O kanlı savaşın ortasında vurdu beni kurşunlar, gözleri bildim; kaç yürek burkuldu içimde, kaç kez o inci gôzlere yenildim.
12\9\20
25\3\21
(angst değildir!)
Çok hayat gördüm, hayatı yaşadığımdan değil. Öyle yaşamlar gördüm ki, sanki yaşam değil.
Yanık yanık tenler gördüm, ateşler gördüm hep. Sesler duydum, çığlıklar, acı dolu inlemeler. Bomba sesleri, askerlerin yürüyüş sesleri, silah sesleri. İktidar sahibi güçlerin diktatör konuşmalarını duydum. Yürüdüm, çok yabancı yollarda yürüdüm. Hepsi kan doluydu, hepsi ölü bedenlerle dolu, can çekişen yüz ifadeleri ile dolu. Kanlı, taşlı, bombalı, ateşli yollarda yürüdüm. Hissettim hep, korkuyu hissettim, merhameti hissettim, umutsuzluğu hissettim, kimsesizliği hissettim. Ölmeyi hissettim.
Öğrendim en çokta, kendimi bırakıp bambaşka biri olmayı öğrendim. Silah tutmayı öğrendim, üniforma giymeği öğrendim, bir asker nasıl ağlar, nasıl soğukkanlı olur onu öğrendim.
Öldürmeyi öğrendim en çokta.
Ama ne işgal etmek istediğim topraktaki hasta çocuğu öldürebildim, ne de içimdeki ipe sığmaz cansız adamı.
Öğrendim anne, şimdi sen toprak olalı uzun yıllar oluyor ama ben öğrendim işte. Bir beden nasıl öldürülür öğrendim. Merhametime susarak, insanları susturarak, dağı taşı, toprağı yakarak öğrendim.
Öğrendim anne, öldürmeyi öğrendim. Asker olmayı öğrendim. Ama hiçbir zaman gerçek bir asker olamadım.
Senin küçük oğlun olamadım, vatanıma doyamadım.
Biz öldük anne. Kanıyla, tüfeğiyle, bombasıyla, zamlimiyle, acısıyla öldürdüler bizi. Bizi öldük anne. Ama hâlâ vurur sızısı, ateşin düştüğü o yere.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
park jimin, alman bir ailenin manevi oğlu, rütbeli bir nazi askeridir. Görevi gereği, kendisi gibi binlerce nazi askeriyle birlikte Polonya'yı işgale gidecek, orada yeni bir iktidar sağlayan almanya'nın, yüzbaşısı olarak görevini devam ettirecektir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
jeon jeongguk, yarı koreli, yarı polonyalı, savaş sendromu sorunu yaşayan henüz on sekiz yaşında, genç bir adamdır. Ailesini yurduna yapılan nazi işgalinde kaybeder.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yn; eldik sonunda. Sonunda tarihi bir konu yazabileceğim inşallah. Asla silmek istemiyorum çünkü ilgi alanımı tamamiyle kapsayan bir konu ile geldim. Önceki kitabım olan seugidor'u ise silmedim. Ona daha sonra başlamak istiyorum. şuanlık hedefim sillageyi bitirip, tarihi bir kurguyla hem ilgi alanımı canlandırmak, hem de hobi olarak yazmaya devam etmek.
beni tanıyan zira tarihe ne kadar ilgili olduğumu bilir. Hatta ben bile şaşıyorum bu zamana kadar tarihi kurgu çıkarmama. Ki, ben tarihte her olayı içimde yaşayarak öğrenmek istediğimden bir türlü hangi konuyu yazacağıma karar verememiştim. artık karar verdim. Biraz daha geliştirip, bilgilerimi ve araştırmalarımı devam ettirip kurguya başlayacağım.
Fark ettiyseniz de olay 1939- 1945 yılları arasında geçiyor. Yani o kanlı zamanlar (ikinci dünya savaşı) benim de en sevdiğim konudur:')
Umarım sizde seversiniz.
Ek olarak; savaş sendromu; savaş yıllarında askerlerde oluşan, psikolojik bir hastalıktır. Hastalığın sebepleri büyük ölçüde savaşta atılan bombalar, ölümler ve korkular olsa da, bazı askerler de farklı boyutlarda sorunlar teşkil edebilir. Bu konuyla ilgili ek araştırma yapabilirsiniz. Ama karşınıza çıkacak görüntülerden rahatsız olmayacağınızdan eminseniz...
fernweh; almanca kelime olup, insanın ait olmadığı bir yere özlem duymasıdır.
son olarak hepinize kocaman kalpler, not kısmı bu kadardı. Bölümler geldikçe artabilir, desteklerinizi bekliyorum. Sevgi ile, Jik∞kla kalın❤🌸
