I QUIT BEING A SIDEKICK!

Chapter 1

I'm a miserable person.

Sabik sa pagmamahal nang pamilya ko pero nananatiling bigo. Mas pinagtutuunan nila nang pansin ang kanya kanya nilang bagong pamilya.

Broken marriage

And when they met someone that will make them happy after the failed marriage, what do you think will happen to their child?

That leaves me all alone

In the dark

Crying in silence

Hoping someone will save me from this  emptiness and loneliness

Sabi nila, t-in-ry nila na i-save yung marriage nila.

Excuses

Sabi nila, sa minahal nila ang isa't isa pero hindi din nagwork

Lies

Sabi nila, mahal nila ako

another lie

at susuportahan nila ako sa mga pangangailangan ko hanggang sa paglaki ko. That's the first time they utter the truth on all the lies they told me since forever.

and

They don't know that that's what affect me the most. What I only want from them is

Love
Support &
Acknowledgement

But, they left me. They left a child in the middle of confusion asking how's and why's

I continued living a life in the care of their hired nanny. Akala ko normal lang na saktan. Everyday, there's another bruise on my body because my nanny was keep on hitting me whenever I can't meet her demands.

"Dapat ang bata marunong sumunod sa nakatatanda"

"Dapat ang bata magpasalamat dahil may gumagabay sa kanya"

"Dapat ang bata ibigay ang lahat nang pera nya sa taong handang mag alaga sa kanya."

"Magpasalamat ka dahil napilitan pa akong alagaan ka samantalang inabandona ka naman nang magulang mo. Naturingan kang totoong anak pero mas mahal pa nila yung anak nang mga kinakasama nila kesa sayo. Ako na lang nga yung nagtitiyaga na mag alaga sayo tapos hindi mo pa ako sinusunod?! Minamaliit mo ba ako?! ha?!!!"

In my quivering voice I uttered "I'm sorry." can't be helped! Atleast my nanny stayed with me until the end. Tama! Kailangan ko lang maging mabait para hindi ko na ulit maranasang abandonahin.

curses, insults, abuse, bruises

Yan ang laging naririnig ko at tumatatak sa batang isip at katawan ko.

Until one day, my young body can't handle all the bruises that my nanny has caused me.

Nanginginig man ay binuksan ko ang mata ko at tumingin sa paligid ko pero sumalubong sa akin ang tahimik na kapaligiran. Tanging ang mabibilis na paghinga ko lang ang naririnig ko.

Nanghihina man ay pinilit kong lumabas sa kwarto ko.

"Nanny?"

katahimikan.

Mabilis ang kabog nang dibdib ko.

Hirap akong maglakad pero sinubukan kong bilisan ang paglakad ko. Di ko alintana ang sakit nang katawan ko. I need to see my nanny. What if.. pinilig ko ang ulo ko. Imposible. Sinunod ko lahat ang utos nya sa akin. I'm a good girl and my nanny said good girl deserves a gift. Hindi na ako manghihingi nang gift. All I need is for my nanny to stay with me.