Not A Happy Ending

As The Darkness Besiege Me

"You're so great at cheering up others,
but why can't you cheer yourself up?"

-----

"It's all okay, Via. It's okay! Magiging maayos din ang lahat! A'right?" Pagchi-cheer up ko kay Via.

She smiled at me, "Thankyou, Ria. Thankyou so much. You stayed with me." I smiled at her.

"Sige, una na ako, Ria. Thankyou ulit ah?" Tumango ako at sinundan siya ng tingin. Ngumiti ako. Nakatulong nanaman ako.

"Why do you always help others when you can't even help yourself?" I looked around to find that voice. Someone whispered.

But I think I'm just hallucinating. Ipinilig ko ang ulo ko at umalis sa room namin.

Umuwi ako sa bahay at ang bumungad sa akin ay ang madilim na kapaligiran.

"Mom? Dad?" I shouted but no one answered. I shrugged my shoulder.

Dumiretso ako sa kwarto ko at inilapag ang bag ko. Umupo ako sa tabi ng kama at napatulala na lamang sa kawalan.

Nag-iisa nanaman ako. Natawa ako sa sarili ko. Bakit ba ako nagdadrama? As if someone will go here to cheer me up. Loosen up, Lina! Mag-isa ka lang.

Kusa na lamang ako naluha hanggang sa napahagulgol na ako. Ano bang nangyayari sa akin?

"Please, go away!" I shouted as if someone is here. I'm all alone, ano bang mayroon?

"You're not alone." I looked up as I heard someone spoke but I only saw a-- what is that?

"W-who are you?" Ang naitanong ko sa hangin. It's a human figure! Pero bakit gano'n? I only see a human figure, I can't see her!

Yes, it's a girl!

"I am you." Kumunot ang noo ko sa narinig kong sagot. Teka, she is me?

"Y-you are me? I-I don't get it.." She knelt down to face me. I felt her hand touched my face.

"I am you... You're not alone. I am here. But we're alone." Napahagulgol ako habang patuloy kong nararamdaman ang kamay niyang nakahaplos sa pisngi ko. Humilig ako sa kamay niya.

"Don't think about them. Think only about yourself." Umiling ako.

"That's selfishness! They need my help! They need me so I should be there!" I shouted to whoever she is.

"You need them too but no one's here. You're all alone. No, we're all alone. We have to stand by ourselves. No one's here to help you, Lina. Help yourself." Tumango tango ako sa pangungumbinsi niya. She's right. I'm all alone!

"But there's only one thing that I can do to end all of this." W-what? Tinignan ko ang madilim niyang mukha. Hindi ko parin siya makita.

"W-what is this? Please do anything just to end this pain!" Naramdaman ko ang pagbalot ng kaniyang mga braso sa akin.

"End your life.. kill yourself. That's the only way, Lina.." Natulala ako sa sinabi niya. Tama siya. Iyon na lamang ang paraan.

"B-but-" She cut me off.

"Ako ang bahala sa lahat, Lina. Ako ang gagawa sa lahat." Unti-unti akong tumango. Ipinapaubaya na lamang ang sa lahat sa kaniya.

"Would you mind letting me in?" Tumango muli ako. Wala nang masabi pa.

Hindi ko na namalayan pa ang nangyari basta ang alam ko na lamang ay bigla na lamang siyang nawala sa aking harapan at tila may kusang pag-iisip ang aking katawan na kusa na lamang tumayo, kumuha ng lubid at isinabit sa kisame.

"You can do this, Lina. Go on." Hindi ko alam kung saan iyon nagmula pero naramdaman kong bumuka ang aking bibig na tila ako ang nagsasabi noon.

Pumatong ako sa upuan at ipinasok ang aking leeg bago ko hinayaan ang tadhana na dalhin ako sa kapayapaan.

Freedom. Peace. That's all I want.

-----

Note: Never let the darkness besiege you. Just fight and continue your journey.

Dara Eeva
@dara_eeva

101820