ဗင်ဒါလေးရဲ့မူပိုင်ရှင် [Completed]

Chapter 17 ( Zawgyi )

ဒီေန႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ရန္ကုန္အိမ္မွာ မင္းဆက္ရွိေနသည္။ မင္းဆက္သည္ မနက္ခင္းအေစာ အင္းယားကန္ကိုထြက္လာၿပီး ကန္ေပါင္ေပၚမွာ မေႏွးမျမန္ေျပးသည္။ ေခြၽးစို႔မွ အေျပးရပ္ကာ ကန္ေရျပင္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ေလႏုေအးကို ရႉရွိုက္ကာ အသက္ရႉေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည္။ ၿပီးတာနဲ႕ ကန္ေပါင္ေပၚမွ ျပန္ဆင္းလာလိုက္သည္။

*ဘုန္း..*

ေလွကားအတိုင္း ဆင္းေနတုန္းမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က မင္းဆက္ကို ဝင္တိုက္သည္။ မင္းဆက္က ေလွကားတစ္ထစ္ ပိုျမင့္ေသာေနရာမွာ ရွိေနတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးက မင္းဆက္ရဲ႕ရင္အုပ္‌ေနရာကို သူ႕ေခါင္း‌နဲ႕ ေျပးေဆာင့္မိသြားသည္။

"ေဆာရီး ညီေလး"

ေကာင္ေလးက Rain Coat ဆင္စြယ္ေရာင္ကို ဝတ္ထားသည္။ Hoodie ေခါင္းေဆာင္းက အႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာကို တန္းခနဲ ေပၚေပၚထင္ထင္ မျမင္ရ။ ဝင္တိုက္ၾကၿပီဆိုမွေတာ့ ကိုယ့္အမွားလည္း ျဖစ္ နိုင္သလို သူ႕အမွားလည္း ျဖစ္နိုင္တာပဲမို႔ ေဆာရီးဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္းက မင္းဆက္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ေရွာေရွာရႉရႉ ထြက္သြားခဲ့သည္။

"လူတစ္ေယာက္လုံး ေျပးတက္လာတာ မျမင္ဘူးလား၊ ခင္ဗ်ား မ်က္လုံးေတြ ကန္းေနတာလား"

"ဘာ!"

ဘာလဲ။ ဘယ္လိုေကာင္လဲ။ ရိုင္းလိုက္တာေလ။ အခုကိစၥမွာ မင္းဆက္ဘက္က မွားတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ဘာသာ မျမင္မစမ္းနဲ႕ ကမူးရႉးတိုး ေျပးတက္လာၿပီးေတာ့ လူကို တည့္တည့္ဝင္က်ဳံးတာ။ ၿပီးေတာ့ သူကပဲအရင္ ႏႈတ္သီးေကာင္း လွ်ာပါးနဲ႕ ရန္ေတြ႕တာ။ ျမင္ကိုမျမင္ဖူးဘူး။ ဘယ္လိုေကာင္လဲ။ ဒါမ်ိဳးကို လက္သင့္မခံတာ။ စိတ္တိုတိုနဲ႕ အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ေလးရဲ႕အကၤ်ီကို လည္ပင္းေပါက္ကေန ခပ္တင္းတင္းကိုင္ၿပီးေတာ့ ေဆာင့္ဆြဲေပးလိုက္သည္။

"ေဟ့ ဒီမွာ .. မင္း ဘာစကားေျပာတာလဲ"

အကၤ်ီကို လည္ပင္းေပါက္ကေန ေဆာင့္ဆြဲေပးလိုက္ေတာ့မွ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို မင္းဆက္ျမင္လိုက္ရသည္။ အခိုးအေငြ႕ထြက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ခပ္စူးစူးၾကည့္လာေသာ အၾကည့္ေတြ။ အၿမဲတမ္း ရန္လိုေနတတ္ေသာ ေကာင္ေလး။ မင္းဆက္ သိပ္သိတာေပါ့။ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ ထပ္မဆုံျဖစ္တာ ၾကာၿပီ။ ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ေသာေနရာက Junction Square မွာ။ ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာသည္ မင္းဆက္ေၾကာင့္ ပန္းေသြးေရာင္ေလး လြင့္ေနခဲ့သည္။ အခုက်ေတာ့ စူးရွေသာ မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြနဲ႕တင္ မီးထေတာက္မွာ ေၾကာက္ရသည္။