ᴍʏ ᴇxᴄʜᴀɴɢᴇ ʏᴇᴀʀ || ft Daniel Seavey

ᴘᴀʀᴛ ᴏɴᴇ

pov Layla

het is 15 augustus, de zomervakantie is bijna voorbij. Maar ik doe mijn senior year heel ergens anders dan al mijn vriendinnen. Namelijk in LA, mijn vader zei altijd; 'Layla lieverd, als je de kans hebt om een schooljaar in het buitenland te doen pak die kans. Voor mij'

dat is de reden dat ik vandaag mijn spullen aan het pakken ben, mijn vader is anderhalf jaar geleden overleden aan kanker. Hij was mijn beste vriend, samen met mijn moeder en twee broers waren we er kapot van. Zomaar was die weg.

'Lieverd ben je bijna gepakt? We willen bijna weg voor het eten?' Hoor ik mijn lieve moeder Saskia roepen. 'Ja bijna!' Roep ik terug, ik vouw de laatste doos met kleding dicht en ren naar beneden. Daardoor bots ik bijna tegen mijn oudere broer Evan op, maar ik ontwijk hem net.

Mijn nieuwe Nike Air Jorden 1 in de babyblauwe kleur doe ik snel aan. Ik sluit de deur achter mij als we met zijn alle naar de auto lopen. 'Waar gaan we eigenlijk eten?' Vraagt Thomas, mijn andere broer. Ik kijk om naar de identieke tweeling en glimlach, 'spareribs, bij ons favoriete restaurant' beantwoordt ik zijn vraag.

♧

Na een heerlijk diner, onderweg naar huis krijg ik een appje van een onbekend nummer;

+1 323 584 293

Hi Layla, this is Keri. I'll be your hostess for your exchange year! We are so happy that we could offer you our home and we hope to see you soon.

Kisses Keri, Jeffery, Tyler, Chris, Daniel and Anna Seavey

Me

Hi Keri! Glad to finally speak with you and thankyou that I'm allowed to stay with you for the school year!

X Layla

'Mam, ik kreeg net een bericht van Keri, de vrouw bij wie ik verblijf. Ze lijkt me echt aardig.' Ik laat haar zo goed als ik kan het berichtje zien en glimlach.

'Dat is lief, ik ga je wel missen hoor. Zo ver weg van huis opeens,' ze kijkt me aan met tranen in haar ogen. 'Oh mam stop zometeen ga ik ook huilen' zeg ik proberend mijn tranen te stoppen. Als ze ondertussen parkeert zucht ze, 'papa zou zo trots op je zijn dat je dit doet.'

Ik bloos licht en glimlach 'dat weet ik, daarom doe ik het ook.' Mompel ik tegen mezelf, ik stap uit en loop naar de deur die Evan al had open gedaan. Die zullen nu al weer zitten te gamen. 'ik ga even douchen en dan naar bed,' zeg ik tegen mijn moeder die achter mij aanloopt. Ze knikt 'is goed lief, rust maar lekker uit. Morgen heb je een lange dag voor je.' Ze drukt een kus op mijn voorhoofd en laat me naar boven lopen.

Morgen wordt een hele lange dag....

pov Daniel

'Wat bedoel je we krijgen iemand te logeren voor het schooljaar?! Mam zo meteen is een fan en zorgt ze dat iedereen weet dat ik hier woon.' Roep ik bijna boos naar mijn moeder, die me dus net pas heeft gezegd dat we vanaf morgen een logee hebben die het hele schooljaar blijft.

Ik kan het niet hebben dat het een fan is, dan maakt ze nu al gekke plannen om me te exposen. 'rustig Daniel, je hoeft haar niet eens te zien. Als je bij de jongens blijft komt het goed toch? En ze moet ook wat vrienden hebben op school, dus als je even wat liever tegen haar kan doen zeker op school.' Vraagt mijn ma bijna smekend met een blik die je niet kan weigeren.

Ik zucht en knik dan, 'het komt vast dan wel goed.' Mompel ik, Keri springt een beetje omhoog en loopt blij weer weg.

Ik pak mijn sleutels weer en rij richting de jongens. Geen idee hoe ik ze dit ga vertellen maar laten we het gewoon maar doen. 'Boys? Is iedereen thuis? Ik moet wat zeggen' roep ik als ik binnen kom.

Ik krijg meteen antwoordt vanuit de woonkamer en loop erheen. Corbyn kijkt op 'wat is het dan? Ons adres of nummers zijn toch niet gelekt?' ik schudt mijn hoofd, 'nee, ik krijg iemand als logee bij me thuis. Een exchange student vanuit Nederland zei mijn ma'

De boys zijn meteen stil en kijken op, 'maar wat als het een fan is? Hoe ga je dat doen?' vraagt Jonah, ik haal mijn schouders op en haal een hand door mijn haar. 'geen idee, ik heb echt geen idee. Ik ga eerst maar eens kijken wie het is zodra ze aan is gekomen. En zo meteen kent ze ons helemaal niet, wat ik me niet kan voorstellen, maar het kan wel.' Zeg ik met een hoopvolle toon

ᴛɪᴍᴇsᴋɪᴘ ᴛᴏ ᴛʜᴇ ᴀɪʀᴘᴏʀᴛ

pov Layla

Zodra we bij schiphol aankomen voel ik de zenuwen, de eerste keer in 18 jaar ga ik alleen vliegen. Mijn koffers worden me aan gehand door mijn moeder, 'laat je weten wanneer je door security heen bent? en als je gaat boarden. En als je geland bent?' Vraagt ze bezorgd

Ik knik 'komt goed mam, het is niet dat je me nooit meer ziet' grinnik ik zacht met kleine tranen in mijn ogen. Ik trek haar en Evan en Thomas in een knuffel, 'ik ga jullie missen' mompel ik.
'Nu moet ik gaan guys' zucht ik als ik ze weer los laat. Ik pak mijn koffers en zwaai nog even kort voordat ik de hal inloop, ik probeer mezelf te weerhouden anders wil ik niet meer.

Het is raar om alleen, met mijn twee koffers, zo door de hal te lopen opzoek naar de incheckbalie wetend, dat je voor een lange tijd hier niet meer terug komt.
Als mijn koffers zijn ingecheckt gaan we richting security, altijd stressen want soms vergeet ik nog wel eens iets van deo of handcreme uit mijn tas te halen.

Dit keer, is het gelukt zonder problemen. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat ik nog een kleine anderhalf uur heb voordat ik vertrek, dus ik besluit naar starbucks te gaan en daar nog wat werk te doen totdat het tijd is.
Het duurt zo lang als je alleen bent, zodra we eindelijk kunnen boarden glimlach ik naar de stewardess en loop ik door de slurf het vliegtuig in.

Mijn stoel heb ik al snel gevonden, ik kijk het raampje uit en wacht totdat we opstijgen...