School For Boys

Chapter 13

Chapter 13

Licel's Pov

Nakasakay kami sa sasakyan. Katabi ko ang aking tunay na ina, na si Isabella Montimer. Earlier, dahil nakatira pa rin ako sa kanilang mansion, she insisted na isama ako sa pagshoshopping niya daw. Kahit ayaw ko naman dahil nahihiya ako eh wala akong choice. Mabuti na rin ito para mas makilala ko pa ang tunay kong Ina.

Sa mansion pa lang kasi palagi niya akong inaalala. Bibisitahin niya kami sa aking kwarto tapos pag kumakain lalagyan niya ng napakaraming pagkain iyong plato ko. Then after I go to school, she will kiss me on the cheeks and hug me tightly. Naiilang pa rin ako pero I gradually get used to it. Tsaka when she'll hug me I felt nostalgic.

"Nandito na po tayo, madame," sabi sa amin ni manong driver.

"Thank you, Dino."

Bumaba na kami sa sasakyan. Ngayon lang ulit ako makakapag mall. Kapag nagmamall kasi ako, kasama nun sina Eli at Marcus. Kaso minsan lang pag nagkasweldo na ako sa part-time ko. Once a month pa.

My mother held my hand, "let's go," sabi niya. Tumango ako and smiled.

***

Third Person Pov

Sabay silang pumasok sa loob. Napakaraming tao ang naroon sa mall dahil Linggo. Dinala ni Isabella si Licel patungo sa tindahan ng mga damit. Sa pangalan pa lang ng tindahan, alam na ni Licel na mahal ang nakatinda roon.

Isabella was choosing a clothes. Nakatayo lang sa gilid si Licel, pinapanood ang kanyang Ina. Kumuha ng dalawang damit si Isabella.

"Anak, which one you like?" Tanong ng Ina. Akala naman ni Licel na pumipili ito ng damit para sa kanyang Ina.

"Ito pong brown," sagot niya.

Isinauli nito ang isang damit na hindi niya pinili. Pumunta naman ito sa ibang bahagi. Pinapili muli siya nito. Uto-uto naman si Licel kaya pumipili rin siya. Pero narealized niyang hindi pala sa Ina ang damit na pinipili niya kundi para sa kanya.

"Sukatan mo na anak." Isabella smiled innocently. Ibinigay nito ang gabundok na damit kay Licel.

Licel's eyes widened. "Po??!!"

Pero hindi na siya nakaangal pa when her mother push her in to the changing room.

"Take your time," paalala nito.

Wahhh!

Licel cried mentaly.

Pinagsukat niya ang mga damit, kapag nasuot na niya ay lumalabas siya to let her mother see kung ano bumagay sa kanya.

Ater that, " As expected to my daughter, lahat sayo bagay!" Masayang sabi ng Ina't napapalakpak pa ito.

In the end, they bought all the clothes they've choosed. Parang napaka useless nang ginawang pagsusukat ni Licel. She felt exhausted dahil dun.

"Punta naman tayo doon."

"Huh?" Napalingon si Licel sa kabilang tindahan na tinuro nito. Isang tindahan ng mga sandals.

Licel's mind go brrr.

Wahh! Noooo!!!

Lecil cried mentaly again.

Pagkatapos nilang mamili, they decided to rest and eat in a restaurant.

Nakakagutom pala mag shopping ..huhu..

Parang lantang gulay si Licel dahil sa pagod ng pagshoshopping nila ng kanyang Ina. She rested her head in the table. Hinihintay nila ang kanilang pagkain na dumating. Napatingala siya sa Ina. Their eyes meet, nakatingin pala ito sa kanya. Her mother smiled.

Now that she think about it. Napakaganda pa rin kasi ng kanyang Ina. Baby face! Halata talagang alagang skin care sa makinis at maputi nitong balat!

Nanliit siya dahil mas bata pa tignan kaysa sa kanya ang kanyang Ina. Parang siya pa ata Mama sa kanila.

"Maam Isabel."

Napatuwid siya ng upo nang biglang may taong sumulpot sa gilid nila. Si manong driver lang pala.

"Manong Dino, pakilagay nalang po nitong mga bag sa sasakyan." Utos ni Isabella.

"Opo." Kinuha ng driver ang mga pinamili nila Licel tsaka umalis na ito pagkatapos.

Makaraan naman ng ilang minuto, dumating na ang kanilang inorder na mga pagkain. Naglaway si Licel sa sarap ng mga pagkaing nakahanda.

They ate a lot or mas tamang sabihin Licel ate most of it.

***

Nakauwi na sila sa mansion. Nagpaalam si Licel na aakyat sa taas, dala-dala ang mga pinamili but before that her Mom called her.

She turned to face her.

"Did you enjoy?" Tanong nito.

Licel nodded and smiled. "Yes po. Maraming salamat po..." She enjoyed it, not the shopping but the moments na nakasama niya ang kanyang Ina.

"I'm glad." Isabella felt relieved.

"Uhmm... C-can I call you Mama?" Licel become flustered because of embarrassment.

Isabella was surprised at her sudden sudden request. Ang pinakagusto niyang marinig mula rito. Isabella's eyes become teary, usto niya umiyak. She wipe her tears na namuo sa gilid ng kanyang mata.

Nataranta naman si Licel. Just like what she did when they first meet. Kinapa niya ang kanyang bulsa when she found out na may panyo siya agad niya itong kinuha at inilahad sa Ina.

"Thank you..." kinuha ito ni Isabella at pinahiran ang luha.

May nasabi ba akong mali? Masama ba tanong ko?

"I'm so happy, I really am glad." Sabi nito. "At first I was hesitating to asked you to call me Mom, I really want you to call me that. I was just overjoyed that you... you, yourself bring that up." Mas umiyak pa ito.

"Ah eh..." Hindi malaman ni Licel kung paano ito e comfort, without thinking, she hug her mother. Isabella hug her back, tightly. Hinimas niya ang likod ng Ina. Her Mother cried for a minute.

Hindi sila ginulo nang ibang nakakita. The maids and most of the guards saw them.

Sa kitchen ng mga maids...

"Wahh!!! Ngayon ko lang nakita si Madam umiyak," umiyak din ang taga luto ng mga Montimer.

"Nga eh! Nakakatouch panoorin." Agree naman ng isang maid na incharge sa laundry ng pamilya.

"Huhu, sobrang saya lang na nabuo na pamilya nina Madam." Said the other maid na tagalinis naman.

"Oo nga huhuhu!" Pag-iiyak naman ng gardener ng pamilya. Napalingon ang tatlo sa kanya. Nandiri ang mga ito ng makitang pinapahid nito ang sipon sa damit nito.

Eww..

Yucks...

Ba't siya nandito?

"Nakakaiyak! Pero bakit ganun ang ganda pa rin ni Madam kahit umiiyak? Huhu."

Napangiwi ang tatlo sa turan nito.

Gago, pag narinig ka ni Sir lagot ka talaga.

Iyong sipon niya tumutulo pa rin. Yucks

Hindi pa ba siya aalis?

Binaliwa nalang ng tatlo ang gardener at itinuloy ang kanilang pag-uusap.

♡♡♡