Last Resort

PROLOGUE

Sa sobrang nakaaantok na pagtuturo ng guro namin sa agham ay para bang gusto ko na lamang matulog. Bawat salitang binibigkas ng kaniyang bibig ay tila lalo lang bumibigat ang talukap ng aking mata.

‘Tsh. Why does he seem to have been there a year talking?’

Inilinga-linga ko ang aking paningin sa kabuuan ng aming silid. Napansin 'kong hindi lamang ako ang nababagot sa oras na ito.

Ilan sa mga kaklase ‘kong babae ay panay ang kuwentuhan sa kani-kanilang kaibigan, pagtipa sa telepono at pagkalikot sa kuko.

Ganoon din sa kalalakihan, mababakas mo sa mga itsura nila na tulad ‘ko ay nais na rin nilang matapos ang aralin sa agham.

Salubong ang kilay na isinandal ‘kong muli ang likuran sa kinauupuan at inip na nakinig ulit sa leksiyon.

The seat where I was sitting was right in front of the table where the teacher was standing and teaching. So I can’t sleep and do things that I think our Science teacher can easily notice.

‘Fvck, I really hate science, tsh!’

Sinulyapan ‘ko ang kinauupuan ni Tim at hindi ‘ko makita sa mukha niya na nababagot siya sapagkat ayun siya, titig na titig at interesado sa bagong kaalaman na ibina-bahagi ng aming guro.

Pareho kaming lalaki pero hindi ako katulad niya na subsob sa pag-aaral. Hindi ako kailanman naapektuhan sa mga grado na nakukuha 'ko. Mababa man iyon o mataas, wala sa akin ‘yon.

“Grabe! Ang bango talaga ni Virkeen...” dinig ‘ko ang kinikilig na bulong ng babae ‘kong kaklase sa likuran ng kinauupuan 'ko.

“Shiela, diyos ‘ko ‘ka! Ilang beses mo na ba ‘yang sinabi sa buwan na ‘to, huh?” Inis na sita sa kaniya ng kaibigan niya.

“Psh, inggit ‘ka lang dahil ‘ako’ napansin na ni Virkeen, eh ikaw? Hindi ka man lang nililingon ng crush mong si Jayvee! Hahaha!”

Nasa likod ‘ko sila kaya hindi ‘ko makita ang mga mukha nila. Pabulong ang paraan ng pag-uusap nila pero pakiramdam ‘ko sinasadya nila iparinig sa‘kin. Tsh.

“Eh, ‘napansin’ ‘ka lang naman ni Virkeen dahil tanga ka!" Tatawa-tawa pang ganti sa kaniya ng kaibigan niya. “Hahaha! Sa sobrang katitingin mo kay Keen nauntog ka sa pader, ‘di ba?" Mapang-asar na tanong pa nito. Inalala ‘ko naman ang sinabi niya pero wala akong maalala na may nakita akong babaeng nauntog. Ano bang sinasabi nila?  “Kaya ‘napansin’ ka dahil pinagtawanan ka ng mga student na nakakita dahil sa kabaliwan mo!”

“I hate you!” Umiiyak pa kunwari na sabi niya. Natawa naman ako dahil... hindi ba talaga sila marunong mag-usap ng hindi pinaririnig sa‘kin?

‘Tsk, mga babae talaga.’

I did nothing with every minute that passed, but rolled my eyes and sighed because I was too restrained not to leave this room.

Our chairs are arranged alphabetically, so there’s really nothing surprising that I’m sitting in front. Of all the academic subjects I take, only science is uncomfortable. Not because the lecturer is fvcking boring, it’s because the chair where I always sit is in the middle and right in front.