BERÇEM GELİN (DEVÂM EDİYOR)

25.BÖLÜM

MULTİMEDYA:BERÇEM BEYOĞLU

📌NOT:Okumaya başlamadan önce yazı büyüklüğünüzü ayarlamanız rica olunur.Sayfa düzeni birinci ve ikinci kademe büyüklüğe göre ayarlanmıştır.

Normalde bu bölüm Boran'ın anlatımındandı,hatta yazdığım kısmı kesit olarak paylaşmıştım ama son anda bu fikrimden vazgeçip Bercem'im anlatımından yazdım.Bunun için kusura bakmayın.

Arkadaşlar sizin yorumlarınız ve oylarınız beni yazmaya teşvik ediyor.Az olunca da ister istemez modum düşüyor.Yazma hevesim kalmıyor.Lütfen satır arası yorumları bol tutalım.Bolüm hakkindaki düşüncelerinizi bekliyorum.

Alıntıları profilimden paylaşıyorum,beni takibe alarak ulaşabilirsiniz.

SINIR : 600 OY 850 YORUM.

Buraya da okuduğumuz saati alabilir miyim ?

Okuduğumuz mekanı da buraya alabilir miyim ?

KEYİFLİ OKUMALAR...

*****************************************
BERÇEM'DEN :

*****************************************
Uyurken sıcaklığına sığındığım şey her neyse o kadar tatlı gelmiştiki biraz daha yanaşıp kollarımı daha da sıkılaştırdım.Üzerimde tatlı bir yorgunluk vücudumda ince bir sızı vardı fakat aynı şeyi başım için söyleyemeyecektim.Kendini hissettirircesine ağrıyor;çok sevdiğim uykumun kollarından ayırmak için şiddetini artırıyordu.Odanın içinin aydınlandığını uyur uyanık halimle anlayabiliyordum.Güneşin sıcaklığı henüz üzerime düşmediğinden dolayı muhtemelen havanın yeni yeni aydınlandığını fakat güneşin hâlâ doğmadığını tahmin etmek zor değildi.Elimi başıma atıp hafifçe ovuşturdum ve yüzümü buruşturarak gözlerimi zar zor araladım.Hadi ama...Uyanmak istemiyordum ki ben.

Uyku sersemliğiyle ilk olarak nerede olduğumu idrak edemesemde hemen akabinde memnuniyetsiz ifademle mahmur gözlerimi etrafta gezdirdim.Tam da tahmin ettiğim gibi hava ışımış ama henüz güneş doğmamıştı.Sabah serinliği ağaç yapraklarını salındıran rüzgar sayesinde kendini burdan belli ediyordu.Başımı yasladığım yerden kaldırıp yan tarafıma baktığımda ise olduğum yerden irkilip üstümdeki bütün sersemliğimi attım.Boran yüz üstü yatmış iki elini de yastığın altına koymuş bir vaziyette uyuyordu.Üzerindeki ince saten nevresim belinin en aşağısına kadar kaymış vücudunun yarısını gözler önüne seriyordu.Derince yutkunup geriye kaykıldığımda benimde üzerimdeki çarşaf kasıklarıma kadar açıldı.Seri bir hareketle çarşafı tekrar üzerime çekip  deminden beri hissettiğim çıplaklığımı göğsüme kadar kapattım.Bir elimle çarşafı göğsüme bastırmaya devam ederken diğer elimlede yataktan destek alıp sırtımı yatak başlığına dayayarak yarı oturur pozüsyona geçtim.

Dün gecenin anıları bir bir zihnime düşerken gözümün önüne gelen saçı çekip afallamış halimle uyuyan Boran'a baktım.Önce yemek yemeğe gitmiştik beraber sonra ise birkaç kadeh bir şey içmiştim.Odaya döndüğümüzde ise o kadının mesajlarını okumuş tabiri caizse sinirden gözüm dönmüştü.Telefonu camdan fırlattıktan sonra ise Boran'la yine kavga etmiş sonrasında ise...

Etrafa saçılan kıyafetlerimiz,ayakabılarımız ve iç çamaşırlarımız her şeyin kanıtı gibi bana sırıtıyordu âdeta.Bacaklarımı kendime doğru çekip sıkkın bir vaziyette başımı dizlerime dayadım.Bir müddet bu şekilde durup kendimi dinlemeye ihtiyacım vardı.Dün geceden pişman mıydım yoksa da değil miydim bilmiyordum.Ne hissettiğimi ne hissedeceğimi ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum.Allak bullaktım.Bir karı koca arasında olması gereken ve son derece doğal olan bu durum hakkında ilk defa çaresiz ve savunmasızdım.Unuttuğum veya hatırlamadığım tek kare bile yoktu.Boran'ı çok istemiştim ve biz beraber olmuştuk.Sanırım olduğum cüretkâr kadında da onu istediğim için beraber olmamdan da hiç mi hiç pişman değildim,ya da utanmıyordum.Ortada utanacak veya çekinecek bir durum göremiyordum ama pişman olmadığım doğru mu yoksa yanlış mı yaptığım mevzusunu da netleştirmiyordu.İçimdeki ses 'düşünme Berçem.Düşünme ve sadece ânın tadını çıkar' diye fısıldasada kulağıma yine de zihnimi kemiren düşüncelerden vazgeçemiyordum.Neden yorgunum sorusuna cevap aramaktan ve bunu sormasınlar diye gülümsemekten yorulmuştum.