[Zawgyi]
ႏွင္းဆီျဖဴ !
ေခါင္ရမ္းေမႊး!
သဇင္ေထြး..!
...
...
ေမေမ့ေခၚသံေၾကာင့္စာက်က္ေနၾကသည့္သူမတို႔ညီအမ၃ေယာက္မွာအိမ္ေရွ႕သို႔အေျပးေလးထြက္ၿပီးႀကိဳေလေတာ့။ေမေမဆီသို႔ညီမေလးကေျပးဖတ္ရင္း...
"ေမေမ..မီးမီးမွာတဲ့မုန္႔ေတြပါလား.."
"ပါတာေပါ့ရွင္.."
ညီမေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလး၂ဖက္အားေမႊးၾကဴေနသည့္ေမေမကေတာ့မမကိုဖတ္ရန္လက္လွမ္းဖို႔လည္းမေမ့ခဲ့ေပ။ေခါင္ရမ္းတစ္ေယာက္ဖန္ခြက္နဲ႔ေသာက္ေရခပ္လာၿပီးေဖေဖနဲ႔ေမေမအားတိုက္ေလေတာ့ေဖေဖကၿပံဳးလ်ွက္..
"အေမာေျပသြားတာပဲ...ေဖေဖရဲ႕ပန္းေလးေတြေၾကာင့္.."
"ေဖေဖ..သမီးအတြက္ေရေမႊးမွာလိုက္တာေကာပါလား..ေဖေဖဝယ္လာတာႀကိဳက္လို႔.."
မမရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ေဖေဖကအံ့ၾသသည့္ဟန္လုပ္ျပလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း..
"ေဟ...ေဖေဖေမ့သြားတယ္သမီးႀကီးရယ္.."
"ေဖေဖကလည္းသမီးေသခ်ာမွာထားရဲ႕သားနဲ႔...ေတာ္ၿပီစာပဲသြားလုပ္ေတာ့မယ္.."
"သမီးႀကီး...နွင္းဆီ."
ေဖေဖ့အေျပာကိုတစ္ခ်က္ေလးပင္လွည့္မၾကည့္ဘဲအခန္းထဲဝင္သြားသည့္မမကလိုခ်င္တာမရ၍စိတ္ေကာက္သြားျပန္သည္။သို႔ေပမယ့္ေဖေဖကေတာ့အၿပံဳးမပ်တ္..
"ဟူး..ေနာက္ေန႔က်သတိေပးပါအံုးမိန္းမရယ္...သမီးႀကီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္္ေနပါအံုးမယ္.."
"အင္းပါ...အကိုရယ္.."
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ေမေမ့ရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံခပ္တိးုတိုးေၾကာင့္ေက်ာင္းကမိဘေခၚခိုင္းလ္ုက္သည့္အေၾကာင္းအားေျပာမျပမိေတာ့ေပ။
ေမေမပင္ပန္းေနတယ္
ေဖေဖေရာပဲ
ငါ့ေၾကာင့္စိတ္ပင္ပန္းရလိမ့္မယ္
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးမနက္က်မွအရိုက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္
...
...
ေရခြက္ေလးအားကိုင္ရင္းစဥ္းစားခန္းဝင္ေနေသာသူမအားခ်န္ထားရစ္ကာအိပ္ရာဝင္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
ဒီလိုပါပဲ...အျပင္ကျပန္လာတိုင္းဒါမ်ိဳးေတြကျဖစ္ေနၾကပင္။ေခါင္ရမ္းအတြက္ေတာ့သိပ္အဆန္းတၾကယ္ႀကီးရယ္ေတာ့မဟုက္။ဟိုးတုန္းတည္းကရယ္သူမနဲ႔အႀကိဳက္ခ်ဒင္းတူလြန္းသည့္သဇင္ေထြးေလးနဲ႔ယွဥ္လ်ွင္ေမေမကသမီးရယ္ညီမေလးကငယ္ေသးတယ္ေလ..အငယ္ဆံုးေလးမို႔သမီးကပဲခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါဆို၍သူမခြင့္လႊတ္ၿမဲအေလွ်ာ့ေပးၿမဲျဖစ္သလို...။သူမအားအၿမဲခိုင္းတတ္ၿပီးဆူေငါက္ကာ...လိုခ်င္တာရွိလ်ွင္လည္းအၿမဲအေကာင္းဆံုးကိုသာေ႐ြးယူတတ္သည့္မမနွင္းဆီနဲ႔ပတ္သက္လာလ်ွင္လည္းေဖေဖကမမကအႀကီးမို႔..အပ်ိဳေပါက္ေလးဆိုေတာ့လွခ်င္ရွာမွာပဲမို႔သမီးကပဲနားလည္ေပးလိုက္ပါဆို၍သူမနားလည္ေပးဆဲေပးၿမဲပင္။ေခါင္ရမ္းဆိုသည့္သူမအတြက္ကလား..တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္းမိဘရဲ႕အေလးေပးမႈဦးစားေပးမႈေလးေတာ့လိုခ်င္ခဲ့သည္မွာေတာ့အမွန္ပင္။အျပင္ကျပန္လာတိုင္းသမီးႀကီးအဆင္ေျပရဲ႕လားအရင္ေမးတတ္သည့္ေဖေဖကအေမာေျပေရတစ္ခြက္နဲ႔ေဖေဖ့ရဲ႕ခ်ီးက်ဴးမႈေလးကိုခံယူခ်င္လြန္း၍ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့သည့္ကြၽန္မကိုေတာ့သတိျပဳမိဟန္မတူ။စာေတာ္လြန္းတဲ့ညီမေလးအတြက္အၿမဲတသသခ်ီးမႊမ္းခန္းဖြင့္ေနတတ္သည့္ေမေမကဉာဏ္ထိုင္းလြန္း၍စိတ္အားငယ္ေနရွာသည့္ကြၽန္မအတြက္အားေပးစကားတစ္ခုပင္ထြက္မလာခဲ့။
"အသံုးမက်လိုက္တာ...ဒီေလာက္ေလးေတာင္အျဖစ္မရွိဘူးလား.."
ဆိုတတ္သည့္မမရဲ႕စကားေတြကိုမျငင္းပယ္မိ။ကြၽန္မလဲအခ်စ္ခံခ်င္တယ္။ၿပီးေတာ့မမလိုေခ်ာေမာၿပီးညီမေလးလိုဉာဏ္သိပ္ေကာင္းခ်င္ခဲ့တယ္။အခ်က္အျပဳတ္တြင္တမူထူးခြၽန္သည့္ကြၽန္မအားမမကဆူလ်ွင္။...
"စာက်ေတာ့ညံ့လိုက္တာမွတာေတကိုလန္ေနတာပဲ...နင္ႀကီးလာရင္သူမ်ားအိမ္မွာကြၽန္ခံရမယ္တဲ့."
ကြၽန္္မရင္ထဲကိုကေလးဘဝထဲကစြဲေနတဲ့စကားေလးတစ္ခု။မမကေကာင္းေစခ်င္လို႔ေစတနာေဒါနဲ႔ေျပာေနေပမယ့္တစ္ခ်ိန္မွာထိုစကားေတြကအမွန္ေတြျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ကြၽန္မတစ္ခါေလးမ်ွပင္မေတြးမိဖူးခဲ့ေခ်။
..
...
ကြၽန္မဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့မမကတကၠသိုလ္ဒုတိယနွစ္တတ္ေနေလၿပီ။သဇင္ေထြးေလးဟာလည္း၈တန္းပင္ေရာက္ေနၿပီ။စာေတာ္လြန္းသည့္မမနဲ႔ညီမေလးအတြက္မိဘမ်ားဂုဏ္ယူေနရခ်ိန္စာညံ့လြန္းသည့္ကြၽန္မကေတာ့စာေမးပြဲခနခနက်၍ေမေမကိုေက်ာင္းကေခၚေတြ႕ရသည့္အႀကိမ္မ်ားကလည္းမနည္းခဲ့ေခ်။ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ေမေမ့မ်က္နွာညိႈးငယ္ေနတတ္ၿပီးကြၽန္မအားစကားလည္းသိပ္မေျပာေခ်ေတာ့ေပ။ေမေမစိတ္ဆိုးၿပီဆိုကြၽန္မဘယ္လိုမွမေနတတ္..ကြၽန္မကအခ်စ္ခံခ်င္သည္ေလ။ဘယ္ေလာက္ပင္ႀကိဳးစားပါေစထူးခြၽန္မလာေသာကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မလည္းစိတ္အားငယ္မိသည္။ေဒါသလည္းထြက္လာမ္ိသည္။
တစ္ေန႔ေဖေဖကားaccidentျဖစ္ၿပီးေအာက္ပိုင္းေသသြား ခဲ့တယ္။ေဖေဖက်န္းမာေရးအေျခအေနေတြေၾကာင့္မိသားစုစီးပြားေရးဟာလည္းက်ဆင္းလာခဲ့သည္ေလ။ေမေမကအရင္တည္းကဘာအလုပ္မွမလုပ္ဖူးေလေတာ့ေဖေဖ့လူယံုဦးေလးႀကီးရဲ႕အေကာက္ႀကံမႈေတြေၾကာင့္ေငြအရင္းအနွီးေတြဆံုးၿပီးကုမၸဏီကိုလည္းတစ္ျခားသူလက္ထဲထိုးအပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ေဖေဖ့ေဆးကုစရိတ္နဲ႔ကြၽန္မတို႔ညီအမ၃ေယာက္ရဲ႕ေက်ာင္းစရိတ္ေတြေၾကာင့္မတတ္သာတဲ့အဆံုးမွာကြၽန္မတို႔အိမ္ႀကီးကိုေရာင္းလိုက္ရၿပီး...ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္မွာပင္ၿခံကေလးနဲ႔သစ္သားအိမ္ကေလးဝယ္လိုက္ေတာ့သည္။ေဆြမ်ိဳးဆိုတာကလည္းေ႐ႊရွိမွအမ်ိဴးေတာ္ခ်င္ၾကသည္မဟုက္လား။ကြၽန္မတို႔ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ေရာက္ေနေတာ့မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္သည့္ေမေမကေမေမ့အမထံတြင္အကူညီေတာင္းခံခဲ့ေသာ္လည္းတစ္ခ်က္ကေလးမ်ွပင္ျပန္ၾကည့္ေဖာ္မရေခ်။ဒါေတြဟာလူ႔သဘာဝေပပဲလို႔ေမေမကေျပာတိုင္းငယ္ေသးတဲ့ကြၽန္မကေလာကႀကီးအေၾကာင္းနားမလည္၍လားမသိ..သိပ္ကိုေဒါသထြက္ခဲ့ဖူးသည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကူညီရမွာပဲမဟုက္ေပလားဟုျပန္ေျပာတတ္သည့္ာခါတြင္ေမေမကသက္ျပင္းသာခ်၍..သမီးႀကီးလာတဲ့အခါက်ဒါေတြနားလည္သြားမွာပါလို႔ျပန္ေျပာေလျပန္သည္။ေဖေဖက်န္းမာေရးအေျခအေနပိုပိုဆိုးလာသည္နွင့္အမ်ွေမေမ့ရဲ႕ျခစ္ကုပ္စုထားခဲ့ရတဲ့ေငြေလးမ်ားဟာလည္းလံုးပါးပါးလာေလေတာ့သည္။မမဟာလည္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူအပ်ိဳေလးကလည္းျဖစ္ျပန္...ရုတ္တရက္ေ႐ႊဘံုစံမင္းသမီးဘဝကေနယခုလို႐ႊံ့ႏြံ႕ေတြ..လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေနရသည့္ဘဝကိုလက္မခံနိုင္ေသး။ညီမေလးကလည္းရည္မွန္းခ်က္ေတြမစြန္႔လႊတ္နိုင္၍ငိုငိုေနတတ္သည္။ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္တိတ္တဆိတ္မ်က္ရည္က်ေနသည့္ေမေမ့အားကြၽန္မလြန္စြာသနားမိသည္။ဒုကၡိတျဖစ္ေနသည့္ေဖေဖကေလတစ္ျခမ္းပါဖ်တ္ထား၍စကားကလည္းမေျပာနိုင္။ကြၽန္မတို႔ေတြအားေငးၾကည့္ေနတတ္သည့္ေဖေဖ့မ်က္ဝန္းအိမ္မွာလည္းအားနာမႈတို႔မွာအထင္းးသားျမင္ေနရျပန္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ကြၽန္မဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုပ္ုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ခ်ၿပီး..ေက်ာင္းထြက္ရန္ျပင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ကြၽန္မလိုလူတစ္ေယာက္ပညာတတ္မျဖစ္လည္းဘာအေရးလည္း။မမနဲ႔ညီမေလးကသိပ္ကိုထက္ျမတ္ၾကတာ..သူတို႔ထြန္းေပါက္ေအာင္ျမင္လာတဲ့အခါကြၽန္မတို႔မိသားစုအရင္လိုမ်ိဳးျပန္အဆင္ေျပနိုင္ၿပီေလ။ထိုေန႔ကေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေမေမ့အားေျပာျပေလေတာ့ေမေမကကြၽန္မအားဖတ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းထပ္တလဲလဲေျပာၿပီးငိုေလသည္။ရၿပီဒီေလာက္ဆိုကြၽန္မအတြက္လံုေလာက္ေနပါၿပီ..ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနေနမိဘေတြအတြက္ကြၽန္မအကူညီေပးနိုင္ခဲ့ၿပီ။
..
..
မနက္အိပ္ယာနိုးထေတာ့သနပ္ခါးေရက်ဲေလးလူးရင္းလြယ္အိတ္ေလးလြယ္၍အလုပ္ရွာရန္အတြက္ထြက္လာခဲ့သည္။သူမရဲ႕စိတ္ေတြဟာလည္းအဆံုးအစြန္ထိေပါ့ပါးလို႔ေနခဲ့သည္။သူမ်ားအိမ္မွာသားသမီးေတြမသိေအာင္အဝတ္ခ္ိုးေလ်ွာ္ၿပီးေငြရွာေနသည့္အေမ၊သားသမီးေတြဂုဏ္ငယ္ေနမွာဆိုး၍ဘာတစ္ခုမွမဟခဲ့ေပမယ့္အေမ့စိတ္ထဲမွာေပါ့ပူပန္ေနမွာအမွန္ပင္။အေမ့ရဲ႕လက္ေတြဟာေပါက္ၿပဲေနၿပီး...အေမရုပ္ရည္ဟာလည္းအ႐ြယ္က်ေနေပေတာ့သည္။သူမေနာက္ဆံုူးေတာ့မိခင္အားအနားယူေစၿပီးမိသားစုတာဝန္ေတြကိုတစ္ဖန္ထမ္း႐ြက္ခြင့္ရေတာ့မည္ေလ။
..
..
ဒီလိုနဲ႔သူမလမ္းမေပၚတြင္ပန္းေရာင္းရသည့္ပန္းသည္မေလးေခါင္ရမ္းဘဝေရာက္သြားရေပေတာ့သည္။ပန္းေရာင္းေနရင္းတကၠသိုလ္မ်ားဘက္သို႔ေရာက္သြားမိေလေတာ့အတူပါလာသည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ..
"ငါ့အမကဒီလိုေကာလိပ္မ်ိဳးမွာတတ္ေနတာကြ"
ဟုလက္မေထာင္ၿပီးႂကြားရသည္မွာလည္းအေမာပင္။ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ထိုေစ်းသည္မမ်ားက. ပိုတတ္ရန္ေကာဟုူ၍ေျပာတတ္ၾကေပသည္။ကြၽန္မကမိဘေတြဂုဏ္ယူနိုင္ေလာက္ေအာင္မထူးခြၽန္ေပမယ့္ထူးခြၽန္ေနသည့္ကြၽန္မရဲ႕ညီအမမ်ားကိုတတ္နိုင္သေလာက္ေထာက္ပံ့ေပးခ်င္သည္။ေလာကအလယ္တြင္အလင္းလက္ႀကီးလင္းလင္ေစခ်င္သည္။တစ္ခ်ိန္တုန္းကဆိုကြၽန္မကဒုကၡေရာက္ေနသည့္သူမ်ားအားတတ္န္ုိင္သမ်ွကူညီဖို႔အတြက္ကြၽန္မလူႀကီးျဖစ္ခ်ငါသည္ဟုေမေမ့ကိုေျပာတိုင္း..ေမေမျပန္ေျပာတတ္သည္က...ဒုကၡေရာက္ေနသူတိုင္းသာကယ္တင္ေနမယ္ဆိုရင္ကယ္လို႔ေတာင္ဆံုးမွာမဟုက္ဘူးတဲ့။အင္းေမေမ့ကိုတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ဒီစကားေတြဟာလည္းမမွန္ကန္ေၾကာင္းရွင္းျပရေပအံုးမည္။
...
...
ကားတစ္စီးၿပီးတစ္စီးျဖတ္သြားတိုင္းလက္ထဲကပန္းေလးမ်ားအားအေျပးအလႊားလိုက္ေရာင္းရသည္။ထိုစဥ္ကြၽန္မမွာလည္းအ႐ြယ္ေရာက္ကာစမိန္းကေလးျဖစ္သည့္အေလ်ာက္လွခ်င္သည္ပခ်င္သည္။ႏုႏု႐ြ႐ြေနခ်င္သည္။မိသားစုတာဝန္ကိုလႊဲေျပာင္းလာရသည့္အခါသိပ္လွတဲ့အဝတ္ေလးမ်ားေတြ႕လ်ွင္ေကာလိပ္တတ္ေနေသာမမအားေျပးျမင္မိသည္။ဒါေလးေတာ့မမနဲ႔ဆိုသိပ္လိုက္မွာပဲဆိုၿပီးေမေမမသိေအာင္ခိုးဝယ္ထားရတာရင္ခုန္ဖို႔အေကာင္းသား။ပံုမွန္က်င္းပေနၾကေမြးေန႔အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မ်က္နွာညႇိုးငယ္ေနရွာမည့္ညီမေလးမ်က္နွာေျပးျမင္မိသည့္ကြၽန္မကအလုပ္ကိုအရင္ကထက္ပိုတိုးလို႔လုပ္ရေပအံုးမည္။
..
..
က်ဴရွင္ခေတြေစ်းေကာင္းေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာသဇင္ေလးမ်က္နွာမငယ္ရေစဖို႔..က်န္းမားေရးအေျခအေနဆိုးလာတဲ့ေဖေဖ့ကိုျပဳစုေနရင္းနဲ႔သာအခ်ိန္ကုန္ေနရတဲ့ေမေမ့ရဲ႕ေသာကေတြရယ္...တကၠသိုလ္တတိယနွစ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အမျဖစ္သူရဲ႕ေက်ာင္းစရိတ္ေတြဟာခေရာင္းေမႊးေလးရဲ႕ဘဝကိုထိုလမ္းကိုေလ်ွာက္လမ္းေစဖို႔တြန္းအားတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။ပညာမထူးခြၽန္သည့္အျပင္ဆယ္တန္းပင္မေအာင္ေသာသူမအတြက္ရတဲ့အလုပ္ကအိမ္စားရိတ္ပင္မကာမိ..ဖခင္ရဲ႕ေဆးဖိုးဆိုေဝးလာေဝးစြပင္။ယုတ္စြအဆံုးတျခားသူ၏အိမ္တြင္တေနကုန္အိမ္ေစလုပ္ၿပီး..ညေနဘက္မွည၁၁နာရီအထိဘီယာဆိုင္ႀကီးထဲတြင္သီခ်င္းဆိုသည့္အလုပ္ကိုပါပူးတြဲလုပ္ကိုင္မိေလေတာ့သည္။ကိုယ္တိုင္ကမနွစ္ၿမိဳ႕ေပမယ့္လည္းဒါဟာသူမအတတ္နိုင္ဆံုးနည္းလမ္းပင္..မိမိအေဖအ႐ြယ္အဘအ႐ြယ္လူမ်ားကဖင္ပုတ္ေခါင္းပုတ္လာလုပ္ေနသည္ကိုကညဳတုတုျပဳေနရသည့္ဘဝကိုသူမလိုဆယ္ေက်ာ္သက္အူရိုင္းပန္းေလးကနွစ္ၿမိဳ႕ေနမည္ဟုထင္ပါသလား။အိမ္ျပန္ေရာက္တ္ိုင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့အမျဖစ္သူနဲ႔ညီမျဖစ္သူေၾကာင့္သူမပါစိတ္ခ်မ္းသာရသည္ပင္။စတိုးဆိုင္တစ္ခုတြင္အလုပ္ရသည္ဟုသူမေျပာတုန္းကဆိုေပ်ာ္႐ႊင္သြားေသာေမေမကရုပ္တရက္မမတို႔အားေငးၾကည့္ေနေသာကြၽန္မကိုျမင္လ်ွင္မ်က္နွာငယ္သြားတတ္ေပသည္။
"အို..ေမေမရယ္..သမီးေပ်ာ္လို႔ပါ..မမနဲ႔ညီမေလးဟာေလသိပ္ကိုထက္ျမတ္တာပဲ..စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ေမေမရယ္ေနာက္ဆိုသမီးအလုပ္ကလစာေတြအမ်ားႀကီးရလာမွာညဘက္ေတြဆိုလည္း၁၁နာရီေလာက္မွပိတ္တာေမေမရဲ႕...အင္းေဖေဖ့ေဆးစရိတ္အတြက္လည္းမပူရေတာ့ဘူးေနာ္.."
ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ေမေမ့အားလိမ္မိ၍ကြၽန္မစိတ္မေကာင္းေပ။ေမေမရဲ႕သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်သံေတြၾကားရၿပီးေနာက္ကြၽန္မမ်က္နွာအားေမေမကသူ႔လက္ဖဝါးေလးျဖင့္အုပ္ကိုင္လိုပ္ရင္း..
"ငါ့သမီးေလး...သိပ္ကိုပင္ပန္းေနရွာမွာပဲ.."
"မပင္ပန္းပါဘူးေမေမရယ္..သမီးကျဖင့္ေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနေသးတယ္.."
သူမၿပံဳးျပရင္း..အလုပ္ၾကမ္းေတြေၾကာင့္ၾကမ္းတမ္းေနၿပီးအသားမာပင္တတ္ေနၿပီျဖစ္သည့္လက္၂ဖက္ျဖင့္ေမေမ့မ်က္ရည္စမ်ားအားသုတ္ေပးသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ေမေမကပိုတိုး၍ပင္ငိုလာတတ္ေသးသည္။
..
..
အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးတစ္ဖက္ကအခန္းငယ္ရဲ႕လိုက္ကာစေလးအားအသာလွပ္ၾကည့္မိေလေတာ့စာလုပ္ေနေသာညီမေလးအားစာျပေနသည့္မမတို႔၂ဦးေၾကာင့္သူမစိတ္ေအးခ်မ္းသြားမိျပန္သည္။အမွန္ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္သူမအခုနွစ္အတြင္းမွာျမတ္နိုးရတဲ့ပန္းေလးနွစ္ပြင့္နဲ႔စကားပင္ဆယ္ခြန္းျပည့္ေအာင္မေျပာဖူးေပ။သူမမနက္အလုပ္သြားခ်ိန္ဆိုသူတို႔မနိုးေသးသလိုသူမယခုညဘက္အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆိုသူတို႔အိပ္ေနတတ္ေပသည္။
...
..
သဇင္ေလးဆယ္တန္းနွစ္လယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ေဖေဖ့က်န္းမာေရးဟာလည္းထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။စကားေတြလည္းေျပာလာနိုင္ေသာေဖေဖ့အားၾကည့္၍သူမမ်က္ရည္ပင္က်မိေလသည္။
သို႔ေပမယ့္ဘယ္သူကသိမွာလဲမုန္တိုင္းေတြရဲ႕ေရွ႕ေျပးကေလႏုေအးေလးဆိုတာ။
..
..
ဖခင္ျဖစ္သူဟာ၂နွစ္ေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွစကားျပန္ေျပာလာနိုင္သည္မို႔ေခါင္ရမ္းပန္းေလးဟာသိပ္ကိုေပ်ာ္ေနရွာတယ္။သို႔ေသာ္သူမအတြက္ကံဆိုးမႈတစ္ခုေရာက္လာေတာ့မည္ဆိုတာကိုသာႀကိဳသိခဲ့မယ္ဆိုရင္...
..
..
သူမဒီေန႔အလုပ္လုပ္ရမည့္ေနရာကအလုပ္သစ္တစ္ခုပင္။လစာေကာင္းေကာင္းရသည့္အျပင္သက္သက္သာသာလုပ္ရသည္ဆိုသည္။မူယာဆိုသည့္သူမသူငယ္ခ်င္းမွာလည္းယခုဆိုေ႐ႊေငြမ်ားျဖင့္ေတာက္ပေနေလေတာ့သည္တဲ့။မူယာနဲ႔အတူတူသြားရင္းေရာက္သြားသည္ကလူကုန္ထန္အသိုင္းအဝိုင္းေတြခ်ည္းသာလာေရာက္ေလ့ရွိသည့္နာမည္ႀကီးclubတစ္ခုပင္။သူမလိုအရိုင္းပန္းေလးကဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးပဲလုပ္ေနရပါေစသူမရဲ႕အပ်ိဳစင္ဘဝေလးကိုထိန္းသိမ္းသြားမည္ဆိုသည့္ကတိစကားေလးဟာလည္းဖခင္ျဖင္သူအသည္းအသန္ျဖစ္ေလတုန္းတည္းကၿပိဳပ်က္သြားေလေတာ့သည္။Vvipအခန္းတစ္ခုသို႔ဝိုင္ခြက္မ်ားနဲ႔ပုလင္းအားသြားပို႔ရန္ေစခိုင္းလိုက္တာမို႔သူမလည္းဗန္းေလးကိုင္ရင္စအထဲဝင္သြားေလေတာ့...ဗန္းေလးဟာၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ျပဳတ္က်သြားေလေတာ့သည္။ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းကသူမရင္ကိုအစိမ္းလိုက္ခြဲေနသလိုပင္။မမကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေပါင္ေပၚတြင္ထိုင္ေနၿပီးအဝတ္အစားကပိုကရိုနဲ႔ျမင္ကြင္း...ေမေမတို႔သာသိရင္ဘယ္ေလာက္ခံစားေနရမလဲ..။သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔ဆိုၿပီးclubေရာက္ေနသည့္အမ။သူမအားျမင္ေတာ့အံ့အားသင့္သလိုတစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားေလသည္။ထိုလူသားကသူမအားထလာ၍ေစာင့္တြန္းလိုက္ၿပီး..
"မင္းဘယ္လိုအလုပ္သမားလဲ..ဟမ္..ၾကည့္အံုးနေမာ္နမဲ့နဲ႔ပစၥည္းေတြကြဲကုန္ၿပီ..."
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ေခြေခြေလးလဲေနေသာသူမအားဘညမွမေျပာဘဲစိုက္ၾကည့္ေနေသာမမ...တစ္ျခား႐ြယ္တူမိန္းကေလးေယာက်ာ္းေလးမ်ားကလည္းသူမအားဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
"မမ..ငါ.."
ထိုအခါမမမ်က္နွာကထိပ္လန္႔မႈေတြအထင္းသားျမင္လိုက္ရတဲ့တစ္ခဏ...အသံတိတ္ၿပီးေနေပးလိုက္ေလသည္။သူမလိုလူတစ္ေယာက္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထုတ္ျပဝန္ခံဖို႔အတြက္ဆိုမမလိုေ႐ႊမင္းသမီးလိုေနခဲ့ရသူအတြက္ေတာ့ခက္ခဲေနမည္မွာအမွန္ပင္ေလ။ေစာနကေကာင္ေလးကမမအားၾကည့္၍...
"ျဖဴ....သူနဲ႔ျဖဴကသိေနတာလား.."
မမမ်က္နွာျဖဴေဖ်ာ့လာေလသည္ကိုေတြ႕ရတာေၾကာင့္ေတာင္းပန္စကားအျမန္ဆိုလိုက္ရင္း..က်ကြဲသြားသည္မ်ားကိုသန္႔ရွင္းေနေလေတာ့သည္။
"ဟိုေတာင္းပန္ပါတယ္...ကြၽန္မလူမွားသြားလို႔ပါ..ဒီကအကိုကိုေရာအမတို႔ကိုပါေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္.."
ထိုအခါမွသာမမက..
"မ...မသိပါဘူး..ေမာင္ရယ္.."
"အင္းပါ..ျဖဴ႕အသ္ိမ်ားလားလို႔...မဟုက္ဘူးဆိုလည္းၿပီးတာပါပဲ...မင္းျမန္ျမန္ရွင္းၿပီးထြက္သြားလိုက္ေတာ့..ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုလာပို႔ခိုင္းလိုက္ၾကားလား.."
"ဟုက္.."
...
...
လွည့္ထြက္လာလိုက္သည့္အခ်္ိန္တြင္မ်က္ရည္စက္တခ်ိဳ႕ကပါးေပၚက်လာေလသည္။သူမအထင္အျမင္လြဲသြားသည္ပင္...တျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္းရွိေနၿပီး..မမရဲ႕အက်ီႌပံုစံကကိုထိုအတိုင္းျဖစ္ေနသည္ပင္။သူမထြက္လာေတာ့ေနာက္ကေနကပ္ပါလာသည့္မမကသူမလက္အားဆြဲ၍အိမ္သာဘက္ဆီသို႔ဆြဲေခၚသြားေလေတာ့သည္။
"ေခါင္ရမ္း...နင္ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲဟမ္..နင္ေျပာေတာ့စတ္ုိးဆိုင္မွာအလုပ္လုပ္ေနတာဆို.."
"ဟို...ဒီလိုေနရာမွာကပိုက္ဆံပိုရလို႔ပါ..မမရဲ႕ေက်ာင္းစရိတ္ကလည္း..."
