THE LOST PRINCESS OF ANDERS |ON GOING|

KABANATA 1

KABANATA 1

FLASHBACK MONTH AGO*

Napaupo ako ng biglaang maramdaman ang sakit sa aking talampakan. Mukang nasugatan ata ako dahil may pulang likidong dumadaloy mula dito,nang subukan kong tumayo ay mas lalo pang tumindi ang sakit dahilan para mapauo ulit ako.

Wala pa naman si mama pero siguro naman ay pa-dating narin sya,hindi ko rin naman alam kung saan sya nagpunta,bawal rin naman akong lumabas.Nagpahinga na lamang ako ng mga limang minuto upang huminto ang sakit pero laking gulat ko ng tignan ko ulit ang sugat sa aking talampakan ay wala ng bakas ng dugo.

Sigurado akong may sugat ako pero bakit biglaang nalang nawala? Ilang beses ng nangyari saakin ito pero inaakala kong namamalik mata lamang ako,imposible naman na isa akong elite dahil ang tatay at nanay ko ay purong dugong ande lamang.

(translation: ANDE/SLAVE)

END OF FLASHBACK

Napa-tayo agad ako ng marinig na umubo si mama "ma! okay lang po kayo?" nilapitan ko ang naghihinalong nanay ko,inihiga ko sya sa aming banig. Ilang buwan ng ganyan ang nangyayari salanya,napapansin kong dumadalas  na ang pag suka  nya ng dugo dahan dahang naring bumibigay ang kanyang katawan.Wala naman akong maaasahan dahil ang sabi ni mama ay namatay na ang tatay ko,hindi ko rin naman alam ang itsura nya dahil ni-litrato ay wala akong nakita,ang alam ko lang ay nag trabaho sa palasyo ang tatay ko bilang taga-linis ngunit pinaslang sya sa dahil lamang sa aksidente nyang nakita  ang muka ng mga prinsipe.What kind of rule is that? siguro pangit sila.

"o-k lang ako,magtim*COUGH*pla ka nalang ng tsa-a" Alam kong hirap na hirap na sya pero paano ko naman sya matutulungan kung ayaw nya akong paalisin upang bumili ng medisina at kumuha ng mahiwagang halaman.

"paano ho kaya kung subukan kong pumunta sa marie fo-" napa talon na lamang ako sa gulat ng bigla nalang syang sumigaw.

"HINDI! DIBA SINABI KO NA HINDI KA PWEDENG LUMABAS!!" Laging ganyan ang eksena kapag naiisipan kong lumabas at mag-paalam  sakanya,bigla nya nalang akong sinisigawan,i don't know if it's just my imagination pero kapag sumisigaw sya ay nagiging kulay ube ang mga itim nyang mga mata,for 17 years hindi ko naranasang makihalubilo sa mga tao,ang tanging naka-kausap ko lang ang nanay ko.

Pag tinatanong ko naman kung bakit,ang lagi ko lang naririnig mula sakanya ay 'natatakot lang akong mawala ka din saakin'.

Tumayo na lang ako sa pag-kaupo at nagsimula ng magtimpla ng tsa-a,kahit hindi ako nakakalabas may alam parin naman ako sa mga mahi-hiwagang gamot.

Nung bata pa ako ay na ke-kwento saakin ni mama na may isang mahiwagang gubat kung saan makikita ng iba't-ibang uri ng halaman na maaaring gamiting gamot sa iba't ibang uri ng karamdaman,ngunit ang mga tulad kong  ande ay hindi pina-hi hintulutang pumasok sa loob ng mahiwagang gubat,ang gubat na iyon ay tanging pang mga elite lamang.

paano naman kaming mga ande na walang kapangyarihan at walang sapat na pera?.

_____

Pag-katapos uminom ng tsa-a ni mama ay nakatulog sya ng napaka-himbing,nag hintay ako ng ilang oras para tignan kung magigising ba talaga sya pero nang  mapansin kong napa himbing ang tulog nya ay agad akong  tumingin sa labas ng bintana,hindi pa naman masyadong madilim,kaya naman naisipan kong lumabas papuntang marie forest upang.

kinuha ko ang maliit na tela at pinang-talukbong sa aking muka,hindi ko alam kung saan ba ang daan papuntang marie forest pero isa lang ang dapat kong tandaan,dapat walang makakita ng aking muka. Alam kong papagalitan ako ni mama dahil sa ginagawa ko pero hindi naman tama na umupo lang ako dito at manoood habang naghihinalo sya.

Hindi ko alam kung ano ba ang mararamdaman ko if magiging masaya ako dahil ito ang unang beses na masisilayan ko ang labas o kakabahan dahil maski ako ay hindi ko alam kung ano ba talaga ang dahilan kung bakit ayaw ng aking ina na masilayan ang labas.

"Sino yan?"

"Baka dayuhan"

"Mukang dugong bughaw"

"Malabo! Tignan mo hindi nga pinapakita yung muka"

"Ano kaba cheska! Nakalimutan mo na ba na bawal magpakita ng muka ang mga dugong bughaw!"

Mas lalo ko na lamang ini-yuko ang ulo ko at pinabayaan nalang sila,kung mag papadala ako sa mga usap usapan ay mas lalo akong mahahalata ng mga tao,nang makala-layo layo na ako doon ay naalala ko ang kantang laging ina-awit saakin ni mama.

(PS: this song is 'ili ili tulog' from visaya,my lola is from ilo ilo kaya alam ko to🥰)

"Ili-ili tulog anay,
Wala diri imong nanay.
Kadto tienda bakal papay.
Ili-ili tulog anay." I started singing pero mahina lang.....

STRANGER'S POV

"Hoy timber kinuha mo nanaman yung bracelet ko no!" Bintang ko sa katabi ko.

"Hey don't accused me,nasa tabi mo lang yung bracelet mo! Gamitin mo kase yung mata mo wag tenga!."

"Yah PABO! Bibig yon hindi tenga!."

(TRANSLATION: PABO//DUMB OR STUPID)

"What did you say!! Ha?" Alam kong galit na si timber dahil ang kanyang tenga ay nag simulang mamula.

"Sabi ko bob-" napatigil ako ng may narinig akong kumakanta.

"Ili-ili tulog anay,
Wala diri imong nanay.
Kadto tienda bakal papay.
Ili-ili tulog anay." Her voice is so angelic...

"ili ili tulog anay
wala diri imo nanay
kadto tienda bakal papay
Ili-ili tulog anay." That song......that sounds familiar for me.

"Hey jah! What happened bakit nag-iiba yung kulay ng mata mo...did you use your POWER AGAIN!?"

End of pov

Im still running like hell! Hindi ko alam kung bakit ako hinahabol ng isang kawal,wala naman akong sinabing masama sakanya.

I should run for my life!

FLASHBACK

Hindi ko alam kung nasaan na ba ako,kanina ko pa iniikot ang mga mata ko ngunit wala akong makita,kaya ng may makita akong kawal ay pinuntahan ko agad ito.

"Exuse me po?" Ang kaninang seryosong muka ay ngayon ay nag-ta taka na,did i say something wrong?.

"HULIHIN ANG BABAENG ITO!!"