That Girl Pretending to be an Innocent

#9

Someone's Pov...

A-ayoko na!

Isa lang naman akong simpleng tao na gusto ang katahimikan,maaliwalas at magandang kapaligiran.

Pero hindi ko alam na sa kahiligan ko sa tahimik ehh makakapunta ako sa isang abandunadong building at makakapanood ng malapitan ng brutal na pagpatay.

Sa-sana! Hindi nalang ako nahilig sa matatahimik na kapaligiran!

Nagsisisi nako!

Ngayon na nakita ko ang bagay na ikinasisi ko.

Bilang nalang ang araw ko.

Hindi ko alam.

Baka bukas O sa susunod na araw hindi nako magising.

Pinagbababalibag ko lahat ang mga gamit ko dito sa bahay.

W-wala nakong magulang.

Wala nakong mga kapatid.

Lahat wala!

Wala akong pamilya at maaasahan!

Dahil ang tingin nila sakin ay basura.

Kaya nilayasan ko sila at nagpakalayo-layo.

Nahilig ako sa tahimik na lugar.

At hindi ko inaasahang ang kinahiligan ko ang magdadala sakin sa kamatayan.

Sabagay.

Siguro ito na ata.

Siguro.

Dito na magtatapos ang paghihirap ko.

Diba? Matagal kunarin gustong mamamatay?

Pero tila ba nagiba ang ihip ng hangin.

Parang....nung lumapit sakin ang kamatayan bigla akong natakot.

A-ayokong matulad sa babaeng yun.

Pero anong magagawa ko?

D-demonyo sya.

Walang kinakatakutan at walang sinasanto.

Lalo na at..... sya ang Heires ng familya

Sya ang kayamanan at diyamante ng pamilyang iyon.

Kaya....paano ko matatakasan ang kamatayan nyang ibibigay?

Bigla nalamang akong nakaramdam ng panganib.

At doon nako naghanda.

Ito na aang katapusan ko.

Ito na ang huling araw ko sa mundo.

Pinahid ko ang mga luhang tumulo sa aking mga mata.

Tanggap kuna.

Na ngayon na ang kamatayan ko.

Tanggap na tanggap kuna.

Bumukas ang pintuan ko.

Walang ingay at walang tunog kahit isa.

Kaya siguro kung ibang tao ako at natutulog diko agad mararamdaman ang pagbukas.

Pero eto ako.....gising na gising habang hinihintay ang kamatayan.

Pumasok doon ang naka Black Red na Cloak.

Ganun na ganun padin ang suot nya.

Walang pinagkaiba.

Kaso.....samurai ngalang ang dala nya at hindi katana.

Sa isang iglap...nakatali na agad ako sa kama ko.

Pinapakiramdaman at dinadamdam ang sakit at pagpapahirap na ibinibigay nya saakin.

“ Ang boring mo naman. Hindi ka sumisigaw. ”

Pagkasabi nya non ay tuluyan nang nandilim ang paningin ko.

And yes.

I'm Aue Rein.

Ang basura,walang kwenta at pangit na nilalang.

At ngayong araw ang kamatayan ko.

Pero...tanggap ko.

Paalam.

____________________________