TEK TARAFLI EVLİLİK 2

18-Ayçiçekleri Gibi..

Kitabın ilk 17 bölümünü bizakdenizliyizzz hesabından okuyabilirsiniz.

Artık bu hesaptan atacağım bölümleri.

Savaşın gür sesi gecenin sessizliğine savaş açarken, hızla kapıyı açıp içeri daldı. Tabi ben de arkasından.

Ali ve Ceren aynı hızda içeriye girerken Savaş'ın ilk adresi balkonun olduğu oda olmuştu ama orada yoklardı.

Savaş "Ali! Nerdesin lan!"

Savaş dışında kimseden ses çıkmıyordu.
Savaş hem bağırıp hem de evin içinde ordan oraya koşup Ceren ve Ali'yi arıyordu.

Gerginlik ve stres beni huzursuz ederken Savaş'ı nasıl durduracağımı düşünüyordum. Merdiveni çıkıp etrafta gözlerini gezdirdiğinde hemen hamlemi yaptım.

Savaş'ı kolundan tuttuğumda
"Savaş bir sakin olur musun lütfen?"
Dedim gözlerinin içine bakıp.

Sağ eliyle kolundaki elimi hızla itip gözlerime sinirle baktı.
Gözlerini tekrar sinirle kısıp
"Sen de biliyordun değil mi!" Dedi.

Yutkunurken başımı olumsuz anlamda salladım.
"Hayır."

"Bana yalan söyleme! Hiç şaşırmadın bile onları o şekilde gördüğünde!" Diye yüzüme doğru bağırdığında başımı geriye doğru çektim.

"Bilmiyordum."
Savaş gözlerinden çıkan ateşi gözlerime savururken tekrar konuştum.
"Hem bilsem ne değişecekti ki?"

"Her şey."

"Ne demek bu?"
Savaş gözlerini bir kaç saniye bana dikip tekrar odalara doğru ilerledi tek kelime etmeden.

Ceren'in ve Ali'nin kaldıkları odaya baktığında oralarda da yoklardı.
Geriye Savaş ve benim beraber kaldığımız oda kalmıştı.

Savaş sertçe kapıyı açtığında Ali ve Ceren'i gördük. Ceren Ali'nin arkasına geçmiş sessizce ağlıyordu.

Savaş doğrudan Ali'nin yakasına yapıştığında Ceren'nin ağzından yüksek bir çığlık kaçtı.
Savaş hiç düşünmeden Ali'nin suratına yumrukları indirirken kendinden geçmiş gibiydi ama Ali ona hiçbir şekilde karşılık vermiyordu.
Doğruca Ceren'in yanına gidip ona sarıldım.

Ceren ağlayarak "Abi dur lütfen." Dedi.

Savaş'ın onu duyduğundan emin değildim.

Bu defa ben bağırarak
"Savaş yeter!"

Bakışlarını bana çevirdiğinde gözlerindeki öfkeyi görebiliyordum.
Savaş elini kaldırıp tekrar vuracakken Ceren kollarımdan ayrılıp Savaş'ın kolunu tuttu.

Ağlamaklı gözlerle Savaş'a bakıp
"Abi dur artık. Lütfen..."

Savaş'ın adem elması yavaşça hareket ederken yakasına yapıştığı Ali'yi itip kapıdan çıktı.
Ceren'e tek kelime etmemişti.

Ceren Ali'yi kolundan tutup kaldırırken, ben hızla Savaş'ın peşinden koştum.

"Savaş! Savaş beni bekle!"
Çok hızlı yürüdüğü için aramızdaki uzak mesafeden sesimin duyulması için bağırmak zorunda kalmıştım.

Savaş sinirle arkasını döndüğünde hemen dibinde bitivermiştim.

Savaş bağırarak "Ne! Ne istiyorsun benden?"

"Hiçbir şey."

"Niye o zaman hala dibimdesin?"

"Yalnız kalma diye."