"Kafayı mı yedin kızım sen?! Ne diye gelip arabamı çiziyorsun?!"
Jung Jaehyun'un zavallı arabası bir yanlış anlaşılmaya kurban gitmişti. Park Sooyoung ise Jung Jaehyun'un öfkesine..
2020|sornseul » [mervessoo]
Gözlerime hala beni öldürecekmiş gibi bakıyor ve kolumu sıkmayı da ihmal etmiyordu.
Sakinleşmek adına gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Açtığında ise öfkesi gizli ama daha korkutucuydu.
Ben lafa sakin başlayacak zannederken o kendine hakim olamamış ve bağırmaya başlamıştı.
"Kafayı mı yedin kızım sen?! Ne diye gelip arabamı çiziyorsun?!"
Ben korkup geri kaçacağım sırada kolumu tuttuğu eliyle beni seri bir şekilde kendine çekti.
Vücudum vücuduna yapıştığı anda gözleri gözlerimden başka hiçbir yeri görmüyor ve öfke saçıyordu.
"Bakın aslında bu bir yanl-"
Ben açıklama yapacağım anda lafımı kesen malzeme müdürüyle gözlerim irileşti.
"Demiştim ben demiştim. Bu kadın bir ajan! Karşı şirketin ajanı. Bir de utanmadan şirketimizin otoparkında oynaşıyorlar."
Ben dediklerini ağzım açık dinlerken o ise duyduklarıyla titremeye başlamış ve arabanın kapısını açtığı gibi beni içeriye savurmuştu.
Ben ne olduğunu anlamadan doğrulmaya çalışırken o arabayı çalıştırmış ve süratle otoparktan çıkarmıştı.
"Umarım yaptığın şeylerin bir açıklaması vardır," biraz durup dikiz aynasından sinirle gözlerime baktı.
"Park Sooyoung." Ben mahcup bir şekilde ellerim ile oynarken adımı söylemesiyle gözlerim irileşti.
"Sen beni nereden tanıyorsun?" Ellerimi ön koltuklara koyarak arkadan öne eğildim.
"Başarın, şirketlerin dilinde. Seni işten nasıl çıkarttılar anlayamıyorum." Dudaklarını esir alan alaycıl sırıtma ile kafasını bana çevirdi.
Bu hareketi mesafenin azalmasına sebep oldu ve nefesimi kesti.
"Hoş,bu gerizekalılığı yapsa yapsa Min Jungnam yapardı." Kafasını tekrar önüne çevirdi ve yüzündeki gülümseme bir anda silindi.
"Geriye git."
Elini bir anda kaldırmış ve yüzüme çarpmasına sebep olmuştu. Bende o an ki refleks ile koltuğa tutunduğum ellerimi yüzüme götürmüş ve arabanın freni ile öne tam anlamıyla uçmuştum.
Koltuğumdan kayıp öne atılınca vücudum kolunun üstüne yıkılmıştı.
"Tanrım! İyi misin? Bilerek yapmadım,yüzüne çarpacağını düşünemedim."
Arabayı durdurup beni nazikçe kolunun üzerinden kaldırdı ve saçlarımı kulağımın arkasına iterek yüzümün açığa çıkmasını sağladı.
Yüzümü görünce irileşen gözleri ile korkarak elimi burnuma götürdüm. Elime gelen kan ile gözlerim dolmuştu.
Burnum çok hassastı ve en ufak darbede kanardı.
Beni o şekilde bırakıp kapıyı açtı ve dışarı çıktı. Arka kapıyı açtıktan sonra beni belimden tuttu ve doğrulmamı sağladı.
Ben ise sadece onun yüzünü izliyordum. Telaşlı halini.
Takımının cebindeki zümrüt yeşili kumaş mendili çıkartıp burnuma tuttu ve elimi eline alıp,elimi burnuma sabitledi.
"Tut böyle tamam mı? Şirkete yaklaştık zaten,orada pansuman yaparız."
Kafamı hareket ettirmedim ve gözlerimi açıp kapattım.
O da biraz yüzümü inceledikten sonra kapımı kapatıp kendi kapısını açtı ve yerleşti. Arabayı çalıştırmadan aynada gözlerimiz buluştu ama çok sürmeden ben burnuma giren ağrı ile gözlerimi kapamıştım.
*
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
