Noah en Tobias zitten in het kombuis aardappelen te schillen, elke dag moeten ze hard werken. In de ochtend moeten ze samen met de zon opstaan en het hele schip gaan schrobben, als de zon het hoogst staat moeten ze helpen in de keuken totdat de zon onder is en ze gaan eten en feesten, de kok is heel streng. "Au !" Roept Tobias en houd zijn hand om zijn vingers. Noah schrikt op. " Wat doe je ?" Tobias laat zijn vinger zien, er zit een snee in het bloed stroomt er razend snel uit. "Wat is hier aan de hand ?" Roept de brom stem van de kok. Noah en Tobias kijken naar de kok. "Ga eens doorwerken stelletjes zeekomkommers" roept de kok dreigend, Noah luistert niet en gaat meteen in protest. "Hij heeft pijn, en jij laat hem zomaar zijn vingers er af werken ?" Roept Noah boos uit, maar de kok pikt het niet en pakt de jongens bij de oren, en trekt ze het dek op. "Ga maar het dek schrobben, stelletjes wapen" De jongens begingen te glimlachen, daar zijn mooi aan ontkomen en het leukste komt nog, ze weten dat de kok hen niet een straf mag geven en als hij dat wel doet zou de kapitein de kok straffen. Noah en Tobias lopen richting het ruim. "jij pakt de dweil, ik het water, oke ?" Tobias knikt. Ze pakken de dweil en een emmer die ze vullen met zee water, "kan je even helpen met omhoog tillen ?" Vraagt Noah, Tobias knikt en trekt het touw met de emmer er aan omhoog. " Lukt het je alleen ?" Vraagt Tobias, Noah knikt zelfverzekerd en pakt hem op.
Niet veel minuten later komen ze met een dweil en een super zware emmer met water het dek op, ze kijken even om zich heen of ze de kok zien, maar die zien ze niet dus Noah laat met een harde klap de emmer vallen op het dek. "En nu wachten tot de kapitein komt" Tobias knikt. "Ja, laten we als vast gaan boenen voor de kok terug komt" zegt Tobias lachend, en Noah knikt. samen gaan ze het hele schip rond tot ze bij de kapiteins hut zijn. Ze kloppen op de deur, die word open gemaakt, ze staan oog in oog met de kapitein, Tobias heeft de dweil nog vast, maar laat hem dan snel vallen. De kapitein kijkt met opgestoken wenkbrauwen naar Tobias en Noah. "Wat zijn jullie aan het doen? Moest dit weer eens van de kok ?" Vraagt de kapitein en trekt een vreemd gezicht. Noah en Tobias knikken. "Nou, dan zal ik maar even zeggen dat het niet mag, weten jullie een goed straf deze keer ?" Noah en Tobias schudden hun Hooft. "Jij bent de kapitein wij zijn alleen uw gevangen. en de kapitein knikt en loopt dan weg. "Lekker, we hebben hem, nu kunnen we de kok terug pakken ! " en Noah en Tobias lachen en geven elkaar een high five.
Noah en Tobias zitten samen op de reling van het schip uit te kijken over de zee. "Hoelang zijn ze al weg ?" Vraagt Tobias, Noah houd zijn schouders op. "Een uur of 2 ?" Noah knikt en kijkt weer naar de zee. "Dit duurde dan best wel lang, meestal duurde het maar een halfuur of zo, maar dit is wel 1,5 uur langer" Tobias knikt en samen besluiten ze even te gaan kijken in het kombuis van het schip of ze nog bezig zijn met de straf voor de kok. Als ze bij de deur van de keuken komen is Noah allemaal enge dingen aan het bedenken wat er in de tussen tijd zal gebeurd en wat de kok zijn straf zal zijn. "Misschien waren ze wel aan het vechten en zijn ze samen overboord geslagen, bewusteloos in het water" zegt Noah, Tobias wilt er niet aan denken en negeert Noah. Noah houd zijn oor zachtjes tegen de deur. hij hoort geen geluid. Dan doet Noah de deur voorzichtig open. "Hallo ?" Vraagt Noah er komt geen antwoord. Tobias komt ook naar binnen in het kombuis hij kijkt naar de spullen voor het koken, De spullen liggen nog het zelfde zoals ze het hadden achtergelaten toen ze het dek moesten Schobben. "Hallo, is daar iemand ?" Vraagt Noah nog eens. Maar nog steeds geen antwoord. Ze lopen nog een eindje de ruimte in. Ze kijken om zich heen maar geen enkel spoor. Als ze de hele ruimte hebben doorzocht en nog steeds niet de kok en de kapitein hebben gevonden besluiten ze het hele schip te door zoeken. Ze gaan over heen zelfs de wc en dat is een emmer met allemaal poep en pies in. Ze trekken een vies gezicht bij het zien er van. Als ze weer op het dek aan komen besluiten ze toch nog eens de kapitein hut nog eens te door zoeken. ze lopen richting de hut, maar ze worden tegen gehouden van achter. "Heb jij Johannes gezien ?" Vraagt iemand van achter. "Nee" antwoordt Noah "de kapitein en de kok zijn ook verdwenen" zegt Noah. De man kijkt verward naar de jongens. "Die zit gewoon in de kapiteins hut, ik laat het jullie wel zien" en de man loopt samen met de jongens richting de kapiteins hut. Hij doet de deur open kijkt rond en loopt dan met open mond de hut in. "Je hebt gelijk, ze zijn echt weg" Noah knikt. "Dat zei ik toch, ze zijn weg" en Noah loopt naar het bureau van de kapitein. "Wat is dat ?" En Noah haalt een brief van de tafel. "Een brief" antwoord Tobias. Noah maakt de envelop open en haalt de brief er uit. De mond van Noah valt open van verbazing. De man pakt de briefen af. En leest hem hardop voor. "Als u, uw kapitein en uw kok nog ooit terug willen zien moeten jullie weten de vloek te verbreken die ons in de zee en lucht gevangen houd" ze kijken elkaar stom verbaast aan.
आप पढ़ रहे हैं
De KPB en de vloek van de maan
ऐतिहासिक साहित्यDit is een boek voor young adult , het speelt zich af in de tijd van de piraten en de piraterij. Archer vind een jongentje op zijn schip, die opzoek is naar zijn vader die hij heeft verloren in de duivels driehoek. als Archer en Tobias ( het jongent...
