Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Sen bir canavarsın.'
Ses kulaklarında yankılanıyordu, dilini kanlı dişlerinin üzerinde gezdirerek gülümsedi.
'Evet, ben bir canavarım.' Diye düşündü, ve tekrar elindeki zincirli topu önündeki masum, savunmasız kıza salladı. Ama kız yine kurtulmuştu.
"Hım, kolay yem olursun sanmıştım, bunu sevdim." Olduğu yerden sıçrayıp kızın kaçtığı yere doğru indi. Önündeki kız korkmuştu, korktuğunu da çok belli ediyordu. Çığlık çığlığa bağırmasına az kalmıştı.
Bunları düşünürken bir hisle geri çekildi. Yere damlayan kanı görünce yüzünde psikopatça bir gülümseme belirdi. Kanla dolan gözünü ovaladı. Lanet olsun ki bu minik kızdan bir darbe almıştı. Acı hissetmiyordu, sadece görüşünü bulanıklaştırıyordu.
"Ah, yavaş olsana, az kalsın canımı yakıyordu."
Kız endişelice ayağa kalkıp yanına doğru gitti.
"Çok özür dilerim, iyi misin?"
Kıza karşılık gözlerini devirdi. Şu yufka yürekli insanlar, çok salaktı. Hem de çok salak.
Kıza bir tekme geçirdi. Kız birkaç metre arkaya savrularak yere düştü.
Derin nefes aldı. Öldürmesi gerekiyordu. Ama yorulmuştu ve zamanı tükeniyordu. Hem bu küçük kızı yenemezse tahtından indirilmek zorunda kalırdı.
Gardını indirmeden yine gülümsedi. Yenmesi gereken bir adak vardı ve yenecekti. Yıllardır bu işi yapıyordu.
Minik boynuzu tekrar ortaya çıktı. Tabii ki de yine o zincirli topu belirdi. Yavaş yavaş küçük kızın üstüne yürümeye başladı. Hemera ise korkarak, yerde sürünerek gözleri dolu dolu geri gidiyordu.
