SUNRISE [Completed]

Chapter 29

This is the worst Christmas that I had ever had. Except for my babies since they are a blessings to me. When I went to the hospital I already saw Rhylie hugging Heirra's Urn.

"Rhylie..." I can't help but to cry. I run and hug him together with the two angels in our life.

"B-bakit? Bakit si Heirra pa Rhylie... B-bakit..." Nakatulala Lang sya habang patuloy sa pag patak ang mga luha niya. Alam ko na nasasaktan ako but I can't compare my pain to Rhylie's pain.  Dalawa ang nawala sa kanya. The baby and Heirra.

"S-sana naman Rhylie.. hinayaan mo muna akong mayakap si Heirra kahit sa hiking pagkakataon.. Sana hindi mo Pina cremate kaagad." I can't help it. Those precious memories with Heirra and mine. Those days na sya ang nagiging takbuhan ko kapag kailangan ko mg makakusap. Mga araw na kasama ko sya sa lahat ng pagkakataon na nasasaktan ako.  Those memories,. Will always be memories.

"Mas masasaktan kalang Shel kung makikita mo si Heirra sa huling kalagayan niya... I know it's hard but, we need to accept the fact na wala na sila..iniwan na nila ako..iniwan nila akong nag-iisa"  naaawa ako kay Rhylie, he tightly hug the urn and his tears won't stop from falling.

"A-akala ko..okay na eh.! Akala ko babalik na kami sa dati...akala ko.." he didn't finish his words because he cry again.

"Alam mo ba ? Na kanina sinabi ko na . Kahit isa lang lord magtira ka.. kahit Isa lang.. kung Hindi mo kayang ibigay sakin ang dalawa, kahit isa Lang... Pero Wala eh-...kinuha nya lahat.. ang unfair eh... Alam ko na nasa mabuting lugar na ang mag-ina ko pero ... Paano naman ako?? Ano ang gagawin ko kapag mangungulila ako sa kanila?..."

"Kung pwede lang na sumunod ako sa kanila kanina ko pa ginawa kaso , kaso Alam ko na ayaw ni Heirra ng ganon... Maya maghihintay ako.. even if I will suffer from loneliness , maghihintay ako hanggang sa makasama ko na silang dalawa."

After our conversation we went to the chapel wherein Heirra's relatives were there. Mourning for the two, I can't imagine my life without her. Masakit, sobrang sakit.

Rhylie place the urn at the center of the chapel. Videos were being played at the monitor. Heirra's happy face , she's always happy na para bang wala siyang iniindang problema.  I can't help but to cry again.
Hindi ko nakita ang parents ni Heirra . Tomorrow will be a new day without her but she will forever be my best friend.

"Can we call some friends of miss Heirra to give their eulogy?" Weneif look at me and I just nod and went in front.

"Good evening everyone.." traydor na mga luha. But I didn't mind because I know I'm hurting.

"H-Heirra...Heirra is a good f-friend of m-mine- Hindi ko ata kayang ituloy ang sasabihin ko kasi hindi ko matanggap eh.. sorry" and I went back to my seat and hug Rhylie. I really need Weneif right now pero Wala siya sa tabi ko.  Rhylie stand up and he went to the front to give his speech.

"Good evening everyone, salamat sa pagpunta nyo dito at sa pakikiramay.. I know that all of us can't accept the death of Heirra and ...our baby" the crowd gasp upon hearing the news.

"Yes, Heirra was pregnant and they left me .. I know Heirra will take a good care to our little angel in heaven but I can't help but to question him.( God) . Kailangan ba talaga na silang dalawa ang kukunin salon? Hindi ba pwedeng mag tira kahit isa man lang? Lord naman, napaka selfish nyo.. ang sakit eh... Ni Hindi ko manlang nakita si Heirra na lumalakad sa altar. Ni hindi ko manlang nasilayan..ang mukha nh anak namin... Y-yong tatawagin nya akong p-papa o kaya daddy... Wala man sila sa tabi ko but they will be forever painted in my heart"

I can't accept it. Sana magising na ako sa masamang bangungot na ito. Alam ko na kailangan mg karamay ni Rhylie but I can't risk my babies health kaya ipinaubaya ko nalang siya sa mga kamag-anak nya. 

Nagising ako dahil sa katok sa pintuan. I glanced at the clock and I saw that it is already 6 in the evening. I was asleep for the whole day. My babies, sorry.

"Pasok" my blood rise when I saw that it was Weneif.

"Napaaga naman ata ang dating mo para sa susunod na pasko"

"Love sorry, nakalimutan ko. My Tito invited me to celebrate Christmas sa Cebu. Kaya dumeretso na ako sa birthday ni Cyrene-"

"Yan! May rason naman pala para hindi ka makapunta pero ni text manlang walang dumating Weneif? "

"Sorry-"

"Dyan. Dyan ka magaling eh! Sorry! Sorry ! Sorry! Puro nalang sorry! Weneif Naman... Nangako ka! Nangako ka tangina!"

"Kailangan kita Weneif. Kailangan na kailangan! Alam mo ba ang nangyari kahapon? Ikaw Sana ang pagkukunan ko mg lakas pero ano? Mas nanghina ako kasi wala ka sa tabi ko , mas pinili mo na huwag pahalagahan ang mga binitawan mong pangko! Mas pinili mo ang iba kaysa sakin na mahal mo!"

"Mahal kita Rashel"
Matiim na sabi ni Weneif sakin habang nakatingin sa mga mata ko.

Gusto kong maniwala pero naalala ko lahat ng mga sakripisyo at sakit na tiniis ko para matuloy sa kasalan ang engagement naming dalawa.

"Mahal din Kita Weneif. Matagal na, mali unang kita palang natin,minahal na kita" his eyes widen when he heard my confession.

"I knew it was you, the girl on the ship. I knew it was you.."

"Ngayon pa?"
I mocked at him and gently chuckled.

"Kung kailan masaya na si Thea sa iba ngayon mo lang ako nakita? Ngayon mo lang ako naalala?"

"Alam mo napaka unfair mo eh! Fiance mo ako. Pero palagi kanalang Thea! Thea! Thea! "

" Tangina naman Weneif oh! Nagiging choice mo lang naman ako kapag wala si Thea eh. Pero kapag meron nagiging option nalang. Nakakapagod na tangina talaga!"

Nakakapagod na, palagi nalang.
Nakakasawa na. Do I always need to make the first move ? First everything?
Kailan naman ako magiging priority?

"Mahal na mahal kita Wen, pero 'yong pagiging tanga ko pagdating sayo, umaapaw na.. Nakakapagod na . Sobra, Ang sakit na dito oh" sabay turo sa dibdib ko

"Baka isang araw mas matigas na ako sa bato dahil sa pagiging martyr ko" I laughed

"Sorry ha? Masakit na kasi eh!, Pwede naman siguro na uunahin ko na Naman ang sarili ko diba?"  Kinuha ko ang bag ko king nasaan ang passport at mga papeles ko sabay takbo ko palabas ng bahay namin.

It was supposed to be a happy day but it turns out a sad day. I just smile sadly and hold my belly.

"Sorry babies ha? Don't worry, mommy will love you even though daddy's not with us" 

Kung pwede lang na turuan ang puso ko na magmahal ng iba , matagal ko nang ginawa, kaso hindi eh. Kung pwede lang.

Sana noon palang umayaw na ako, sana hindi ko sinunod ang gusto ng puso ko. Sana ginamit ko ang utak ko para hindi ako nagdurusa ng ganito.

I was once free, but I choose to risk and choose to be cage by this unsure and one sided love.

Ang hirap. Hindi ako maka hinga

Bakit pagdating sa pag-ibig nabubulag ako?, napili kong magpakatanga, at sa isang lintek na Salcedo pa.