Shadows Beneath The Caves (So' lu Ho Series#1)

Prologue

“Kay ganda namang bata nito. Ang gandang lahi, mamahalin. Mabuti at nasipan mong ipaampon ito.”

“Ate alagaan mo ng mabuti ang anak ko. Wag mo siyang pababayaan.” Puno ng emosyon niyang saad habang hinahawakan ang kanyang anak sa huling pagkakataon.

I've witnessed all of the suffering this family have been to reach the sanctuary we are in now.

Much money has been sacrificed, land, love and children.

Somewhat curse that is being attached to this family. Every generation has a very cruel parents that threw their children away. For money, for betrayal.

And this bullshit arrangement made my beloved sister crazy for loosing both her husband and child.

And I, didn't know I was the one who is chosen. Upang maging isang ganoong ina.

I found myself in Kwebang Talikub. i was very amazed by this wonderful mystery. Nakakabighani ang kulay ng tubig. Parang pinaghalong bughaw at berde, sa kabila ng kulay nito ay makikita mo parin ang iyong repleksyon maging nag mga bato na nanirahan sa ilalim ng tubig.

Napakaganda ng tunog ng mga paniki sa halip na sila ay maingay ay gumagawa sila ng tamang ingay at tunog upang maging maganda ang pahinga ng mga tao sa loob. Wala kang maitatapon na lugar sa loob ng kweba lahat maganda, lahat nakakabighani.

This cave is here for so long it must have been witness history and tragic.

Sa aking paglilibot ay unti-unting binalot ng kadiliman ang buong mweba.  Hindi ko na namalayan ang pinupuntahan ko at bigla nalang akong nahulog.

Natamaan ang gilid ng aking ulo sa mga matutulis na bato. Matinis na ingay ang pumalibot sa aking tenga dahilan upang wala akong marinig kundi ang nakakarinding ingay.

Itinaas ko ang aking kamay upang may makapitan at hindi tuluyang mahulog. Tiniis ko ang hapdi ng mga galos upang hindi mahulog.

I was holding a gripped on the rock Hoping somebody would save me before I let go. Habol na ang aking hininga at naghalo na ang pawis at ang aking pag-iyak na bumubulag sa aking mata.

I heard footsteps... Little footsteps.

I was about to utter a word when I saw them peek.

Even with those innocent dead eyes. I manage to ask for help.

But I got a horrible response.

I saw this little girl kneeled and look at my eyes. She was just like me But sadly she can't grow up anymore.

My child...

“Mommy, Mommy Why? Why didnt you save me?”

She was crying. Unti unti ay dumungaw  na rin ang iba pa niyang kasama.

All of them having the similar expression of the ones who left us.

Complaining.

Pleading.

Why didn't we come back to get them?

Mariin akong pumikit, lalong lumakas ang matinis na ingay, nanginig na ang aking buong katawan...malapit ng bumitaw.

“Forgive us. Patawarin mo ako, baby. I wasn't able to be there. To witness your first walk.”

Sa aking pagdilat sumalubong sa akin ang nakakarinding katahimikan. Nilibot ng aking tingin ang buong paligid, walang bakas ng mga bata ang aking nakita. Ni tunog ng mga kuliglig at paniki ay nawala, ito'y nagdulot ng nakakarinding katahimikan.

I heard small cracking sound from a rock. At huli na ng ako'y mapatingala ay may hindi kalakihang bato ang tumama sa aking braso at ang mga piraso nito ay tumama sa aking mukha. Dahil dito ay tuluyan na akong napabitiw at napasigaw. Mariin kong ipinikit ang aking mata at hinanda ang sarili sa nalalapit na katapusan.

Ngunit hindi iyon ang nangyari. Dumilat ako dahil sa isang kamay na mahigpit nakahawak sa aking pulsuhan. Ng tignan ko ang may ari nito ay sinalubong ako ng kanyang mga mata na walang emosyon. Napahinga ako ng maluwag at hindi maiwasang napangiti. Tinignan ko ang bangin na sana ay binagsakan ko. 

Ang kanyang matikas na braso ay tinulungan akong umangat. Ang kanyang mata na kahit walang emosyon ay makikita ang pagkaseryoso. His lips pressed into a thin line, as if his strength depends on it.

Tinulungan niya ako upang makakapit sa dulo ng bangin. Buong akala ko iaangat niya ang aking buong katawan papunta sa isang lupa o bato. Sa halip ay iniwan niya ako at ang bakal na nakatarak sa matigas na lupain.