Someone just like you (Del Real Series#1)

Prologue

'This story is a work of fiction.Names,events,places,and incidents are either just the products of the author's creative imagination or used in a fictitious manner.Any resemblance to actual persons,living or dead,events,or incidents is purely coincidental.

'Claire'

Napatingin ako sa taong tumawag ng aking pangalan agad akong napangiti ng makitang si papa iyon.

"Papa"

Pagtawag ko rito tumakbo ako sa kinaroonan niya bago ito niyakap.

"How are you?"Tanong nito bago kinalas ang pagkakayap namin.

"Im fine naman po papa."Nakangiting sagot ko dito agad namang dumako ang paningin ko sa babaeng nasa tabi niya.

"Papa? Who is she?"Walang kamuwang muwang kong tanong dito.Tinignan muna ni papa ang babae bago ibinalik ang tingin sakin.

"Anak?This is your tita clarisse!"Nakangiti nitong pagpapakilala sa akin agad naman akong nginitian ng babae.

"Hi claire!"Bati nito sa akin at binigyan ako ng isang matami na ngiti

"Tama nga ang papa mo your beautiful!"Dagdag pa nito binigyan ko lamang ito ng isang tipid na ngiti.

"From now on claire your tita clarisse will be your new mommy!"Agad na sabi ni daddy na ikinagulat ko.No way!

"But papa may mommy ako!"Protesta ko agad kay papa napabuntong hininga si papa bago muling nagsalita.

"Wala na si mommy mo diba?"Tanong nito "so tita clarisse will be your new mommy!"Dagdag nito

"I don't like papa!"Sagot ko sa kanya na ikinagulat nilang dalawa.

"Claire!"Banta ni papa sa halip na matakot ako sa tono ng pananalita niya agad agad akong tumakbo papauntang kwarto ko ilang beses pa nila akong tinawag ngunit hindi ko sila nilingon.

Nang makapasok ako sa kwarto ko agad bumungad ang litrato ni mommy kaagad ko itong kinuha at umupo sa kama ko.

"Mo-mommy?Imissyou so much po.Pleass mommy balik kana po."Pagmamakaawa ko sa litrato ng aking ina habang may bumagsak na luha galing sa aking mata.

5 years old ako ng namatay si mommy masyado pa akong bata that time pero sinubukang ipaintindi ni papa sa akin na wala na si mommy ngunit hindi ko ito matanggap tanggap.Bakit kasi kailangan pa niyang mawala?

Lumipas ang mga araw at buwan naging malayo ang loob ko kay papa hindi na katulad ng dati na lagi akong nakadikit sa kanya lalo na kapag namimiss ko si mommy.

Simula noong dumating sa buhay ni papa sila tita clarisse at ang magiging baby nila mahati na ang atensyon sa akin ni papa.

And now im 17 years old natuto akong mag isa sa buhay walang gabay ng magulang dahil nga wala naman na ang mommy at may bagong pamilya na si papa.

"Ate."

Agad akong napalingon sa tumawag sa akin tinaasan ko lamang ito ng kilay.

"Ta-tawag ka po ni daddy!"Dagdag pa nito bago umalis ng walang paalam.

Ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon sa halip ay pumasok nalamang ako ng aking kwarto at humiga sa aking kama.

Sa tuwing umiiyak ako o nalulungkot laging itong kwarto ko ang takbuhan ko parang siya lang yung nagtatago ng mga emosyong nararamdaman ko.

Makailang ulitnagring ang cellphone ko inis ko itong sinagot.

"What?

"Ayy!! Ano na claire ? tara na dito " Angela said she was my bestfriend