love to hate me / Bang Chan

~7~

Genç kız artık dayanamayarak kantinde tek başına oturan Chan'a doğru sinirli adımlarla ilerledi .

'Ya sen salak mısın! Bıktım artık senden! Niye bırakmıyorsun beni ! Neden rahat bir nefes almama izin vermiyorsun!?'

Chan iki haftadır kızla uğraşmayı bırakmıştı. Ve kızın bundan cesaret alarak eski olaylar yüzünden bağırdığını düşündü başta. Ama öyle olmadığını farketti.

'Neyden bahsediyorsun?'

Sakince sorduğu soru karşısında sinirden kıpkırmızı olmuş kız Chan'ı bileğinden tuttuğu gibi soyunma odasına götürmüştü. Kızın dolabının önüne geldiklerinde zorba Chan'ın bile kanı donmuştu.

'SİZE SORMALIYIM BELKI DE NEYDEN BAHSETTIGIMI HA!'

Chan hâlâ dolaba bakıyordu. Kırmızı mürekkeple 'Sıran gelmedi henüz' yazıyordu.

'NE OLDU SANAT ESERINE BAKMAYA DOYAMADIN SANIRIM'

'Sus sus! Ben yapmadım bunu'

Delirmiş gibi ben yapmadım diye tekrarlıyordu. Kız inanmak istese de inanamıyordu.

'Senden başka beni sevmeyen kimse yok okulda Chan! Yalanı kes'

Chan kızın gözlerinin içine baktı derince. Kızın zorbalık diye tanımladığı şey Chan'ın dilinde kıskançlıktı. Kızı çok seviyordu fakat aynı zamanda da uzak durmalıydı.

'Sana yemin ediyorum ki ben yapmadım.'

Kızın elini tutarak kendi tayfasının yanına geldiler. Olayı anlattıktan sonra arkadaşlarından yardım istedi. Hepsi şaşkındı çünkü Chan asla yardım istemez ve her şeyi kendisi yapardı. Kız bile şaşırmıştı olaya.

Chan içten içe bunun bir şaka olmasını umuyordu. Kendini çok güçsüz hissediyordu sevdiği kıza bir şey olacak diye. Bu oyunu kim oynuyorsa o kişiye dünyayı dar edecekti.