Shin's POV
"Tita, nyip," sabi ni Ezra habang bumabagsak na ang mata at tinawanan ko naman siya.
"Is my Ezra tired?" naka pout kong tanong sa kanya at tumango naman siya sa'kin sabay ang pagpapabuhat.
"Oh, here's your milk. Tapos meme na," biglang sulpot ni Kris mula sa labas ng kwarto ko at masaya namang inabot ni Ezra ang gatas niya.
Dating Hiro ang tawag namin sa kanya nung sanggol pa lang siya pero sabi ni kuya Jin masyado raw common kaya tinawag namin siya ng Ezra.
"Antok din ako," mahinang sabi ni Kris at naghikab at nilingon ko naman siya.
"Tulog tayo, sabay tayo kay Ezra," sabi ko sa kanya at pumwesto na kami sa kama kung saan pinagigitnaan namin ni Kris si Ezra
-
Nagising ko dahil sa hagikgikan ni Kris at Ezra, pagdilat ko ng mata ko ay naglalaro sila ng mga maliliit na sasakyan ni Ezra na nakakalat sa kabuuan ng condo ko.
"Tita, wakey!" sigaw ni Ezra nang makita niya akong gising at nilingon naman ako ni Kris.
"Hey, how was your sleep?" nakangiti niyang tanong sa'kin and I smiled at him.
"It was good," I said beofore I kissed Ezra.
"Anong oras na?" tanong ko.
"4 pm," sagot ni Kris at tumango naman ako.
"Tita car," Sabi ni Ezra sa'kin at iwinasiwas sa mukha ko ang claw machine niyang laruan.
"Wow, do you lo-- aray!" sigaw ko nang humampas ito sa mukha ko at natahimik naman si Ezra at minasahe ko naman ang ilong ko.
"Are you okay?" mahinang sabi ni Kris at tinignan ko naman si Ezra na gulat na gulat.
"I'm not," pagbibiro ko at nagkunwaring umayik. Si Ezra, imbis na suyuin at patahanin ako, hinigitan pa ang pag-atungal ko.
"Tita toliiii," sabi ni Ezra habang tumutulo ang luha sa mata at kaagad naman akong napabangon.
"Opo, bati ni tita si Ezra. 'Wag na cry," sabi ko at agad ko siyang binuhat.
"Ayan kasi papasuyo pa," sabi ni Kris habang tinatawanan ako at inirapan ko siya.
"Ganto ka rin naman sa'kin eh, magsusungit ka trying to get me, pero in the end ikaw lang din manunuyo," pang-aasar ko sa kanya at inirapan niya ako.
"Whatever, I'm gonna make us some snacks. Patahanin mo 'yan at baka mahirapan na naman 'yan makatulog," sabi ni Kris at hinalikan kaming dalawa ni Ezra sa ulo bago lumabas ng kwarto ko.
"Tahan na Ezra please? Tita's okay na," I said and smiled at him at dahan-dahan naman siyang kumalma.
"Tita otey?" tanong niya at hinawakan ang ilong kong tinamaan niya kanina.
Hinablot ko naman ang kamay niya at agad itong kinagat-kagat at tumawa naman siya.
"Tickle Ezra!" tili niya at tinawanan ko naman siya.
"Bati na si tita and Ezra?" tanong ko sa kanya at tumango naman siya bago ako halikan sa pisnge.
"Let's go dun tayo sa living room. Go get your toys," sabi ko at ibinaba ko na si Ezra at naglakad papuntang living room to open the TV.
"Tita totomelon!" nakangiting sabi ni Ezra at nginitian ko siya.
"No," malambing kong sabi at nanood ng Friends. We need to start them young.
Nagpunta ako sa kitchen to get a glass of water at don naman nagluluto si Kris.
"What are you cooking?" mahina kong sabi sa kanya while I give him a back hug.
"Noodles lang," sabi niya at hinawakan ang kamay ko.
"I feel like we already have a family," sabi niya at hinarap ako.
"I love you," nakangiti kong sabi sa kanya at hinalikan naman niya ako.
One thing lead to another and the next thing I knew nakapatong na ako sa counter while he's kissing my neck.
Nasa kalagitnaan kami ng landian nang marinig koang iyak ni Ezra at agad ko namang natulak si Kris at nanakbo papunta kay Ezra.
"Why what's wrong?" tanong ko sa kanya at maya-maya pa ay kumulog.
"Aw, is my Ezra scared?" tanong ko at tumango naman siya kaya naman binuhat ko siya.
"Akala ko ano na nangyari," mahinang sabi ni Kris sa likod ko at tinawanan ko naman siya.
"Kris, shirt," Pagpapaalala ki sa kanya nang makita siyang nakahubad.
"Bilis mo kasi hubad agad," pang-aasar niya sakin at inirapan ko naman siya.
"What snacks do you?" tanong ko kay Ezra at umupo naman ako sa sofa.
"Doodels," nakangiti niyang sabi at tumango naman ako sa kanya.
"Yay! Tito Kris is cooking Doodels!" excited kong sabi sa kanya at pumalakpak naman siya.
I fucking love this kid.
-
"Asan Ezra?" pabulong na tanong ni kuya Jin pagkapasok niya ng unit ko.
"Nasa living room, nanonood kasama si Kris," sabi ko at niyakap naman niya ako.
"Kamusta? Pasaway ba?" pangangamusta niya at tinawanan ko naman siya.
"Sa'yo lang naman pasaway 'yan," sabi ko at naglakad na kami papalapit sa kanila.
"Ezra, anak, let's go home na?" bungad ni kuya Jin sa bata at napatalon naman ito sa saya.
"DIDI!" tili nito at agad naman siyang binuhat ni kuya Jin.
"Ezra uwi na, bye bye," pagpapaalam samin ni Ezra at nginitian namin siya ni Kris bago sila tuluyang lumabas ni kuya Jin sa unit.
"Gusto ko rin ng ganon sa future," mahinang sabi ni Kris at nilingon ko naman siya.
"Alin?" pagtatanong ko. Baka kasi may nakita siya sa pinapanood niya.
"Ng pamilya," masaya niyang sabi at natigilan naman ako.
Ngayon siya naman ang nakatingin sa'kin.
"Did I say something wrong?" mahina niyang sabi at hinaplos ang balikat ko.
"What? No, I was just thinking kung may naiwan ba si Ezra na gamit niya," pagpapalusot ko at nginitian niya naman ako bago ibalik ang attention sa pinapanood niya.
I stood up at iniligpit ko na ang mga laruan ni Ezra na nagkalat. Madalas kasi siyang pinapabantayan sa'kin ni kuya Jin since he's a doctor. Ayaw naman niyang kumuha ng maid dahil mahirap na rin na ipagkatiwala sa iba si Ezra. Nanay Corazon is too old to handle Ezra all the time pero kapag talaga walang choice, he has no choice.
It's been three years since everything happened. It took me a while to get back on my feet pero I managed to survive naman.
Everything went back to normal with my family. It was as if nothing ever happened. Delanxe was never talked about. She was like a taboo. She was forbidden to be remembered. Kahit na miss na miss ko na siya, wala naman akong magagawa. She's Delanxe and I'm me, kahit baligtarin pa naming dalawa ang mundo, kahit pa gustuhin namin, hindi kami pwedeng maging magkaibigan.
But Brigitte? That girl is always remembered. It was always smiles and happy memories whenever we talk about her. Except Blake. After what happened, it was never the same for him. He lost the love of his life. I know for a fact that it'll change him forever. Ang laki ng pinagbago ni Blake. It was like he left with her. Para na lang siyang patay na naglalakad. I wouldn't blame him. There was no one to get him back. Kahit na gustuhin kong tumulong sa kanya, I couldn't. How could I help him? I'm barely standing up on my own.
The only reason that got me through that year was Alex's letter.
It was his wish. It's what he wants. He wanted me to be happy. Kaya kahit na labag sa kalooban ko. Kahit na ang hirap para sa'kin na sumaya pagkatapos ng lahat, pinipilit ko. I owe it to him. Kailangan kong maging masaya. That's the least I could do for him.
