Malfoy'un kıvırcık prensesi.(bitti)

-3-

Seni gördüğüm en fazla beş dakkika dışında yaşayan bir ceset gibiydim sanki.
Ruhum solmuştu,ama kalbimde sen vardın.

Yine uyuyamamıştım yasak olmasına ragmen dışarı çıktım.
Karagölün karşısına oturdum ve düşünmeye başladım.
Hayatım daha ne kadar boka sarabilrdi?
Artık önemsediğim herşey değişti.
Ben seni sevmiyordum Hermonie sana takıntılıyım. Zaafım vardı sana sadece bana zarar veriyordu ama.
Dediğim gibi uyuşturucu etkisi.
Mutlu ediyordu biraz.
Fakat çok düşünüyorum,çok merak ediyorum,çok önemsiyordum seni.

Görmedin.
Farketmedim beni sana olan aşkım  öyle büyüktüki içten içe zehirliyordu sanki beni.
Özlüyordum Hermione hemde baycan gibi.
Ama kokunu çeke çeke sarılamadım bile sana..

Yanıma birinin oturduğunu hissedip irkildim.
Uykulu gözlerle bana bakıyordun.

"Ne yapıyorsun burda?"

"Seni ilgilendirmez. "

Zordu Hermonie sana bu denli bağlıyken seni kırmak gerçekten zordu.

"Neden butun kutuları tek yerleştirdin, "

"Sana katlanamıyorum."

"Hadi ama mal değilim malfoy.  Beni orda bırakıp da gidebilirdin."

En kötüsüde sana soylemek istedigim onca şeyi içime atmaktı

Ayağa kalktım.

"Işte gidiyorum. "

Sende ayağa kalktım ve bileğimden tuttun.

Elimi hemen geri çektim yapmasam sana sarılır birdaha da bırakamazdım çünkü.

"Haklısın keşke seni orda bırakıp gitseydim.
Pembe hayaller kuracağını düşünmemiştim. "

Arkamı döndüm tekrar.

"Hayır Malfoy. Değiştin sanmıştım sadece "

Sesindeki kırgınlık kalbime saplandı sanki.
Nefes alamdım ama gitmek zorundaydım.

Nasıl bu kadar etkileyebilmiştin benim gibi duygusuz birini?