<2. Bölüm>

435 23 61
                                    

Merhabaaa...

Yine ben... Bu benim ilk kitabım umarım güzel bir texting olur!

Multi: Gece
.......................................

"Ne... Nereden çıktı şimdi taşınmak?" Hayır ya! Gece kankam ve beni ayıramazlar, vallahi isyan çıkarırım bilmiş olsunlar.

"Bilmiyorum ki ya of. Babamın işleri mi ne varmış."

Ahmet Amca mimardı. Tabi şehir dışında işleri oluyordu bazen ama bu sefer temelli taşınmaktan bahsediyorlardı. Hayır ya bir yol bulacaktım.

"Ee, sen burada kalsan. Zaten her gece ya ben oradayım ya sen buradasın. Kal işte bizimle."

"Ben de dedim işte. Ama oradaki okula çoktan kaydımı aldırmışlarmışmışmış."

"Sen burada kalamıyorsaaan o zaman ben..."

"Gelirim!"

"Gelirsin!"

Aynı anda söyleyince ikimizde güldük ve sarıldık."

"Sonsuza kadar mı?" Gece'nin bunu dedikten sonra yumruğunu havaya kaldırdı. Ben de yumruğumu onun yumruğuna tokuştururken "Sonsuza kadar!" dedim.

Aşağıya annemlere bunu söylemeye gidiyorduk. Dikkatinizi çekiyorum izin almaya değil söylemeye... Gece kalmıyorsa ben gidiyorum.

Aşağıya indiğimizde Çınar Teyze, Ahmet Amca ve Kerem Abimin de burada olduğunu fark ettim. Abim ve Kerem Abi yemek masasında oturmuş birbirlerine telefondan bir şeyler gösteriyordu.

Annelerimiz ve babalarımız ise salondaydı. Abimlere selam verdikten sonra salona geçtik.

"Size söylememiz gereken bir şey var." diye söze girdim.

"Tamam dinliyoruz." dedi annem.

"Bizim bir fikrimiz var. Madem ben kalamıyorum o zaman Selin'in kaydını da benim okuluma aldıralım ve o da bizimle gelsin. Hem zaten hep birlikte kalıyoruz bizimle kalır." Tek nefeste söylediği için nefesi bitmişti ve ben araya girdim.

"Evet. Bunu siz de biliyorsunuz; biz ayrılamayız, ayrılmayız."

Annemler tam itiraz edecekken Çınar Teyze konuşmaya başladı.

"Evet çok iyi düşünmüşsünüz."

"Ama..." Annem tam bir şey söyleyecekken Çınar Teyze eliyle 'bir dakika' der gibi yaptı ve devam etti."

"Okul müdürü zaten Ahmet Amcanın arkadaşı. O şimdi arar, gerekli işlemleri hallederiz."

Babam araya girdi. "Size yük olmasın şimdi."

"Yok Ali ne yükü... Selin de bizim kızımız." dedi Ahmet Amca babama.

Her ne kadar diğer arkadaşlarımızı bırakacak olacağımız için üzgün olsak da ikimizin ayrılmadığı için seviniyorduk.

Hemen sarıldık. Sonra Gece'ye "Arkadaşlara haber vermemiz gerek, sitedekilere haber verelim havuzun kenarında buluşalım." havuzu vurgulayarak söylemiştim.

"Havuz deme bana!" dedikten sonra kulağıma yaklaştı. "Unuttum sanma, onun intikamını başka zaman alacağım."

Kaşlarımı kaldırarak ona baktım.

"Ben gruba gireyim de bizimkilere haber vereyim."

"Ver, ver."

.......................................

Birimiz Beşimiz Beşimiz Birimiz İçin 'yarı texting'Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon