Legendary -MLBB Story-

2.0(G) İlk Görev

Birkaç gündür burada diğerleri ile takılıyorum. Hiçbirimiz buraya nasıl geldiğimizi hatırlamıyoruz. Birbirimize hikayelerimizi anlattık hatırladığımız kadarıyla. Bu hafıza kaybı gerçekten sinir bozucuydu ama yapabileceğimiz bir şey de yoktu. Şimdi buradaydık ve Vexana mıdır nedir yaratığa benzeyen kadın ne derse yapmak zorundaydık. Tabi kendi irademi kaybetmemiştim ve kaybetmeyecektim. Ancak, o kadın eğer ona yardım edersek bize anılarımızı geri vereceğini söyledi. Ona zerre kadar güvenim olmasa da daha iyi bir seçenek bulamıyordum.

"Söylesene Harley. Vexana denen kadını dinlemesek ne olabilir ki? "

Bir süre yanıt alamadım. Eminim o da bu durumda olmaktan mutlu değildi. Gerçi kimse mutlu görünmüyordu.

"Bilmiyorum. Ancak iyi şeyler hissetmiyorum. "

Ona katılıyorum bu konuda. Bu yer hakkında hoş olmayan şeyler vardı. Neden kapkaranlık bir ormanda kasvetli bir şatoda yaşıyoruz? Ayrıca neden garip görünüşlü zırhlarımız var? İnsandan çok hayvana benziyoruz. O kadın bizi insan yerine koymuyor.

"Geçmişimi tam hatırlamasam da, kötü tarafa geçmişim gibi hissediyorum. Eskiden ışıkla dolu olduğumu hatırlıyorum. "

Harley beni onaylarcasına kafasını salladı. Kötü biri olsak bile en azından bunu bilmemiz gerekiyordu. Bu karanlık ortam hoşuma gitmiyordu. Kötü biri olsam severdim değil mi?

"Merhaba. "

Hanabi iyi kızdı ancak kapı tıklatma huyu edinmesi gerek. Çok sinir bozucu. Üzerimi değiştiriyor olsam mesela? Gerçi düşününce bu zırh etimle birleşmiş gibi bir his yaratıyor içimde.

"Ne var Hanabi? "

Zaten suratındaki maskeden ifadesini anlayamadığım yüzünde daha garip bir ifade oluşunca derin bir nefes verdim.

"Kapı çalmayı öğrenene kadar sana nazik davranmamı bekleme. "

Kapıyı kapattı. Tekrar çalıp açtı. Bana garip garip bakmaya devam etti. Bu kıza cidden gıcık oluyordum. Vexana bile daha normal geliyor.

"Efendim Hanabi. Ne oldu? "

Kollarını birleştirdi ve gözlerini odamda gezdirdi. Hadi ama. Buraya odamı incelemeye gelmiş olamazsın.

"Bir grup buraya geliyor. Bize saldırmak için. Vexana onları öldürmemizi istiyor. "

Tabi. Bizim var oluş sebebimiz o kadına hizmet etmekti çünkü. İnsanları öldürme fikri hoş değildi. Tamam. Suikastçi olduğumu hatırlıyorum. Ancak önüme geleni öldüren biri olsaydım dünyada yaşayan canlı kalmazdı. Ama şu kadının ne yapacağını kestiremiyorum. Öldürmek yerine hırpalayabilirim biraz.

"Geliyoruz. "

Harley soğuk bir sesle konuştu ve kapıya ilerledi. Ben de peşinden gittim. Angela ve Grock yanlarında Vexana ile bizi bekliyordu.

"Onların işini bitirin. Sakın acımaya kalkmayın. "

Elinden rengarenk küreler çıktı ve bize doğru geldiler. Bu eşyalar tanıdıktı. Herkes ihtiyacı olanları aldı. Ayrıca 3 tane de tüp vardı. Onları da aramızda paylaştık. Kendimi daha güçlü hissediyordum.

Elimden geleni yapacağım.

Eveet savaştan önceki son bölümdü. Savaşları kendi ağzımdan yazıcam. Ve daha uzun tutmaya çalışıcam ama söz de vermeyim:3

Umarım güzel yazabilmişimdir^^