Fight For Love (Doctor series #2)

Chapter 17

I woke up when I felt my phone vibrates. But first I look at my surrounding knowing that I fall asleep while sitting on the ground. Back to my phone I answer the call.

"Okay be there in minute." I said half asleep. Tumayo ako at hinilot ang leeg ko, nangalay dahil sa sleeping position ko kanina. I look at the time its already 2:50 am nakatulog lang ako ng almost three hours

I look at the man whose lying in the bed sleeping peacefully. Sinipat ko yung noo niya, medyo bumaba na ang lagnat niya.

"What will you do if I'm not here?" Bulong ko, habang inayos ang comforter niya. Pumasok muna ako sa cr and do something after I finish lumabas na ako doon.

Hawak ang batok na lumabas ako sa kwarto ko tsaka dumiretso sa kusina . I just cook tinola and rice then eat a little. Nagiwan din ako ng sticky note doon kung sakaling magising siya.

I drove back to the hospital and go straight to the ward.

"Doc she's now stable, sorry my intern just panic and called you."

"No it's okay." I just said, I look at her and she's sleeping peacefully in the bed.

Dumiretso lang ako sa office dahil ayaw ko na umuwi, kinuha ko ang cellphone ko tsaka tinext siya.

To: Unggoy

I cook something, eat it. Get well soon.

Ps. Stay at my condo and rest! Wag matigas ang ulo.

Ibinaba ko na ang cellphone tsaka sumandal sa swivel chair ko. I am looking at the papers that laying on my table, I checked it and it's my students reports. The other are from the interns and one is from the resident.

On time huh? Nagpuyat ata talaga sila para lang mapasa ito ng sa oras. I am strict in time gusto ko lahat nasa oras. Hindi naman ako ganun maperfect pero as soon as posible ayoko ng late. Except for emergency.

Doon ko nalang ginugol ang oras ko tutal wala pa naman akong gagawin at maaga pa, para pumasok ako. May emergency lang kasi kanina.

"Aray! Ano ba?" Nagulat ako sa nabunggo ko, I look at her and say sorry. Hindi ko naman sinasadya.

"Sorry talaga." I said, and once again look at her. Inirapan niya ako tsaka umalis sa harap ko. Anong problema nun sa akin? O sadyang badtrip lang talaga?

Dumiretao na ako sa meet up, cafeteria lang kami dahil medyo busy ang iba. Hondi naman ako natagalan at nakita ko agad sila.

"Anong nangyari sa mukha niyan?" Tanong ko kay Jhaziel.

"Badtrip wag mo muna kausapin." Tumango ako tsaka na umupo, maya maya dumating na si Akira. Ang tagal din niyang nawala ah, hindinsiya pumasok ng ilang weeks kasi nga inalagaan niya si Kurt.