The Beauty Of Pain (Completed)

Chapter 55

'Zhaine POV'

Titig na titig sakin ang tatlo sa harapan ko na tila sinusuri ng maigi ang aking mukha, Hindi ako nagpatinag at sinabayan ko ang kanilang mga titig.

"You're brave as your sister"

"I'm not"sagot ko "Because if I am brave as her I will fight not surrender"

"You didn't surrender Zhaine, you choose to fight for your love. It's not surrending it's fighting for true love"

Napayoko ako, totoo namang sumuko ako ngunit ang pagsuko ko ay Hindi para sa sarili ko, kundi para sa kanya, sumuko ako Hindi dahil lampa ako o Hindi ko kayang manlaban kundi sumuko ako dahil pinili kong ipaglaban ang nararamdaman ko para sa kanya. Alam ko namang Hindi na maibabalik ang nakaraan, ang nakaraan na ako lahat ang dahilan, at sa pagkakataon na ito, Hindi ko na hahayaang may mawala pa ng dahil sakin. Mas gugustuhin ko pang ako ang mawala kesa sa taong mahalaga sa akin.

"You're really ready to die?"

Tumango ako at napabuga ng hangin. "I am"-mapait akong ngumiti at tumayo ng maayos habang ang titig ay Hindi inaalis sa kanila. Tumayo ang lalaking may katandaan at lumapit sa gawi namin.

"You impressed me very well, Zhaine"-Nakangiti nitong aniya atsaka dumukot ng baril sa bulsa, tumitig siya dito at muling ibinalik sa akin ang tingin.

"Do you think you deserve to die?"

"Yes"

Itinitutok na niya sa akin ang baril na ikinalunok ko, biglang nangatog ang aking mga tuhod tila nanghihina.

Katapusan ko na ba talaga?
Eto na ba talaga yon?

Biglang kumalabog ang pintuan na agad naming ikinalingon lahat. Kumabog ng malakas ang dibdib ko Hindi dahil sa kaba kundi dahil sa saya na sa pagkakataong ito, kahit sa huli kong mga oras makikita ko ang lalaking pinakamamahal ko.

"Vhein"-mahina kong sambit na ikinalingon niya. Nakita ko ang pagkuyom ng kanyang kamao. Kasama niya si Reher at isang lalaki na sa pagkakaalala ko ay kapatid din nila na nagngangalang Verhel. Walang mababakas na emosyon sa dalawa maliban kay Vhein na kitang kita ko kung paano umalab ang galit sa kanyang mga Mata.

"Touch my girl and you'll regret it"-matigas nitong aniya na ikinangisi ng nasa harapan kong matanda, siya nga pala yong tinatawag kong tanda ngayon ko Lang naalala.

"I never touch your girl, but my guards does"

Umigting ang kanyang panga at mas lalong umalab ang galit sa kanyang mga Mata, ibang Vhein ang nakikita ko ngayon ibang klase, malayong malayo sa nakilala kong palatawa mapagbiro, malandi kung minsan at madalas na ngumiti, itong ipinapakita niya ngayon ay magkaibang magkaiba. Unti unti itong lumapit sa gawi namin habang hindi inaalis ang kanyang matatalim na tingin kay tanda, nakatutok pa din sakin ang baril ngunit wala ng takot akong nararamdaman because seeing Vhein makes me feel safe. Kasunod ni Vhein sa likod ang dalawa.

"Kill me not her"-aniya nito na ikisinghap ko.

No... I won't make them kill him.

"No, kill me not him."-matigas ko ding aniya.

"Tcchhh, anlakas talaga ng loob niyong dalawa na magtalo sa harap namin kung Sino ang papatayin"-aniya ni tanda.

"Malamang ako na una dito kaya dapat ako ang mamatay Hindi siya, ako naman talaga dahilan Hindi ba? Ede patayin niyo na ako"-inis kong aniya "Shoot me now"

Nilingon ako ni Vhein gamit ang kanyang matalim na tingin gawa ng pag atras ko, tila mas natatakot pa ako sa kanya kesa sa baril sa mga oras na ito

"Kill me not her, now shoot me Grandpa"

Ngumisi si tanda Kay Vhein at tinapik ang balikat nito.

"Relax Vhein, Yes you are a Cameron. You've been part of Cameron, I give rules but you disobeyed our rules. You choose her, while he choose you. You love each other but you hurt each other's side right?"-nangunot ang aking noo.

Andami naman yata nitong alam.?
Nakakalito na tuloy.

"You choose the right girl for you Vhein. You're a great man, a not so great grandson but, you choose a brave woman who's willing to die just for your sake."

"Drama paba to? Iputok muna"-aniya ko tila naiirita na kaya nakita ko ang pag-irap ni Vhein sa akin ngunit isinawalang bahala ko na lamang.

Nilingon ako ni tanda "I'm impressed of you Zhaine that made me think that"-ibinaba niya ang baril "That you're excemted to our rules. You prove to me that you are willing to risk just for my grandson, although his not my real grandson but I am happy for him"

Napakurap ako. Yon na yon? Excemted ako? Meganon pala?

"Now I'm giving you two a permission to love each other, but"-lumingon siya sa gawi nila Reher at Verhel "You two aren't excemted. The rulte are still the rules."

"Dad"-pagsuko ni Reher .

"No buts, you can go now, have a happy ending for you two good luck"

Nakagat ko ang aking labi Hindi alam ang mararamdaman, Kaya agad akong napatakbo papalabas at doon naiyak.

Akala ko matitigil na lahat dahil makakapahinga na ako ngunit nagkamali na naman ako, kelangan ko ulit harapin si Vhein.

"Zhaine"

Agad akong napalingon ng may tumawag sakin.

"Vhein"-umiiyak kong aniya.

"I'm sorry"-aniya nito habang titig na titig sa akin.

"I'm sorry for all the pain."

Umiling ako "You don't have to say sorry because I do understand you. Kahit Hindi ka himingi ng sorry kahit Hindi moko patawarin naiintindihan ko."

"Thank You for making me see The Beauty Of Pain, were it becomes the reason why I realized that life's not just about happiness, it also about feeling and seeing the beauty of pain for you to realize that you have come enough and having you is enough"

Mas lalo akong naiyak.

"Vhein"-wala na akong ibang masabi.

"I love you Zhaine, no words can explain how happy I am to be in love with you, Yes you're not Zeynaine and you will never be like her know why?"

"Why?"

"Because I love Zeynaine being my sister while you? I love you being my woman and my treasure. I love you not because you are the same face with her, but I love you because I love you. No exact reason but I only knew one thing"

Napangiti ako at kusang lumapit sa kanya upang yumakap.

"I love you for being who you are not for being her but for being Zhaine"

"I love you more"