Kahramanlarım -Bakugo X MC-

27-Sır

Bakugou

Bu aptal doğru düzgün sineğe bile dönüşmemişti!Bir sineğin kanadı o kadar büyük mü olurdu?

Sanırım bu hareketi daha yeni öğrenmeye başlamıştı.[Y.N.:Yazar bu cümleye garanti veriyor(garanti süresi sonsuza kadar),evet öyle oldu.]

Hemen buradan gitmesini söyledim.Aptal kız ise nedense bana üzgünce bakıyordu.

Bu nedense şaşırmama sebep oldu.Normalde bana sinirlenip saçma sapan şeyler söylemesi gerekirdi.

Rin:Peki...Görüşürüz...Bakugou-kun.

Sonra da gitti.Ona ardından şok içerisinde bakıyordum.

O...Bana...

Bakugou-kun mu demişti?

Ne diyor lan bu?İyice kafası gitmiş herhalde!

×××

Rin

Eve gelince ilk işim anneme elimdeki poşetleri verip koşarak odama gitmek oldu.

Güzel,şimdi delirebilirim.

Elime yastığımı alıp vurmaya başladım.Yastığı Bakugou olarak hayal ediyordum.

Biliyorum,manyağım.

Rin:GERİZEKALI!ONA BAKUGOU-KUN DEDİM!O -KUN EKİ NEDİR LAN?ŞEREFSİZLİKTEN İYİCE SAYGI DUYDUĞUM BİRİNE DÖNÜŞMEYE BAŞLADI!ŞİMDİ KENDİMİ KESİCEM OFFFF!YAKINDA -CHAN DEMEYE FALAN DA BAŞLARIM!(Y.N.:-kun eki saygı duyduğun ve seninle ortalama aynı yaşta olan kişilere denir.-Chan eki ise bundan çok daha yakın olduğun kişilere denen cümledir.Mesela şey demek gibi bir şey:Bakugoucuğum gibi...Dediklerim yanlışsa kusura bakmayın.)

O sırada da odama Ruka girdi.

Ruka ve Morio bizim evde yaşıyorlardı.Sonuç olarak onları dönüştüren bendim ve bu sorumluluğu da almak zorundaydım.

Ruka:Ne oldu Rin?Bu bağırış neden?

Kızardığımı hissetmiştim.

Rin:Ah,şey hiç bir şey...

Bana inanmayan gözlerle bakmıştı.Fakat yine de üstelemedi ve "Peki." dedi.Ardından da odadan çıktı.

Bu iş böyle olmayacaktı.Birilerine durumumu açıklamam lazımdı.Yoksa sürekli bu tarz saçma hatalar yapıp duracaktım.Hem...Bunu en azından birine söylemek beni daha iyi hissettirebilirdi.

Ama kime söyleyecektim?

Güvenebileceğim biri olmalıydı.Kimseye bunu söylememeliydi.Bana yardımcı olabilecek kapasitesi olmalıydı.

Aklıma direk olarak Midoriya gelmişti.Sonuç olarak o kardeşimdi ve bana yardım edebilirdi!
Hızlıca onun odasına gittim.Kapıyı çalmadan direk içeri girdim.

O sırada Midoriya ders kitaplarına bakıyordu.Beni görünce hemen gülümsedi.

Midoriya:Bir şey mi oldu?

Rin:Evet.Sana anlatacaklarım var.

Kapıyı kapattım ve onun oturduğu yatağın  bir kenarına da ben oturdum.

Midoriya:Söyle abla.

Rin:Şimdi...

Bunu söylemek çok zordu.Açıkçası böyle bir gerçeği kardeşime söylemek çok utanç verici olacaktı.

Rin:Şimdi...Sana bir sır anlatacağım.Bunu kimseye söylemeyeceksin...Tamam mı?

Midoriya:Tamam abla,merak etme.Ben kimseye söylemem!