Yeni bir hikaye ve çok istediğiniz için gözü kapalı başladım.
Oy ve yorumlarınızla destek olmayı unutmayın, lütfen.
Multi: Rozelin Demir
Bölüm parçaları;
Thurisaz: Endles
Oiva Voi: Refugee
Keyifle okuyun.
🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşam, kaderin tekelinde olan garip bir oyundu.
On dokuz yıllık yaşam tecrübemin, kulağıma zavallı bir şanssız olduğumu fısıldamışlığı çoktu. Ancak işe rüyalarım karıştığından beri her şey daha çekilmez olmuştu.
Her gece bilincime çöreklenen garip, ürkütücü ve gizemli rüyalar...
Kabusların bile bir sınırı vardı, olmalıydı. Gözlerimi her kapattığımda kendimi aynı cehennemde buldukça idrak etmiştim ki, gördüklerim bir kabusun çok ötesindeydi.
Kendimi kasvetli bir ormanda nefes nefese koşarken buluyordum. Ağaçlar, ezip geçtiğim yapraklar ve gök acı bir kızıl rengini örtünmüştü. Peşimde kimliğini bilmediğim birileri vardı. Hiç durmadan kaçıyordum. Korkuyu ümüyle ve iliklerime kadar hissediyordum fakat zihnimi asıl şoke eden, giderek büyüyen karnımdı!
O kızıl ormanda kaç adım attığımı bilecek kadar aşinaydım bu rüyaya ve en nihayetinde en yakın arkadaşım Gupse'ye anlatarak gereksiz bir hataya imza atmıştım.
"Kafayı yemiş olmalısın, Rozelin, çok düşünmekten oluyor hep bunlar," diyerek kendi çapında teşhis koyduktan sonra eklemişti. "Hayatında hiç elini tutacak bir erkek bile olmamışken, rüyalarında seni hamile bırakanını mı görüyorsun?"
Aynı saniye konuyu kapatarak hep yaptığım gibi kabuğuma çekilmiştim ama Gupse bir noktada haklıydı. Gerçekten düşünmekten aklımı kaybedecektim.
Adım Rozelin.
Rozelin Demir.
İzmir'in elit üniversitelerinden birini geçen yıl tam burslu olarak kazanan, inşaat işçisi bir babanın beş çocuğundan en büyüğüdüm.
