The Mysterious Nerdy Girl

•PROLOGUE•

Andito ako ngayon sa canteen kasama ang kaibigan kong si sheikha. Masaya kaming nagkekwentuhan habang kumakain. Maya maya naman ay   bigla namang nagvibrate ang cellphone ko.

"Anak". Si mama pala ito.

"Bakit po may problema po ba??".

"Pwede ka bang umuwi muna may naghahanap kasi sayo".

Huh?? Sino naman yun??

"Wait ma! Sino??". Sabi ko tumingin ako kay sheikha na nakatingin lang din sa akin at nakataas ang kilay nito.

"Basta! Umuwi ka na lang anak!". Sagot nya ay inend ang call.

"Bes! Tara samahan mo ako sa bahay". Sabi ko. Agad naman kaming tumayo at naglakad papalayo.

Hindi ko alam kung bakit pero parang kinakabahan ako may nagsasabi sa akin wag akong tumuloy feeling ko tuloy may masamang mangyayari.

Pero sana ay wala....

Naglalakad na kami pareho ni sheikha papunta sa bahay. Aaminin kong mahirap lang kami pero hindi naging dahilan yun para magpakababa na ako sa sarili ko.

One year later....chawot!!.

Andito na ako sa tapat ng bahay namin. Agad akong pumasok. Bumungad naman  sa akin ang tatlong di ko kilalang tao at si mama. Mukhang may bisita kami ah!ano pa nga ba...

"Ahmmm.. mah sino po sila??". Tanong ko kay mama na ngayon ay nakayuko habang ang tatlo naman ay nakatingin lang sa akin at mugto ang kanilang mga mata.

Sino namatay?? Mukhang kilala ko tung mga tuh ah...

Ahhh... si tita lyka atsaka si kuya josh tapos ang isa ay hindi ko na kilala. Siguro ito ata yung padre de pamilya nila. Pero ano namang ginagawa nila dito??

"I'm Eugine Monteverde your real dad and your my lost daughter". Sabi naman nung lalaki. Ahhh eugine lang pala eh!

What?? Real dad?? Lost daughter?? Pinagsasabi nito?? Nakalog yata utak nito eh! Hayuff brad ano ba nainom mo at kung ano ano ang pumasok sa isip mo??huh?? How you layk dat!!

"Po??". Patay malisya kong tanong.

"Totoo yun anak". Sagot naman ni mama.

"Ang alin?? Ano yung totoo??". Takang tanong ko naman.

"Na sya yung daddy mo". Sabi ni mama. At bigla naman itong umiyak.

"Huh??eh??patay na si papa eh". Depensa ko.

Yes patay na sya! When i was 9 years old ay naaksidente si papa sa tricyle. Tricyle driver sya. Ang sabi nila ay nawalan daw ng preno ang minamamehong tricyle ni papa kaya nag gewang gewang daw ito sa daan hanggang mahulog ito sa bangin. Halos mag agaw buhay na si papa nun hanggang sa tuluyan na itong mamaalam. Kaya ngayon kami na lang ni mama ang magkasama.

"Ang punto ko dito ay sila yung tunay mong magulang". Humahagolgol na sabi ni mama.

Nanghina naman ang buong katawam ko sa narinig ko. Nanaginip ba ako?? Kung panaginip lang ito sana magising na ako di ko tuh kaya di ko kery.

"Ma... wag naman kayong magbiro ng ganyan". Halos maiyak na sabi ko.

"Nagsasabi ako ng totoo anak". Sabi nito.

Parang akong nabingi sa sinabi nito. Nanghihina ang buong katawan ko... nanginginig ang tuhod ko na parang kunting galaw na lang ay tutumba na ako.

Akmang lalapit sa akin si lyka at eugine.

"Anak!". Sabi nito habang papalapit sa akin. Pero umatras naman ako.

"Anak sana matanggap mo kami". Umiiyak na sabi ni lyka.

"Matanggap?? Anong klaseng salita yun?? HAHAHA". Peke kong tawa habang nagpapatakan ang aking mga luha " eh kayo alam nyu ba yung salitang tanga??alam kong alam nyu yun dahil yun ang pinagmukha nyu sa akin. Ikaw!!". Turo ko kay mama "bakit hindi mo agad sakin sinabi?? Bakit mo ako pinagmukhang tanga?? At sa anong paraan kung bat mo ako napaniwala sa lahat ng kasinungalingan mo?? Pinaglaki kita bilang tunay na ina ko pero ano tung ginawa mo?? Pinaniwala nyu ako. Sana sinabi mo agad para hindi humantong sa ganito". Mapaklang sabi ko sa kanya.

"Anak gusto ko sabihin tuh sayo nung una palang pero natatakot ako. Natatakot akong mawala ka sa amin mahal kita anak tumayo ako bilang tunay mong ina. Pasensya na dahil hindi ko agad sinabi sayo tungkol sa bagay na tuh. Kahit sila na lang ang patawarin mo kahit hindi na ako". Umiiyak pa din na sabi ni mama.

"Mahal mo ako??". Turo ko sa sarili ko"mahal mo ako na labag sa kalooban mo letche naman uh!". Napamura na lang ako sa sobrang inis at galit na nararamdaman ko"napapanghinaan ka ng loob?? Pwes ako! Napapanghina din ng loob na patawarin kayo".

Lalabas na sana ako ng biglang may humigit sa braso ko.

"Sammy please patawarin mo kami". Umiiyak na sabi ni kuya josh.

Hindi ko na iyon pinansin at hinila si sheikha palabas ng bahay...

Author's Note:

Ongoing palang po ito. Hindi ako madalas mag update dahil madalang ako kung magka load....

Sinadya kong iklian tuh dahil prologue pa naman sa 1st chapter medyo hahabaan ko depende kung ano kinaya ng utak ko...

Dont forget to vote and follow me lovelots??...