Lukyi (Min) [Complete]

Part^9^

Zawgyi

မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ရဲ႕အလင္းဓာတ္
္ေၾကာင့္Jiminတစ္ေယာက္အိပ္ေနရာမွႏိုးလာေတာ့သည္။ခါးတစ္ဝိုက္၌သူ႔ကိုလြတ္ထြက္သြားမွာစိုးမည့္အလားတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားတဲ့ခ်စ္ရပါေသာလူႀကီး။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ျဖဴေဖြးလွသည့္အသားအေရနွင့္ေခ်ာေမာေနေသာမ်က္ႏွာ။

မေန႔ကအိမ္မျပန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားတည္းခိုခန္းေရာက္ေနျခင္းပင္။

အခုထက္ထိမယံုႏိုင္ေသးပါ။သူ႔႐ွိကိုခ်စ္ရတဲ့လူကျပန္လာသည္တဲ့လား။အရာအားလံုးကအိပ္မက္ျဖစ္ေနမည္ကိုစိုးရိမ္တာေၾကာင့္ကိုယ့္အသားကိုျပန္ဆိတ္မိ ျပန္သည္။အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးဘဲ။
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ခ်စ္ရသူမ်က္ႏွာထက္အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္၏။ထိုသို႔အနမ္းေပးလိုက္ခါမွပို၍တိုးၿပီးဖက္လာတဲ့သူ။ထို႔ေနာက္ကြၽန္ေတာ့္နဖူးကိုနမ္းေလရဲ႕။မ်က္စိကေတာ့ပိတ္လ်က္ပင္။Jiminလည္း
Yoongiအေပၚတက္အိပ္ၿပီးရင္ဘတ္နားေခါင္းမွီကာေနလိုက္သည္။

.
.
.

^Yoongiသိလား။ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္ေနခဲ့တာအခုအခ်ိန္ေလးကအိပ္မက္တစ္ခုျဖစ္ေနမွာကို။
ကြၽန္ေတာ္ေလမနက္ခင္းတိုင္းကိုဒီလိုမ်ိဳးေလးႏိုးထခ်င္တာ။ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အရင္မနက္ခင္းတိုင္းကအခုလိုမ်ိဳးစိတ္ၾကည္ႏူးစရာမေကာင္းဘူး။ကြၽန္ေတာ္အမွန္တိုင္းဝန္ခံရရင္ေလကြၽန္ေတာ္Yoongiကိုေမ့ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္္တယ္။ေမ့လို႔မရခဲ့ဘူး။လြမ္းတယ္။
Yoongi..နဲ့ကြၽန္ေတာ္မေတြ႔ရတဲ့အတြင္းအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ။^
..

.
.

မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ေျပာေနတဲ့ကေလးငယ္။ဆက္မေျပာႏိုင္ေအာင္နမ္းလိုက္သည္။

ႁပြတ္စ္

^ကေလးတစ္ေယာက္တည္းလြမ္းေနခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး။ကိုယ္လည္းလြမ္းေနခဲ့ရတာပါကေလးရယ္။ကေလးသိလားကိုယ္မင္းေလးအေနာက္အျမဲလိုက္ျပီးမင္းေလးကိုေစာင့္ျကည့္ေနခဲ့တာ။ေနာက္က်ကိုယ္မအားေတာ့အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့တယ္။ကိုယ္လည္းစိုးရိမ္ေနခဲ့တာကေလးကိုယ့္ကိုေမ့ျပီးေနာက္တစ္ေယာက္နဲ့အဆင္ေျပသြားရင္ဆိုတဲ့အေတြးကအျမဲ
ႏွိိပ္စက္ေနခဲ့တာ။အခုေတာ့ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္တဲ့မင္းေလးကိုကိုယ္ထပ္ၿပီးမထားသြားေတာ့ဘူးေနာ္။^