Uzak bir Yerde

Bölüm-11

                       "EDİZ"

Yeşimin ellerini tutmuş ona bakıyordum. O kadar güzeldi ki resmen onu her gördüğümde içimde değişik hisler keşfediyordum. Ben onu düşünmeden edemiyordum artık.
Kabus gördüğünde uyandı hemşireler tekrar geldi ve sakinleştirici vurdular. Yeşim hasta ve hem de çok kötü bir hastalık. Bunu ona nasıl söylemem gerektiğini düşünmeye başlamışken Yeşim gözlerini açtı. Hemen doğruldu. Ayağa kalktım ve yanına gidecektim ki
"Sakın gelme" dedi. Ve elinde ki serumu eliyle çekti.
"Yeşim lütfen dur." dedim. Ayağa kalktı tam yürüyecekti ki yere düştü.
"Yeşiiim..." dedim ve yanına koştum. Rahatsızlığı yüzünden bayılmıştı.

"Daha iyi misin?" diye sordum.
Yeşim bayıldıktan sonra hemşireler geldi. Bende doktorla konuştum. Yeşim hastaneden çıkmak istiyordu. Doktor ise kalmasını söylüyordu. İkna etmeye çalıştıkça çalıştım. Ve en sonunda.
"Tamam taburcu edeceğiz ama birinin yanında olması lazım."
"Ben yanında olacağım hiç merak etmeyin."

Hastaneden çıktık ve arabaya doğru ilerlemeye başladık. Yeşimin kolunda tutmuş birlikte ilerliyorduk. Yeşim düşüp bayıldıktan sonra yanındayken doktor ile konuşurken hastalığını öğrenmişti.
"Ediz?" dediğinde hemen ona baktım.
"Efendim"
"Beni Bursa'ya götürür müsün?" dediğinde duraksadım. Ve ona baktım.
"Ediz lütfen beni götür?"
"Yeşim... Ben..."

Uzuuun bir süre sonra yine yazmaya başladım. Bazı nedenlerden dolayı yazamadım. Ediz ve Yeşim aşkı başladı ve bol okumalar dilerim. ☺️☺️☺️