyla olman gerekmiyor mu? Seni mahvetti di mi?"

"Taylor hakkında düzgün konuşmazsan seni boğmam gerekir."

"Bu sefer daha sağlam bir yere kapak atmış."

"Neden yaptın?"

"Çünkü kendini pazarlıyordu."

"Hayatımda gördüğüm en masum kız o."

"İyi bir yalancıdır."

"Taylor o çocuğa güvendikten ve yaralandıktan sonra orda olmadın. Onun yanında olmadın. O piç hakettiğini buldu ama onu bu hayata iten aslında tamamen sensin. Tüm bunlara sebebiyet veren o çocuğu hapse attırdım."

"Gelme!"

"Peki sence Taylor'ın hayatını çalan adama ne yaparım?"

"İmdaaaaat!"

"Hayatına son vermez miyim?"

"İmdaaat!"

"Veririm."

"Loki!"

O adamın cesedini hastane odasında bırakıp Taylor'ın yanına dönecektim ama Taylor bir anda tüm tedirginliği ile odaya daldı. Babasının canına kastettiğimi anlamaması beni sevindirmişti. Bana doğru koşup sarıldığında elim beline dolanırken gözlerim babasına bakıyordu. Nefretim hala canlıydı.

"Tanrıya şükür iyisin. Çok korktum."

"Korma bir şey yok."

"Al şu manyak sevgilini ve terk et burayı! Hemen!"

"Baba? Bu şans mı?"

"Gitsek daha iyi olacak Taylor."

"Her şeyi detaylı anlatmanı istiyorum Loki!"

"Evde konuşuruz ama çok üstüme gelme aşırı ağrım var,ahh"

"Yalancı!"

Benim için endişelenmesi,beni merak etmesi ve bana gülümsemesi... Kolumu omuzlarına atıp yürümeye balşadığımda hasta olduğumu düşündüğü için geri çekilmedi. Bu durumu nizami ölçüde kullanabilirim diye düşündüm.
Bi taksi çağırmıştı bile. Taksiye önce beni yerleştirdi ardından kendisi bindi. Kafasını omzuma yerleştiğinde saçları yüzüme değiyordu. Şampuanının kokusu ve boynunun sıcaklığı beni tahrik etmek için yeterliydi. Düşünmemek için camdan baktığımda kafasını hafifçe kaldırıp eliyle yüzümü buldu.

"İyi misin sen?"

"Çok iyiyim de artık bi araba almalıyız bence."

"Ne alaka şimdi?"

"Hiç,öylesine. Aklıma geldi yani."

"İstediğini al."

Yol boyunca az konuştum çok izledim. Her hareketini izledim. Ona ilgi duyduğum gerçeğini kabul etmek istemiyordum sadece onun iyi bir hayat yaşadığından emin olmak istiyordum. Eninde sonunda gidecektim. Babam beni sonsuza kadar burda tutmayacaktı. Taylor'da benimle gelemezdi. Kesinlikle ona ilgi duymamalıydım.

"Sorun ne Loki? Ağrıyor mu?"

"Hayır ağrımıyor."

"O zaman neden böylesin?"

"Sadece yorgunum Taylor."

"Haklısın özür dilerim."

Eve geldiğimizde kolumu yine Taylor'a attım fakat bu sefer kolumun altından kurtuldu. Eğer ona duyduğum ilgiden kaçmak istiyorsam ona yaklaşmamalıyım diye düşündüm. Bu beni zorlayacaktı çünkü bana koşarak sarıldığında,kafasını omzuma koyduğunda,kolumun altına girdiğinde neler hissettiğimi hatırlıyordum. Bütün bunlardan kaçmam zor değil imkansızdı.

"Ben odamdayım."

"Tamam ben de salondayım.Bir şey istersen söylersin."

"Sağ ol."

•••

Ondan böyle bir şey asla istemememe rağmen gidip aptal intikamı almıştı. Sonucunda yaralanmıştı ve bu beni mahvetmişti. Sanırım beni suçluyor o yüzden de eskisi kadar iyi davranmıyordu. Loki'nin bana soğuk davranması beklediğim bir şey değildi. Her zaman tatlı ve yakın bi arkadaşlığımız olmuştu. Benim için intikam almaya kalkması, babama beni savunması... Daha tanışalı çok olmamasına rağmen bana değer verdiğini hissetmiştim. Benden bir çıkarı olmamasına rağmen beni koruması iyi hissettirmişti. Sanırım Loki benim burda olmamı istemiyordu. Eşyalarımı toplayıp, ona tekrar geçmiş olsun dedikten sonra gitmeliydim. Nereye bilmiyorum ama gitmeliydim.
Odama çıktım ve yanımdaki eşyaları dağınık bir şekilde çantama koydum. Loki'nin kapısını çaldım.

"Loki girebilir miyim?"

"Gel Taylor."

Loki elimde çantayı görünce şaşkın ve dikkatli bir şekilde suratıma baktı.

"Şey..."

"O ne?"

"Loki ben gitmeye karar verdim."

"Ne? Ne demek gitmeye karar verdim?"

"Bugün yeterince seninle kaldığımı hissettim artık gitmem gerektiğini düşünüyorum."

Loki yataktan fırlayıp bileğimi tuttuğunda üstsüz vücuduna bakmamaya çalıştım.

"Taylor, gidecek bir yer bulana kadar kalacaktın."

"Buldum."

Ona yalan söylediğim için kötü hissetmiştim.

"Tamam kalacağın yere ilk birlikte bakalım."

"Loki,benden rahatsız olduğunu anlayabiliyorum. Kızgın değilim. Beni suçladığının farkındayım ve çok özür dilerim. Yardıma ihtiyacın olduğu anda beni ara lütfen."

Bileğimi elinden çekim omzuna koydum. Parmak uçlarıma basarak boyumu yükselttim ve yanağından öptüm. Cümlesini bitirmesine izin vermeden arkamı döndüm.

"Taylor hayır ne saçmalıyorsun ,dur ,Taylor bekle."

•••

Aptaldım. Gerçek bi aptaldım. Ona olan ilgimi sanki bitirebilirmişim gibi ona soğuk davranmıştım. En klasik ve aptalca olan erkek hareketlerini asla haketmeyen masum bir kıza yapmıştım. Onu suçladığımı düşünmesine sebep olmuştum. Emin olduğum tek şey gitmesini engelleyeceğimdi.

"Taylor bekle lütfen."

"Loki-"

"Gidemezsin çünkü..."

"Çünkü?"

"Çünkü sana ihtiyacım var."

"Nasıl?"

"Yaralıyım Taylor, hastanede kalmam gerekiyordu ama ben çıktım birgün içinde hayati bir şey olursa birinin hemen doktoru araması gerek."

"Aptal,aptal neden hastaneden çıktın ki? Hemen geri gidiyoruz."

"Hayır sadece bir şey olduğunda arayacak birisi olması yeterli,lütfen."

"Loki tabii ki kalırım ama-"

"Sadece birgün daha yaşamak istiyorum. Ömrü birgün olan yakışıklı bir adama ne denir ki"

"Kelebek?"

"Ne kelebeği? Elbette seninle kalırım denir!"

"Loki!"

"Ayrıca kelebekler birgün mü yaşıyor sanıyorsun?"

"Şey evet?"

"Tırtıl formunda neredeyse üç-"

"Loki kes! İşte kelebek formunda birgüncük."

"Kelebek miyim şimdi ben? Sen ne oldun peki?"

"Kelebek bekçisi."

Kaçamazdım. Ona olan ilgimden de ondan da... Onun burda olmadığını düşünerek uyanamazdım. Gitmesine izin veremezdim. Bu kelebeğin ondan başka bekçisi olamazdı. Kanatlarım sadece onun büyüsü sayesinde beni taşıyabilirdi. Ona ilgi duymak kendime yapacağım en kötü şeydi. Ve ben çoktan kendimin düşmanı olmaya hazırdım