In the world full of judgemental people. Sino pa kaya ang malalapitan mo kung lahat sila hindi ka naman kilala at ganda mo lang ang mahalaga. What if kahit ikaw hindi mo matanggap ang itsura mo?
You're not born to be a model, you're born to be loved...
Life is a little easier for attractive people, can we admit that? Think about it, if a stranger smiles at you and they’re attractive, you think, “Oh, they’re nice,” but if the stranger’s ugly, you’re like, “What do they want? Get away from me weirdo."
-------------
Prom?
Prom.
"Bakit pa?" Tanong ko.
"Anong bakit pa?" Nagtatakang tanong din sa akin ni Diana.
"Diana ang prom ay parang isang beauty contest sa school. Tingin mo kailangan nila ko dun?"
"Rose naman! Learn how to love yourself! Hindi ka pangit, people just have different taste." Sagot ni Diana kaya napabuntong hininga ako.
"Fine. Sasama ako but you're going to buy me a dress!" Sabi ko kaya napatawa si Diana. I've never been to a prom kahit nung junior highschool student ako. All those fancy faces and dresses makes me insecure.
Later, nakabili na kami ng matitinong dresses na susuotin namin. Diana buys me a Purple Empire waist gown na babagay sa aking apple figure. It's also off-shoulder at kitang kita ang makinis kong likod.
"Wtf Diana." Reaksyon ko nung makita ko yung dress pero tinawanan nya lang ako bago bilhin yung kanyang red dress. The dress that Diana bought for me was too revealing for my taste.
"Baka naman ipagtabuyan ako ng nanay ko pag nakita nya toh!" Reklamo ko. Whenever I wore something revealing my mom would say that it's not suited for me because of my size.
"Hindi naman natin sasabihin kay tita!" Natatawang sagot sakin ni Diana. One thing is my mother used to compare me to her, kilala ni mama si Diana since Diana is my closest friend na madalas mambulabog sa bahay ng may bahay. Her mom also knows me and I would say na Diana's mom was the kindest person I've met ever in my life.
.
.
.
Dumating ang araw ng prom...
"I'm very sorry Rose pero Nathan would drive for you today papunta sa reception."
Yan ang last na message na nakuha ko mula kay Diana bago ko sya pinag-mumura out of frustration. Out of people si Nathan pa talaga una nyang naisip.
Nakasuot na sakin ang dress ko and I'm also already wearing my make-up. Wala na kong chance mag back out!
"I saw a man outside. " Napalingon ako sa pinto ng may magsalita dito and saw my younger brother with his usual poker face.
"He's Nathan he said and he told me to tell you na his waiting outside." Paalam nito bago isara ang pinto. Wala na kong nagawa kundi bilisan ang pag-pe prepare ko at bumaba na ng hagdan, nakita ko naman ang nanay ko na naka simangot at si papa na nakangiti lang sakin.
"Alis na ko." Paalam ko and kiss their cheeks.
"Ingat kayo dun." Paalam din ni Dad sakin bago ako nakalabas ng bahay and saw Nathan leaning on his black porche wearing tuxedo and looking like a prince out of a book from fairytales.
Hindi ko maiwasan na magulat sa taglay na ka-gwapuhan ni Nathan. Ang sinungaling ko naman kung sasabihin kong hindi ako physically attracted sa kanya.
"Mukha kang tao ngayon." Bungad sakin ni Nathan habang nakangisi kaya napa-rolleyes ako at pinigilang matawa.
"Likewise." Sagot ko lang bago lumapit sa kanya.
"Come on, Rose. Alam ko for a fact na lagi akong gwapo." Natawa ako dahil sa sinabi ni Nathan habang pinagbubuksan nya ko ng pinto ng kotse. Napailing nalang ako habang natawa at pumapasok na sa kotse, I also heard Nathan chuckling bago sya pumunta sa drivers seat at nag-drive papunta sa venue ng prom namin.
After a long minutes, nakarating na kami sa pinag-gaganapan ng prom namin. Sabay kaming bumaba ng kotse ni Nathan causing to earn too much attention. Sino ba namang mag-aakala na ang heartthrob/perfect na tao sa school nyo ay makakasama ang pinaka imperfect na tao sa buong school. This kind of situation is such a rare sight na kahit ako ay hindi pa nakakasaksi ng katulad sa ganitong sitwasyon ko.
"Akala ko talaga hindi ka sasama kay Nathan." Salubong sakin ni Diana ng makita nya ko tapos lumapit ako sa kanya at pinakita nya pa sakin kung gaano sya ka-relief na makita ako with Nathan. Ramdam ko ang pag-ngisi ng lalake sa tabi ko.
"She can't say no to me."
"I doesn't have a choice Nathan. You suddenly show up infront of our house."
"Exactly."
"Opps, mamaya na lovers quarrel." Pigil samin ni Diana kaya napairap ako.
"Walang lovers dito Diana." Sabi ko tapos bigla nalang akong nginisian ni Diana na ikinataka ko.
"None yet, pakiramdam ko sa future meron na." Sagot ni Diana na ikinairap ko ulit at ikinatawa ng malakas ni Nathan. "Nice joke, Diana." Sagot pa ni Nathan kaya nag walkout nalang ako and ended up being in a garden. It's dark outside because it's already 7:40 pm 8:00 pa ang start ng prom namin. Naglakad lakad pa ko para mag-pahangin ng bigla akong makarinig ng magka-kaibigang nagku-kwentuhan.
"I heard na kasama ni Nathan yung babae from section-B. Hindi naman pala maganda pero bakit may rumors na they're together?"
"Hahaha, true friend. Akala ko talaga ang ganda-ganda nung itsura nung babae para magustuhan sya ng isang Nathan Gonzales."
"Did you see her earlier? What's her name again? Rose? Masyadong malayo yung itsura nya sa ganda ng Rosas! Hahaha!"
Tapos narinig ko na ang sabay-sabay nilang pagtawa.
I'm not ugly, I'm just unique, I'm a perfect woman in my own way. Yan ang lagi kong iniisip pero ang hirap nyang tandaan pag actual mo nang naririnig yung mga pang di-diskrimina nila sayo.
Ang hirap magpanggap na matatag ka pag harapan mo nang naririnig yung judgment nila sa pagkatao mo.
I was wiping down my tears when I suddenly felt a hug from behind.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
