Strawberries and Cigarettes

Prologue

Hindi lang siguro iyon ang panahon para sa atin but atleast it is worth it.... I learn a lot.

Nagpalakpakan ang tao sa simbahan ng halikan ng Groom ang kanyang bride they even cheered. They looked so happy. I clapped my hands then slowly smiled. Isang beses lang daw nangyayari ang kasal kaya dapat bongga at hindi malilimutan.

"Aba! Baken ka naman nakasimangot? Daig mo pang namatayan! Haler kasal ng kapatid mo ngayon!" Nagtatalon sa harap ko si Miela habang hawak ang bote ng alak. Umiling ako saka inabot iyon para kunin.

"Haays! Ngayon na nga lang nakaparty eh!" Lasing na siya at delikado na. After party ito ng kasal ni kuya. Bukas ay maghahoneymoon sila sa maldives na regalo ni mama. I am not sad or against their marriage it is just that ako na lang ang maiiwan kayna mama.

It is sunday the house seems too quiet. Nakita ko si Papa na nagkakape sa may labas kaharap ang hardin. Samantalang si mama naman ay busy sa pagdidilig.

"Breakfast?" Lumingon sakin si papa saka itinaas ang tasa ng kape.

"Bakit mukhang biyernes santo iyang mukha mo Vangie? Miss mo na agad ang kaaway mo?" Natatawa pa si mama ng sarhan ang tubig. Umismid na lang ako.

"Eto talagang bunso namin eh" pinupog ako ng halik kahit iniiwas ko na ang mukha ko. Napuno tuloy ng tawanan ang hardin.

"Kapag may gustong manligaw sayo sa akin muna dadaan ha?" Naitigil ko tuloy ang pagpupunas ng kotse.

"Sa tingin mo papa may magkakagusto sakin?"

"Ay aba! Sinong hindi magkakagusto sa iyo? Sa ganda at bait ng lahi natin jackpot na kung sino man ang makakabingwit sa prinsesa ng Vasquez!"

Umiling ako at tumuloy sa ginagawa.

"Pero yung totoo anak may nagpapatibok na ba diyan sa puso mo?"

"Pa naman! Magheart to heart talk tayo really?"

"Im just asking. Ayokong maglihim ka samin ng mama mo alam mo yan. Atsaka bente uno ka na ah? Huwag mong sabihing..."

"Pa hindi ako tomboy okay?" Natawa ako sa ekspresyon ni papa habang tinititigan ako.

"Bakit pala natin to pinaguusapan pa?"

"Just asking because I know he is still there in your heart and will never be replaced by anyone" kahit una pa lang alam kong eto na ang dahilan kung bakit siya nagtatanong hindi pa rin ako handa. Nakakawalang gana bigla. Nakakapagod umiyak kaya kahit mata ko ayaw na ring makisama.

"Im over it papa kaya wag na kayong mag alala" he just looked at me. Alam kong hindi siya maniniwala kaya pumunta ako sa kabilang side ng kotse. I dont know when will all pain be gone because deep inside I am still trying to get over him.