5 Nisan 1998
Genç kız yüksek sesli ortamda dans edip eğlenenlerin aksine oturuyordu. Nefret ettiği ortama gelmek zorunda kalıyordu, serseri kardeşi yüzünden.
Kollarını masada birleştirip sürekli ona bakan çocuğa inatla bakmaya devam etti. Neden ona baktığını bilmiyordu. Ortamdan sıkılmış birine benziyordu.
Dik bakışlarını indirdi ve içkisinden bir yudum aldı. Kısa bir süre gözleri kapalı bekledi.
"Bayan?" gelen sesle kafasını kaldırdı. Ona bakan çocuktu bu.
"Ne istiyorsun? ah pardon, istiyorsunuz diyecektim." dedi çarpık gülümsemesiyle.
"Ortamda benim dışımda sıkılan tek sizi gördüm. Ben Elian Sanmarti. Sizin ki nedir?" dedi ve elini uzattı.
Genç kız ayağa kalktı ve elini sıktı.
"Adımı öğrenecek kadar önemli biri değilsiniz. Öyle olduğunda görüşürüz diyeceğim ama hiç sanmıyorum. Hoşçakalın Bay Sanmarti."
Kardeşini mekanda bırakıp çıktı boğuk ortamdan. Böyle tiplerden de ortamdan da nefret ediyordu.
"Bayan, bekleyin!" duyduğu sesle göz devirdi.
"Peşimden gelmekten vazgeç ve bana bayan deme, sen demen yeterli." dedi bir banka oturup.
Elian yavaş adımlarla yaklaşıp bankın diğer köşesine oturdu. "Peki, öyle olsun. Kusura bakma, az önce biraz tuhaf görünmüş olabilirim."
"Neden peşimden geliyorsun? Tanıyor musun yoksa beni?"
"O zaman isminizi sormazdım Bayan. Dediğim gibi sıkılan tek benim sanıyordum ama değilmişim. Bana benzeyen bu kadınla tanışmak istedim."
"Tanışsak güzel olurdu. Sence?" diye ekledi.
"Hayır." dedi Elian'a bakmadan.
"Neden?" diye sordu ümitsiz bir şekilde.
"Çünkü kalbini kırarım."
"Belki de ben seninkini kırarım, belli mi olur?"
"Benim kalbimi kimse kıramaz." Ayağa kalktı, çantasını tek omzundan geçirdi, saçını kulağının arkasına sıkıştırdı.
"Hoşçakalın Bay Elian Sanmarti. Benim adım.. ah afedersiniz, hâlâ öğrenecek kadar önemli değilsiniz."
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Uzun bir aradan sonra selam! Kurgunun ne zaman biteceği belli, bölümlerin çoğu hazır! Umarım seversiniz papatyalarım.
