ᴅᴀᴅᴅʏ's[ˢᵗʳᵃʸ ᵏⁱᵈˢ]

シ︎ˡᵉᵗ ᵐᵉ ᵖˡᵃʸ ʷⁱᵗʰ ʸᵒᵘシ︎

Hyunjin: Ποοο έλα τώρα θα κάνω ότι μου πεις για να με συγχωρέσεις.

Εγώ: Ότι μα ότι σου πω?

Hyunjin: Ναι!

Εγώ: Μπα.

Hyunjin: Ελααααα. Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. Και μούτροσε.

Άννας Pov

Κατέβηκα κάτω και πήγα στο σαλόνι.
Τότες είναι έναν Felix να έρχεται και να μου φέρνει κάτι.

Εγώ: Τι είναι αυτό?

Felix: Φάει για εσένα. Είπε και μου το έδωσε.

Εγώ: Για εμένα?

Felix: Ναι εγώ το έφτιαξα ειδικά για εσένα.

Εγώ: Γιατί?

Felix: Γιατί ήθελα να σε περιποιηθώ μετά από αυτό που έγινε χθες.

Εγώ: Ααα μόνο για το χθεσινό το κάνεις.

Felix: Δεν το ήθελα πραγματικά.

Εγώ: Αλλά το έκανες. Είπα και καλά θιγμένη.

Felix: Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με.

Εγώ: Θα το σκεφτώ. Είπα και πήγα για επάνω.

Felix: Που πας δεν θα φας?

Εγώ: Δεν πεινάω. Είπα και ανέβηκα επάνω με ένα χαμόγελο στο στόμα. ας γίνω και λίγο bitch το έχω στο αίμα μου έτσι κι αλλιώς.

Έτσι όπως περπατούσα έπεσα επάνω σε έναν μουτρωμένο Hyunjin.

Εγώ: Γιατί είσαι έτσι? Τον ρώτησα και καλά ανήξερη.

Hyunjin: Η Στέλλα δεν με έχει συγχωρήσει ακόμα. Είπε και ξανά μούτροσε.

Εγώ: Καλά ησύχασε μπορεί να σε συγχωρήσει κάποτε. Μπορεί ξανά λέω...

Hyunjin: Μπορείς να της μιλήσεις εσένα θα σε ακούσει.

Εγώ: Αν και δεν πιστεύω να με ακούσει θα προσπαθήσω. Λέμε τώρα.

Hyunjin: Ευχαριστώ! Είπε χαρούμενα. Που να ήξερε κιόλας.

Αχχ έλεος μέσα σε αυτό το σπίτι.
Μπήκα στο δωμάτιο μου και εκεί που πήγα να πάω στην ντουλάπα μου χτύπησε η πόρτα.

Εγώ: Περάστε. Μπήκε μέσα ένας χαρούμενος Minho.

Εγώ: Τι θες Minho?