WHAT IF [COMPLETED]

KABANATA 33

"Pilit iwinawaksi ang lumbay
Pinagtatabuyan ang dating hinihintay
Narito lang sya para makiramay
Nakatitiyak akong lilisan din siya kaya kailangan ko ng masanay"

"Finish your food Brianna..you need strength..", cheer up sakin ni Josh. Binigyan niya ako ng maraming water para mapalitan ang water na naubos sa sakin."You need this also..your getting dehydrated...wait I'll get electrolytes..you need to take care of yourself even though your-", putol niya sa sasabihin at saka lumabas."I'll be back.."

Tango lang ang iginawad ko sakanya.
Pagbalik niya ay may dala siyang oreo ice cream at french fries pati na rin electrolytes.

Binuksan niya sa harap ko ang Pocari Sweat at isinalin sa baso. Tinikman ko ito at napangiwi sa lasa. Lasang sprite na sumobra sa tamis na ewan. I show my tongue every time na umiinom ako.

"Ubusin mo yan, kailangan mo yan..", paalala ni Josh.

"Ayoko na...hindi masarap..", tanggi ko.

"Hindi...inumin mo yan para di ka madehydrate..", pilit niya sakin na agad ko namang sinunod bakit niya nga ba ako napapasunod? Hindi ko din alam. After kong kainin ang breakfast ko ay isinunod ko ang comfort food na dala ni Josh.

Isinawsaw ko ang fries sa ice cream at tila pinapasaya ako nito. Nang matapos kumain ay nagpahinga at natulog ako.

"Brianna...gising na 1pm na...kailangan mo ng kumain..", sambit sa akin ni Josh.

Nagising ako sa tinig niyang gumigising sa akin. Nagpunta ako sa comfort room. Paglabas ko ay naroon nanaman si Josh na may dala na tray ng pagkain.

Naroon ang favorite kong buttered shrimp, mushroom soup, may blueberry cheesecake, pocari sweat, apple, banana, oranges. Halos lahat ata ng fave ko ay nasa tray na.

Sinimulan ko na kumain at tila may kakaibang lasa ang buttered shrimp. Hindi si ate Jen ang nagluto nito. Hindi ko malasahan ang luto ni ate Jen. Mas sumarap ito sa panlasa ko. Sino ang nagluto nito? Si ate Esme ba?

"Who cook this?", tanong ko.

"Why? Is it not taste good?", nakakunot na tanong ni Josh.

"No", sambit ko. Mas kumunot ang noo niya."I mean..it taste good...much good than ate Jen's dish that's why I'm asking for the cook", agad na bawi ko sa sinabi ko.

He bit his lips to stifle a smile. I knew it! Is it possible? He will cook for me? He knows how to cook? Myghad. I don't know. Maybe I'm overthinking that much.

"Hey! Why are you smiling?!", naiirita kong sambit.

"I cook..", he said calmly.

"What?", I asked again to assure that I heard it right.

"I cook..", he repeated.

"Ow, you know how to cook..have you eaten?", sambit ko habang tumatango. I take a bit at Blueberry cheesecake. Katulad ng buttered shrimp ay iba din ang lasa neto."You also bake this one?",tanong kong muli.

"Yes..and yes, I also did..", he answered calmly.

"Oh..thank you...you're great huh...how lucky your girlfriend is..", I sounded bitterly.

Napatikhim si Josh sa sinabi ko. I can feel also the awkwardness. Maybe he feel it too. Pumasok sa utak ko lahat ng ginawa niya sa akin.

Pumasok sa utak ko kung paano niya ako niloko ng paulit ulit. Mayghad, he's a cheater! Bakit siya nandito?! Diba dapat pinagtatabuyan ko siya? Like he does to me? Bakit sya nandito.

"So..", basag ko sa katahimikan. "What are you doing here?", tanong ko. Agad siyang napatingin sa akin at napanganga dahil sa tanong ko.

"I just want to check-", pinutol ko agad ang sasabihin niya.

"Did your girlfriend knows that you are here?", tanong ko.

"I don't-", pinutol kong muli siya.

"Omayghad, Am I stupid to ask that one? You know...I don't want to be part of your business...and please lang...utang na loob wag niyo na akong idadamay kung magaaway kayo after nito...ayoko na! Ayoko ng masaktan..ayoko ng magulo ako..diba..kaya nga lumayo na ko..kasi ayoko ng madamay sa buhay mo..because your life was-", pinutol ko ang sasabihin ko ng marealize na sobrang harsh ko na."Besides I'm in pain...my parents died from a car accident..and I don't like to mention nor tell about that one...it's obviously breaks my heart everytime.."

"Hindi ko nga alam kung anong ginagawa mo dito...bakit ka nga ba nandito? Para saktan ako ulit? Para ipamukha na ang tanga tanga ko? Para ba ipamukha mo sa akin na ang pangit pangit ko? Para ipamukha sa akin na kaiwan iwan ako? Kaya lahat ng tao iniiwan ako, kasi I'm not worth living with?", tuloy tuloy na sambit ko.

Josh remained silence. Hindi ko alam kung bakit. Siguro tama lahat ng sinabi ko. Siguro nga yun ang pakay niya. Hindi ko na alam! Pagod na pagod na ako.

"Don't cry...look I'm sorry...but if you want me to leave, then I will. I'm sorry again..", sambit niya.

Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako. Hindi ko parin kayang kalimutan ang mga panloloko niya sa akin. Hindi ko parin malimutan kung ilang beses niya akong niloko. Siguro nga parte lang ako ng mga niloko niya ee. Nagseryoso na ba siya?

Paulit ulit lang bumabalik sa akin ang pangtataboy niya. Narealize ko na ang tanga ko pala. Lagi ko nalang pinagpipilitan ang sarili ko para sa taong ayaw sa akin. Nakakapagod pala. Nakakapagod maghabol sa taong walang pakealam.

"Brianna! Si sir Josh po at si sir Kiel..", tarantang sambit sa akin ni ate Esme.

"What ate?", taranta ko ding tanong.

"Nasa baba po..", natataranta niyang sambit.

Napatakbo agad ako sa baba at nakitang nagkukwelyuhan si Kiel at si Josh.

"Alam mo sumosobra ka na ha!", sambit ni Josh."Sino ka ba?"

"What? Who you?! At anong ginagawa mo dito? Diba ex ka na?!", sigaw ni Kiel kay Josh. " you don't need to be here! You hurt her remember?! You broke her! You supposed to disappear in her life!", isang matigas na sigaw ni Kiel kay Josh.

Aambahan na sana ng suntok ni Josh si Kiel, ngunit nagsalita ako."Sige lang, wag kayong mahiya sa akin..baka nakakalimutan ko na nakatungtong kayo sa pamamahay ko", sarkastiko kong sambit."Sige ituloy nyo, magpatayan kayo sa harap ko...diba dyaan naman kayo magaling? Ang magpavictim...nakakasawa kayong mga lalaki ee..para sakin wala na kayong ginawang tama kundi saktan nalang ako..kami..tapos kayo pa tong lalabas na luhaan. Kagagaling diba, nakakasuka kayo", muhing-muhi na sabi ko.

Binitawan na nila ang isa't isa at tila nakasimangit silang parehas. Sinundan ako ni Kiel para humingi ng tawad.

"Brianna..look I feel sorry about that..I feel bad for your...uh-", pinutol agad ni Kiel ang sasabihin niya.

"Thank you..you can both go now...I don't need a companion nor visitors...", sambit ko at bumalik sa kwarto ko.

Nahihirapan ako sa mga nangyayari. I feel in between. Hindi ko alam kung ipagtatabuyan ko ba talaga si Josh o gusto kong nandito siya. Hindi ko alam. Bakit ganoon siya kumilos? Sasaktan niya ba ako ulit? Bakit siya nandito? Bakit pa? Ayoko ng madamay sa gulo nila. Ayoko ng madamay sa gulo! Pagod na pagod na ako! Pagod na akong umintindi.

What if he cares? What if he does?