In the world full of judgemental people. Sino pa kaya ang malalapitan mo kung lahat sila hindi ka naman kilala at ganda mo lang ang mahalaga. What if kahit ikaw hindi mo matanggap ang itsura mo?
You're not born to be a model, you're born to be loved...
A/N: This story was suddenly written by the author while she is angry. This story is unplanned kaya don't expect too much. Haha. Nagulat na nga lang din ako nung nakabuo ako ng gantong story hehe.
*****
I'm in this cold dark room and I don't even know what to do. Lagi akong nagkukulong dito and guess why?
I'm afraid of them.
I'm afraid of those people na hindi ako kayang tanggapin sa kung ano at sino ako.
"Rose, I told you na mag diet ka na, sobrang taba mo na sino pa kayang magkakagusto sayo nan? Bukod pa dyan sobrang dami mo ng pimples! Pangit ka na, mataba ka na, lahat na ng lait na sayo!" Napabuntong hininga ako ng marinig ko ang sermon ng nanay ko na nasa labas ng kwarto ko.
The reason why I isolate myself dito sa loob ng kwarto is because para hindi na ko mapansin nina mama.
Laging ako na lang ang nakikita nila tapos lalaitin nila ko, kahit si papa ganon din kaya hindi ako nakikisali sa kanila kapag nag bobonding sila kasama ang bunso kong kapatid na lalaki. I feel like hindi ako belong sa pamilya na toh dahil sa mga panlalait nila sakin, kahit ata kapatid ko pinandidirihan ako.
.
.
.
"Kasalanan ba talagang maging panget?" Marahas na nilingon ako ng kaibigan ko ng sabihin ko yun.
"Hindi ka panget, Rose! Judgemental lang talaga ang mundo! Puro kase nood ng koreanovela yang mga yan kaya tumaas ang mga standards! Ba't naman kase required na maganda ka para lang mag female lead, tsk." Yan ang inis na tugon ng kaibigan ko na si Diana kaya natawa ako.
"Sinasabi mo yan kase maganda ka." This time binatukan na ko ni Diana ng magsalita ulit ako kaya natatawang napahimas ako ng batok.
"Maganda ako, Oo! Pero may mga bagay na kaya mong gawin na hindi ko magawa na kinaiinggitan ko! See? Hindi naman required na maganda o panget ka eh!" Sigaw sakin ni Diana kaya hinatak ko sya pabalik sa classroom namin.
"Huwag ka nga dito mag eskandalo sa canteen." Sabi ko habang hatak sya.
Diana is a beautiful woman, she is also kind pero ang hyper nya masyado tapos sobrang childish pa kaya ang tingin sa kanya ng mga tao, weird.
Mukhang tama nga si Diana, hindi required na panget o maganda ka para lang husgahan ng tao.
Lahat naman tayo ay inuhusgahan ng mga perpektong nilalang dyan sa tabi tabi.
"Class, enjoy your sembreak, goodbye." Ayan ang paalam ni Ma'am sa aming mga estudyante nya bago sya lumabas ng classroom namin.
I'm the top 4 of this class, fortunately. But I never participate in any recitations, hindi ko kase feel tumayo tas magiging center of attention ka pa.
I don't want any attention.
"Pupunta tayo sa probinsya para magbakasyon! Hay. Ano namang ipagmamayabang ko sa mga kapatid ko dun? Pare-parehas kaming may panganay na babae pero nasa akin pa ang malala!"
"Ma! Huwag mo namang sabihin yan sa harap mismo ni Rose. Maawa ka naman sa damdamin nung bata." Saway ni Papa kay Mama, nanatili lang akong nakangiti para hindi na nila ko mapansin. Pag sumimangot pa kase ako baka pagsabihan pa nila ko..
"Yan na ba si Rose!? Neng, tumaba ka ata?!" Tinitigan ko lang ang lola ko ng sabihin nya yun hanggang sa magmano nalang ako. Dapat talaga hindi na ko sumama.
"Sabi ko sayo, Ma. Nakakadiring tingnan ih! Payat naman ako pero bakit lumaki ng ganyan ang anak ko!?" Sabi pa ni Mama kay Lola. Lumabas na lang ako ng bahay para magpahangin tutal may malapit na sapa dito, dun muna ko magpapalamig.
Nakarating ako sa sapa at umupo ako dun sa may pampang para mag senti-senti.
Nakaka-depress maging imperfect.
.
.
.
"Alam mo Rose. Lagi kang nagrereklamo na binubully ka ng parents mo about your appearance pero hindi kita nakitang umiyak." Napalingon ako kay Diana ng sabihin nya yan sakin. Kakatapos lang ng bakasyon at nalalapit na ang exam namin kaya nasa library kami ngayon para mag brainstorm.
Nginitian ko si Diana bago sumagot.
"Nangako ako sa sarili ko na iiyak lang ako kapag wala akong nagawa." Halata ang pagtataka sa mukha ni Diana dahil sa sinagot ko.
"Huh?" Natawa ako dahil sa itsura ni Diana bago ako nag explain.
"What I mean is Senior High palang tayo at wala pa kong mapapakita sa kanila, wala pa kong mapagmamalaki, hindi naman ako special na tao na sobrang talented kaya wala pa kong mapagmamalaki sa ngayon..." Tinitigan ko si Diana at ngumiti.
"Someday i'll show them that besides my imperfections there is still a perfect me..."
The perfect me...
Hindi lang imperfections ang meron ako, may side pa rin naman siguro ako na perfect for the eyes of all people. Maybe my attitude? Talent?
"Rose na mataba." Napairap ako ng marinig ko ang tawag sakin ni Nathan.
"Hindi porket gwapo ka kailangan mo ng manlait." Sabi ko dito at nagtangkang lumayo pero nahila agad niya ko at pinatong nya pa ang braso nya sa balikat ko kaya napadaing ako.
"Not so fast, Rose. Hindi ka kase nakakatanggap ng kahit anong panglalait sa school na toh kaya binibigyan kita haha." Sabi pa nito kaya kumawala ako sa pagkakahawak nya.
"Tanga ka ba? Kaya nga ko tahimik na tao para makaiwas ako sa mapangmatang mga tingin ng mga mapanghusgang tao." Inis na sabi ko dito at mabilis akong naglakad pero nahila na naman nya ko.
"Isa-- Nathan, tantanan mo ko, makakatikim ka talaga ng gomo gomo fist ko--"
"HAHAHA, manahimik ka na nga Rose, sorry na okay? Libre nalang kita sa canteen." Sabi nito na nakapagpangiti sakin. I don't have many friends pero I have Nathan and Diana. Nathan is a total jerk pero napagtitiisan ko naman and he's pretty reliable. Kahit papano magaan ang loob ko sa kanya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
