flowers in the attic |nomin

2

O günden sonra hiçbir şey eskisi gibi değildi.Artık ikizlerle oynayan bir babaları yoktu.Jaemin ve Jenoyu her zaman kollayan onlara okul hakkında yardım eden bir babaları yoktu.Annelerini çok seven bir babaları yoktu.Herşey çok değişmişti.Anneleri o günden sonra çökmüştü.O kadar güzel giyinmiyor,odasından adım dahi atmıyordu.Böyle olunca evdeki çoğu iş Jaemin ve Jenoya düşmüştü.Jaemin ikizlerle ilgilenip yemek yapıyor Jeno ise ev işleriyle ilgileniyordu.

"Mina ve Minho artık içeriye girmeliyiz."

"İçeri girmek istemiyoruz.Babamız ne zaman gelecek?"

Minho'nun sorusuyla Jeno ve Jaemin biraz afallamışlardı.İkizler babalarının ölümüne pek alışabilmiş değillerdi.Jaemin Minho'nun önünde eğildi ve konuştu.

"Minho size söyledik babamız bir daha hiç gelmeyecek."

....

Jaemin annesine gelen mektupları uzattı.Birkaç gündür annesi sürekli bir adrese mektup yolluyordu.

"Anne ikizler artık seni yanlarında istiyorlar.Jeno ve benim okul ve kurslarımızda geçen ayın parasını istiyorlar."

"Jaemin bu zamana kadar yapabildiğim en iyi şey güzel olmak, süslenmekti.Şuan yaşadıklarım benim için çok zor ama size söz veriyorum her şeyi düzelteceğim."

"Sana güveniyorum anne,kendini çok yorma."

"Jaemin öz çocuğum olmamana rağmen seni öz çocuğum gibi sevdim.
Aslında sende gençliğimi görüyorum.Sen çok güzel ve güçlüsün."

"Anne sende çok güzel ve güçlüsün."dedi ve annesine sarıldı.Her şey yoluna girecekti. 

....

Jeno ve Jaemin evlerinin bahçelerinde oturuyorlardı.

"Jeno sana birşey sormam lazım.Sence ben güzel miyim?"

Jeno aniden sorulan soruyla donup kalmıştı.Tabii ki Jaemin çok güzeldi bir erkeğe göre fazla güzeldi.Öyle ki Jeno Jaemin'i ilk gördüğünde büyülenmişti.Zaten ne olduysa büyülendikten sonra oldu ya.

"Evet güzelsin."

Jaemin yanaklarının kızarmasını pek durduramamıştı.

Jaemin tam bir şey diyecekken onu bölen annesi olmuştu.

"Jeno ve Jaemin hemen içeri gelin."

.....

"Uzun süredir yolladığım mektupları biliyorsunuz.Sonunda bir geri dönüş aldım.Büyükannenizin yanına gidiyoruz."

"Büyükanne mi?"

"Babamla bize bir aileniz olmadığını söylemiştiniz."

"Ailem ve ben pek iyi anlaşamazdık.Bu yüzden aramıza mesafe koyduk."

"Peki arkadaşlarımız ve okulumuz ne olacak?"

"Ve bale kursum."

Annesi endişeli birazda mahcup bir yüz ifadesiyle önlerine oturdu.

"İnsanlar başlarına kötü birşey gelmeyeceğine inanırlar."

"Anne ne demek istiyorsun?" diye sordu Jeno.

"Hayatımızı ipotek ettirdik.Evimiz,oyuncaklarınız,bu kolye bile bizim değil.Ama en güzel haberi sona sakladım ailem zengin orta sınıf zengin değiller.İnanılmaz zenginler."

"Arkadaşlarımız bunu duyunca çok şaşırıcaklar."

Annesi üzgün bir yüz ifadesiyle konuştu.