Can you save me

Chapter 1

Sa buhay ng tao ay mayroon talagang pag-kakataon na na iingit tayo sa iba kung anong meron sila..

Minsan na iisip natin, ay napakaraming nabubuong mga tanong..

Paano kaya kung ang mga magulang ko ay ganyan ka yaman??

Bakit kaya hindi kami kasing yaman niya??

Bakit wala akong Gucci na bag tulad niya??

Bakit ang laki ng bahay nila ang amin ang liit??

Masyado lang tayong naiinggit sa kung anong meron sila..

Kung isa ka diyan ay kabaliktaran naman kita ..

Nakukuha ko lahat..

Meron akong mamahaling mga damit, bag, relo at marami pang iba.

Kayang ibigay ng parents ko lahat ng mga yun, hindi ang mga mamahaling mga sapatos, hindi ang mga luho ko  ang hindi nila kayang ibigay.

Pero hindi  ko kailangan ng mga mamahaling mga gamit kong hindi ko naman nakikita ang mga magulang ko..

Hindi ko kailangan ng malaking pera kong ang kapalit pala nito ay paglayo nila..

Trabahong abugado ito ay maganda!! pero kung lalayo ka sa iyong pamilya dahil natatakot kang madamay sila..

Yun ang hindi maganda..

Paano mo mararamdaman ang pakiramdam ng inaalagan, minamahal at papaano ka magiging masaya kung wala kang pamilya..

Gusto kong sabihin sa mga magulang ko na wag silang matakot dahil para sakin kong mamatay man akong kasama ang aking pamilya ay mas ika tutuwa ko pa..

Bago ka kasi nawala ay nakasama mo pa sila, nayakap mo sila,at nahalikan..

Lagi nilang sinasabi kung paano nalang daw kung mawawala ako?? paano kung gawin akong target ng kalaban??

Lagi nalang paano pero hindi pa naman nila nasusubokan..

Kaya kung anong meron ka ipag-papasalamat mo okay lang ang humiling pero kung hindi kaya ng parents mo wag nalang..

Kung hindi kaman kayang bigyan ng mga magulang mo ng mamahaling mga gamit pero nararamdaman mong mahal ka nila ay malaking bagay na..

Dahil hindi lahat ng tao nakakaramdam ng pag mamahal ng mga magulang..

Hindi lahat ng tao minamahal ng magulang...