Film gecesi için sevgilisi Jeongguk'u bekleyen Chaeyoung, bilinmeyen bir numaradan çağrı alır.
Night Fic. - Mini Fic.
Korku-Gerilim
[Mini Horror serisi birinci kitap.]
(Three Shots)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şaşkınlıkla dengem bozuldu ve arkamdaki kolona çarptım.
Gerçek polisi arayamamış mıydım yani?
Tekrar denemek için 911'i tuşladığımda yanlış numara uyarısını almak oldukça sinir bozucu olmuştu.
Bu adamlar beni öldürmeye çalışıyorlardı. 'Sadece korkuttuları' ihtimalini aklımdan tamamen silmiştim. Bir an önce buradan çıkmalıydım. Nasıl yapacağım hakkomda düşünmeye başlamıştım bile.
Çok beklemeden Jeongguk'un numarasını tekrar aradım.
"Aradığınız kişiye ulaşılamıyor..." Telesekretere bir güzel söverken ön çıkışa serice adımlıyordum. En yakın karakola doğru koşabilirdim. Arabamı çok yanlış bir zaman da tamire vermiş olmama lanet ediyordum. Şimdi garajda olsaydı kaçış planı bile yapmama gerek kalmazdı. Evi on defa terk etmiş olurdum.
Ön kapının tüm kilidini hızlıca açtım. Nefesim sıkışmıştı. Panik atak inceden kendini hissettiriyordu.
Kilitleri açıp, tam kurtuluyorum diye düşünmeye başladığım sırada karşıma çıkan uzun beden ile geriye sendeledim. Arka bahçemde olduğunu nasıl unutmuştum? Korkudan aklım da çalışmaz olmuştu.
En az iki metreydi ve taktığı ürkütücü maske bana önceden izlediğim korku filmlerini hatılatıyordu.
Kapıyı kapatmak için bulunduğum girişim herhangi bir sonuç vermediğini fark eder etmez koşarak üst katta çıktım.
Ölmek üzereymiş gibi hissediyordum. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki göğüs kafesim şiddetle sarsılıyordu.
Odamın kapısını kitleyip cama doğru ilerledim. Buradan atlarsam kesin bir yerimi kırardım. Koşmayı bırak yürüyemezdim bile.
Arayabileceğim başka birileri daha bakındım hemen rehberimden. Normal de odamda çeken hat şu an sıfırdı.
Aklım almıyordu. Nasıl bir oyunun içine düşmüştüm?
Camımı açıp aşağıya baktım. Etrafta komşuya dair hiç kimsem yoktu.
Jeongguk'un hemen şimdi gelip beni kurtaracağına inanmak istiyordum lakin gece yarısı geleceğini söylemişti. Bu saatte en fazla yolda olabilirdi. Onu da sanmıyordum, hala işteydi.
'Hiçbir şey yolunda gitmiyor, artık daha ne olabilir' diye düşündüğüm sırada aniden giden elektriklerle titreyen ellerime dizlerimde katılmıştı. Eğer böyle devam edersem onlar bana ulaşamadan ben kendi kendime ölecektim zaten.
