Oxymoron of Shadows

Chapter 5: Circle of friends

Chapter 5: Circle of friends

Madilim na nang magpasya silang umuwi. Wala naman akong choice kung hindi sumama sa kanila dahil sila ang maghahatid sa akin. Gusto pa sana nilang mag-star gazing kaso ay hindi naman sila handa kaya naman babalik na lang sa susunod.

Wala naman na kaming napuntahan bukod sa cliff. It was a unanimous decision because we are waiting and wanted to watch the sunset.

It was overwhelming scenery that I couldn't help myself but to be teary-eyed. Hindi ko alam sa sarili ko pero hindi ko mapigilang maging malungkot.

“Basta hindi mo ako kakalimutan ha?” namamaos na turan ng lalaki sa isang babae.

Napangiti nang mapait ang babae at naglandas ang luha nitong humarap. Kapwa mapula ang paligid dahil nanonood sila ng sunset.

Agad siyang niyakap ng lalaki at tila bumulong pa ito na lalong nakapagpaluha sa babae.

“Mahal kita, sobra.”

I was caught on guard and my eyes were open wide out of surprise when someone grab and started to hug me tightly.

“Shhh, don't cry.” it was Clifford. I'm going to push him away but my there's something in me that I can't—that I don't want to be away from his arms.

Hanggang ngayon ay wala pa ring ni isang umiimik, nasa loob na kami ng van. Kahit ang matabang driver na si Cohen ay parang nabusalan ang bibig sa sobrang tahimik. Awkward may it seems but when do I used to their noise though.

Pero sa pagkakataong 'to, mas gugustuhin ko pa ang mga baboy na rebuttal ni Cohen, o kaya pagyayabang ni Churchill. Ang pagbabago ng mood ni Rialle o hindi kaya ang pa-girly na language ni Lance. Not with these awkward atmosphere that I could sense the tensions between... I don't know either.

***

“Bye, Ally! I'm happy to see you again!” masayang paalam ni Rialle at niyakap pa ako. Sa wakas, nasa bahay na rin! That's was a long ride, huh?

Tumango naman sa akin si Riselle sa bintana. Unlike her twin, she's very quiet and have a sharp eyes. I don't know if that's her usual self 'cause she's not like that before I met her in the morning.

Sumaludo naman si Cohen sa akin na may pagngisi pa at bumalik na ulit sa driver's seat. I don't know what he meant to that. I just rolled my eyes.

Hindi na bumaba si Syreel, Clifford, at Lance pero nag-wave naman sila sa akin.

“Hey, nandito ang pinakagwapo sa kanila pero nasa iba naman ang atensyon mo. Ouch!” napalingon ako kay Churchill at umarte pa itong nasasaktan.

Kahit kailan talaga, ang yabang niya!

“Sige na, papasok na ako.” sambit ko at humakbang na ako para pumasok.

“Not that fast.”

Bigla na lamang niyang hinila ang kaliwa kong kamay dahilan para mapalapit ako sa kaniya. Nahigit ko ang aking hininga nang magtama ang aming mga paningin at dahil matanda siya ay napababa ang tingin ko sa kaniyang nakangiting labi.

Naestatwa naman ako nang bigla niyang hinalikan ang kanang pisngi ko. It was fast yet it sends chills to my body.

“Huwag kang basta-basta magpapayakap,” seryosong sambit nito at napansin kong nakakunot pa ang makapal nitong kilay.

“Tama na ang pagpapabebe diyan! Maiiwan ka, sige,” sigaw ni Lance sa kaniya.

“Pumasok ka na, goodnight Allison.” tumakbo na siya sa van na paunti-unting umaandar.