De stalker

Hoofdstuk 1

'Doei Roos.' Snel geef ik Rosalie een knuffel. Het is maandag middag en ik fiets rustig het schoolplein af. Het is ongeveer een half uurtje fietsen naar mijn huis. Maar op maandag zijn mijn ouders niet thuis dus ga ik altijd naar mijn boomhut. Misschien klinkt het een beetje kinderachtig een boomhut, maar ik heb hem al vanaf mijn 10e. Ik zat toen in groep 6 en ik had niet veel vrienden. Ik speelde altijd in mijn eentje in het bos. Maar op een gegeven moment werd dat saai dus bouwde ik een boomhut. En in al die jaren heb ik hem steeds verbeterd. En ik moet zeggen, hij is best wel mooi geworden. Hij staat in een mooie grootte boom en is bijna niet zichtbaar.
Ik zet mijn fiets tegen de boom. Ik pak de zelfgemaakte touwladder en klim behendig omhoog. Ik open het grote luik met een sleutel en ik stap naar binnen. 'Uguh uguh.' Ik hoest even. 'Jemig wat is het stoffig hier.' Ja, ik praat in mezelf, maar niemand hoort dus "what ever." Ik ga aan mijn zelfgemaakte bureau zitten op een zelfgemaakte bureau stoel. Ik ben best creatief. Ik kan erg goed tekenen en dichten en ik heb bovendien deze boomhut helemaal zelf gemaakt. Het is een zonnige dag en de vogels fluiten. Dat is het prettigst; lekker alleen zijn, je gedachten de vrije loop laten gaan en naar de heerlijke geluiden van de natuur luisteren. Opeens hoor ik geritsel. Het lijkt wel uit de bosjes een paar meter bij de boom vandaag te komen. Ik loop naar het raampje en ik kijk naar buiten. Maar ik zie niks. Helemaal niks. Het zal wel een dier zijn, denk ik bij mezelf en ik ga weer aan mijn bureau zitten. Ik pak een schrift uit een lade. Het is mijn tekenschrift. Ik bekijk een paar tekeningen. Één tekening valt me op. Het is een tekening van Dani. Hij is super populair. Ik vind hem al langer leuk. Maar op onze school is het raar als een populair persoon en een niet populair persoon iets met elkaar krijgen. Ik probeer over hem heen te komen, maar dat lukt niet. Daarom zit ik vaak in mijn boomhut. Dan denk ik niet aan Dani, dan denk ik aan andere dingen en laat ik mijn fantasie op hol slaan. Het klinkt alsof er een fiets van slot word gehaalt en ik iemand hoor wegfietsen, maar ik denk dat het mijn gedachtes zijn. Er komt hier namelijk nooit iemand. Ik pak een potlood uit mijn tas en ik laat mijn potlood over het papier gaan. Ik teken Rosalie. Ze is een van mijn favorieten personen om te tekenen. Ze lijkt op een model met een perfecte kaaklijn en de mooiste ogen die je maar kan wensen.
*All the rhythms in my heart lift me up inside.We can't stay out of trouble, is it worth the blame?* All my love klinkt vanuit mijn tas. Ik word gebeld. Ik graai in mijn tas tot ik hem heb gevonden. 'Hallo met Nora?' 'Hei Noortje, met je moeder. Waar ben je?' Verbaasd luister ik. 'Mam ben je nu al thuis?' 'Ja alles was al klaar op het werk dus konden we eerder naar huis.' Er viel een stilte 'Maar waar ben?' Onderbrak mijn moeder de stilte. "Shit!" Dacht ik bij mezelf. "Ik kan mijn moeder niet vertellen dat ik een boomhut heb. Dat wil ik niet" 'euhm... Ik... Euhm... Ik ben in het park. Om te tekenen. Maar als jullie toch eerder thuis zijn, kom ik wel naar huis.' Loog ik. 'Is goed lieve schat. Dag tot zo!' 'Doei mam.' Eindigde ik het gesprek. Snel ging ik de boomhut uit en ik draaide het luik op slot. Ik rende naar mijn fiets. Ik was altijd blij als mijn ouders thuis waren. Ze moesten veel werken want ze hadden een belangrijke baan bij de gemeente.
Binnen een kwartier was ik thuis. 'Hee lieverd' roept mijn moeder vanuit de woonkamer. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Hoe was het op school?' Vraagt ze geintereseerd. 'Wel oke' antwoord ik. Ik plof op de bank en pak mijn mobiel uit mijn zak. Ik kijk even hoelaat. Het is 5 voor 5. 'Mam, wat eten we?' 'Je vader kookt vandaag, ik weet niet wat hij gaat maken' zegt ze. Ik knik. Ik loop naar zijn kantoortje, en klop op de deur. 'Kom maar binnen.' Roept hij 'Hee lieverd'. Hij klopt op zijn schoot als teken dat ik daar mag zitten. Ik ga zitten en geef hem een kus op zijn wang. 'Hoe gaat het met mijn meisie?' Vraagt hij grinnekent. Hij weet dat ik niet graag "meisie" wordt genoemd. Ik kijk hem aan. Schuldig kijkt hij terug. Ik zucht. 'Wat eten we pap?' Vraag ik dan. 'Dat zou jij wel willen weten hè? Maar dat is nog geheim. Ik ga nu beginnen. Maar moet jij geen huiswerk maken?' Zegt hij. Ik knik. En loop zijn kamer uit, pak mijn tas en ga naar boven. Ik zucht, het is veel. Die vrouw van geschiedenis geeft altijd wel twee paragrafen op als huiswerk. En bij de andere vakken is het ook niet niks.
Na een half uur hoor ik mijn vader roepen. Ik ren naar de keuken en ruik pasta cabonade. Nom nom nom. Ik ga aan tafel zitten met een grote glimlach. Ik kijk mijn vader dankbaar aan. Mijn broertje Jesse is ook aan tafel komen zitten. Jesse is 12 jaar oud. Ik hou echt veel van hem. We hebben nooit ruzie en ik kan het heel goed met hem vinden. 'Hei Jesse, bolle panda. Hoe was het op school vandaag?' Vroeg ik aan hem met een grote glimlach. 'Nou Nora de dikke miereneter, het was erg leuk. En hoe was het bij jou?' Zei hij met een nog grotere glimlach op zijn gezicht. 'Helemaal mooi, konijnen keutel.' Ondertussen komt mijn vader aan lopen met een grote pan vol pasta. 'Aanvallen!' Schreeuwen ik en Jesse tegelijk. Ik grijp de lepel voor Jesse weg en ik begin met opscheppen. 'Nora! Altijd eerst de andere geven voordat je jezelf wat geeft!' Zegt mijn moeder. Ik rol me mijn ogen en glimlach. 'Sorry allerliefste mama van de hele wereld!' Ze lacht 'slijmbal!'Mompelt ze daarna. Als iedereen heeft opgeschept begint Jesse vrolijk een verhaal over wat er op school was gebeurt. 'Vandaag kwam er een nieuw meisje op school. Ze kwam uit Limburg ofzo. Maar ze was wel heel aardig. En ze zit naast mij.' Vertelt hij vol vreugde. 'Zo onze dikke kamerplant is verlieft!' Plaag ik hem. Hij steekt zijn tong uit. 'En hoe zit het met jou dan, Nora? Met de liefde.' Neemt mijn moeder het voor Jesse op. 'Ow heel goed mam, binnekort ga ik trouwen met een kakkerlak en we gaan wonen onder een steen.' Zeg ik sarcastisch. Jesse schiet in de lach 'Nou mam dat zie ik echt nog wel gebeuren. Deze apen lul kan niemand krijgen.' Ik trek een wenkbrauw op. 'Alsof ze jou zien zitten, honden staart.' Ik neem een grote hap van mijn pasta, het saus zit helemaal rond mijn mond wat er enorm sexy uit ziet. 'Haha verminkte clown' lacht Jesse. 'Nee jouw saus kop is kermis wil je zeggen?' Verdedig ik mezelf. 'Jongens, kom, eet even door.' Zegt mijn moeder. Langzaam eten we door. Na dat ik mijn eten op heb ruim ik de tafel af en plof op de bank. 'Mam, ik ga even "pretty little lairs" kijken.' Roep ik. 'Neehee Nora!! Ik wil playstationen!' Zeurt Jesse. 'Dat doe je dan maar lekker als ik er niet ben, kleine opdonder!' Lach ik terwijl ik Netflix opstart. Jesse zucht 'oké dan ga ik naar boven. Gamen op mijn computer. Latah.' Ik glimlach. Ik mag echt blij zijn met zo een leuk broertje.

'Nora? zit je nou nog steeds die stomme serie te kijken?' klaagt mijn vader als hij de woonkamer binnen komt. 'Het is geen stomme serie! Het is hartstikke leuk. en ja, ik zit nog steeds te kijken. Jij denkt zeker dat ik na een uur al klaar ben met de hele serie.' Zeg ik. Hij rolt met zijn ogen. 'Noor je moeder en ik moeten weer naar het werk. Er zijn opdrachten opgedoken die nog gedaan moesten worden. Let jij op de broertje?' Ik zucht 'Oke papa, als jullie beloven dat jullie op zondag vrij zijn en dat we dan wat leuks gaan doen, want ik vind het zo jammer dat jullie er nooit zijn.' zeg ik. Ik zie verdriet in zijn ogen. 'Het spijt me zo lieverd, ik ga mijn best doen.' 'Is goed pap.' Ik sta op en geef hem een dikke knuffel. 'Doei doei, tot morgen!' Ik sluit Netflix af en ik loop naar boven. Het is al acht uur en best wel donker. Ik wil graag naar de boomhut, maar ik durf het niet aan om in het donker in het bos te zitten. Ik pak het notitie blok waar mijn gedichten in staan. En begin met dichten.

Na een uur ben ik er klaar mee, ik kreeg gewoon niks uit mijn pen. Ik sta op en ik loop naar de kamer van Jesse. Als ik inspiratieloos ben ga ik naar Jesse, hij maakt me altijd vrolijk. 'Hei Jesse, ik vroeg me af of-' verder kwam ik niet. Het ligt op zijn kamer stond uit. 'Jesse, waar ben je' zeg ik zachtjes en ik klik het licht aan. Ik zie een grote bult ligge onder de dekens van zijn bed. Stilletjes loop ik er naar toe. 'Jesse? Slaap je al?' Fluister ik zacht. Maar ik kreeg geen antwoord. 'Jesse?' Fluister ik nogmaals. Maar weer geen antwoord. Ik sla de dekens een stukje van hem af. Ik zie zijn mooie bruinen haren in zijn kussen liggen. Hij slaapt. Snel geef ik een kus op zijn wang. 'Slaap lekker Jesse.' Fluister ik nog en ik loop de kamer uit. "Waarom slaapt hij zo vroeg het is pas half negen." Denk ik bij mezelf. Ik haal mijn schouders op en ik loop de trap af naar beneden. Ik zet de tv aan en ik zapp een beetje door de programma's. Er is niets leuks op tv. Ik zet de tv uit. "Pretty little lairs" is te eng om te kijken als je alleen thuis bent. Zachtjes nurrie ik een liedje. Mijn maag maakt een klein rammel geluidje. Ik loop naar de keuken en pak een zak dorritos chips en een bakje met dorritos saus. Al dansend loop ik terug naar de bank. Mijn gedachtes dwalen af naar Dani. Waarom ben ik nou zo verlegen en vriendeloos. Misschien had Dani me dan wel leuk gevonden. Ik kan ook helemaal niet goed met jongens om gaan. Ik heb nog nooit een echt vriendje gehad. Alleen in groep vier, met Tim. Hij is echt een enorme loser! Altijd als ik iemand leuk vind gaat er wel eens wat mis. Een keer had ik een dikke vette pukkel op mijn neus. Precies die dag kwam de jongen die ik leuk vond met me praten. Hij heet Jack. Toen schaamde ik me zo erg, dat ik me uiteindelijk ziek heb gemeld.
Ik zit zo erg in gedachten dat ik niet merk dat Jesse binnen komt. 'Nora? Wil je een spelletje met bij playstationen? Ik kan niet meer slapen.' Ik knik. 'Kom, ik heb wel zin in "Black Opps."'
De hele avond tot elf uur gamen we. Tot ik het genoeg vind. 'Ik ga pitten. Ik heb kapot moe.' Zeg ik en ik geef Jesse een kus op zijn hoofd. 'Welterusten broertje.'

********
Tam tam tam taaaam
Dit is hoofdstuk 1
Een beetje saai :((
Maar ik het verloop van het boek word het hopelijk beter :)
Comment even als je het een leuk boek vind. :)
Verder hebben we onze inspiratie te danken aan @nix123 dus lees haar boeken even.
Doeii :)
VOTE/COMMENT/FOLLOW