ჩანაწერი ოცდამეათე
უკანასკნელად გეტყვი, ჯეონ, მიყვარხარ! რაც არ უნდა მოხდეს მიყვარხარ! შეიგნე და დაიმახსოვრე ეს. მიყვარს შენი ხმა, სხეული ქცევა, სიცილის ხმა. მოგონებები მიყვარს რომელიც შენთან მაკავშირებს. მართალია უნდა მძულდე მაგრამ მიყვარხარ, ეს არ შეიცვლება! მიყვარს როდესაც სკოლის დერეფანში დამაქროლებდი. მიყვარს როდესაც მარტოს მატარებინებდი ჩემს სავარძელს და მაფრთხილებდი სად იყო კედელი და სად არა. მახსოვს როცა დამპირდი რომ არ დამტოვებდი. მახსოვს როცა ოპერაციების წინ მამხნევებდა, მაგრამ ყველა კრახით დასრულდა. მახსოვს უეცარი კოცნა. მახსოვს... და რატომ არ უნდა მახსოვდეს? ეს ხომ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასია. ბოლო წუთამდე ვიმედოვნებდი რომ მოხვიდოდი და ჩემს სიყვარულს დააფასებდი. აღმოჩნდა რომ მე შენთვის ინვალიდი, ბრმა სათამაშო ვიყავი. შენ გამო თავი შემძულდა, მაგრამ მივხვდი რომ ეს შენი ბრალი არ არის. შენ უკეთესი იპოვე და უკეთესი შეგიყვარდა. სიმართლე ითქვას და მერჩივნა ყველაფერი გეთქვა. გავიგებდი, მართლა. იმან უფრო მატკინა რომ საუბარი გავიგე, შემდეგ კი კვნესა. ეს საზიზღარი მომენტი იყო, მაგრამ ავიტანე. მადლობა, ჯონგუკ, ყველაფრისთვის! შენ მასწავლე რა არის ბედნიერება! დაიმახსოვრე, მიყვარხარ და მასთან ბედნიერებას გისურვე.....
დროზე ვკარგავთ.
მუხტი
120
მუხტი
250
მუხტი
380
ბოდიში, ჩვენ ის დავკარგეთ!
11:11
01.09.2021
ჩანაწერის დასასრული
YOU ARE READING
✓| 30 Notes Without You |✓
Fanfiction-ინებეთ სერ. -ეს რა არის? -ჩანაწერებია სერ. -ვისგან? -30 ჩანაწერი შენს გარეშე. ასე წერია სერ. -სასწრაფოდ მომეცი! ახლავე! -დიახ სერ ინებეთ. ხელი აქ მოაწერეთ. ვინც ეს ჩანაწერები მოისმინა, ცრემლი არავის არ შეუკავებია, მათ შორის არ ჯონსაც. დაწყების თარი...
