Body Switch

- Hoofdstuk 3 -

- Siska -

Aaah, wat heb ik heerlijk geslapen! Oh, straks ga ik met Bram die weegschaal halen in het huisje van die tovenaar! We zouden hier nog beroemd door worden en dan hoeven we die saaie geschiedenisles nooit meer te krijgen! Hé, waarom is mijn kamer blauw?! Wie heeft mijn kamer geverfd? Ik kijk om me heen. Er hangen overal posters van jongens met stoere gitaren. Er staat ook een gitaarstand met een elektrische gitaar erin. Wat is hier aan de hand?

Ik sta op en ik loop wat rond. Huh? Bram! Wat doet Bram in mijn kamer?! Bram staat hier voor me! Ik krab in mijn haar. Bram doet me na, vreemd. Ik steek mijn tong uit naar hem, om te zien of hij dat ook nadoet. Ja hoor! Hij steekt zijn tong uit, alweer tegelijk. Ik loop naar hem toe...

"Auw!", roep ik. Wat? Ik sla mijn hand voor mijn mond. Dat was Brams stem! En Bram is helemaal niet in mijn kamer, ik ben in de zijne! Ik sta gewoon voor een spiegel en ik ben er tegen gelopen! Oh, wacht. Ik snap het al! Dit is gewoon een nachtmerrie over die vloek! Ik knijp even in mijn, oftewel Brams schouder. "Auw!", Chips, dit is geen droom... Dit is echt!

"Bram, je moet naar school!", hoorde ik iemand roepen. Een vrouw. Brams moeder? Ik zal maar gaan kijken... "

- Bram -

"Tring! Tring!" Wekker, ik haat je! Woow wacht eens, ik heb niet eens een wekker... Behalve als mijn moeder meetelt als wekker, uiteraard, maar zij zegt voor zover ik weet geen "Tring tring". Jeetje, mijn vader vond vast ik wat meer verantwoordelijkheid moet hebben en heeft me een wekker "gegeven"... Nou, dan is dit dus het teken dat ik moet opstaan. Hoe zet je zo'n ding af? Aha, hier is een knop. Ik beweeg mijn hand naar de knop. What the...? Roze nagellak? Oke, hier is iets héél vreemd aan de hand... Vast wel gewoon een vreemde droom. Ik ga maar gewoon terug slapen, nadat ik die stomme wekker afgezet heb.

- Even later -

"Siska, meid! Het is al half acht! Heb je weer door je wekker heen geslapen?", hoor ik iemand roepen. Ik wrijf in mijn ogen om de slaap eruit te krijgen. Er staat een vrouw aan mijn deur. Ze opent haar mond en begint te roepen: "Siska toch! Maak je snel klaar en kom mee naar beneden!" Ik sta op en kijk rond. Mijn kamer is oranje! "Siska! Niet zo treuzelen, hup! Kleren aan en tanden poetsen!", roept de vrouw. Siska? Waarom noemt die vrouw me "Siska"? Nou, ik moet me alleszins aankleden. Het is woensdag, dus maar een half dagje school. Ik kijk om me heen, op zoek naar mijn kleren, ik gooi ze altijd ergens neer, maar ik zie ze nergens! Mijn kamer is helemaal verandert. Ik stap richting mijn "nieuwe" kleerkast en trek hem open. Jurkjes, rokken, leggings?! Wat moet dit nu weer voorstellen? "Waar zijn al mijn kleren?", vraag ik aan de vrouw, waarvan ik nog steeds niet weet wie het is. Ze komt naast me staan en neemt een stel kleren uit de kast. "Hier, trek dit aan", zegt ze met een ongeduldig stemmetje. Ze duwt de kleren in mijn handen en loopt de kamer uit. Droom ik? Is dit de vloek die uit komt? Ik trek de kleren aan, wanneer ik mijn pyjamabroek uittrek zie ik dat er iets mist; Mijn vriend is  weg! Snel zoek ik naar de badkamer, want daar is vast een spiegel. Ik zie een witte deur met een zilveren opschrift "Salle de bains" dat er in sierlijke letters opgeschildert is. Ik klop op de deur, geen antwoord. Ik trek voorzichtig aan de klink en open de deur. Er staan 2 wasbakken, een bad en een wc. Ik stap rustig naar binnen, mijn voeten op de koude vloer. Ik ga voor de wasbak staan en kijk in de lange spiegel die erboven hangt. Wat ik zie, ben ik niet, maar Siska!