SAUDADE (mabel)

Bölüm •5•

Hissederek okumalar..✨

✨✨

Bebeklerin karnı doymuştu ve şimdi uyuyorlardı.. Oda da ben, Yağmur abla, Ares abi ve Ateş abi vardı.. O da bir ihtiyaç olursa diye kalmıştı..
"Ee bebek mi diyeceğiz şimdi biz ikizlere..?" Çok haklıydı.. Bebeklerin adına karar veremiyorlardı..
"Birbirleriyle uyumlu isimler olsun istiyorum ama bulamıyorum.. Ne yapabilirim..?" Aslında biraz haklıydı.. Sonuçta ömür boyu kullanacağı ismi belirlemek zor bir karardı.. Ama bu kadarda olmazdı canım..

"Hayatım yarın kimliklerini çıkartacağız.. Karar verelim artık..?" Yağmur abla da onaylamıştı kocasını.. Kız bebeğin mırıldanmadıysa hemen ayağa kalkmış bakmıştım.. Ohh, hâlâ uyuyordu..
"Uyuyor.. Allahım su gibi.." Su gibi güzeldi..
"Buldum! Su..!" Ares abinin kısık sesli çığlığıyla ona dönmüştük.. "Kızımızın adı Su olsun.."
"Suuu..! Su kızım gel..! Oldu.." Bu kadar mıydı ya.. Ne çabuk karar vermişlerdi..

"Ateş.. Bebeğin adını da Ateş koysak.. Sorun olur mu senin için.. Su ve Ateş.. Ama istemezsen anlarım seni..." Su ve Ateş.. Gerçekten çok yakışmıştı.. "Sorun olur mu ne demek..? Gurur duyarım.."
"Ama iki isim düşünüyorduk.. O zaman şöyle yapalım Su, Yağmurla uyumlu, Ateşte, Aresle..
İkinci isimde Arel ve Arem olsun.. Arel Ateş Karahan.. Arem Su Karahan.. Çok güzel oldu.." Haddinden fazla güzel ve uyumlu olmuştu..

"Sen de oğluna benim adımı koyarsın ödeşiriz.." Ares abi sağ kolunu kardeşinin omzuna atmış gülüyordu.. Bizi de güldürmüştü.. Ateş abinin aniden bana dönen yeşilleri parlıyordu.. "İnşallah.." Bana bakarak söylemesi.. Umarım yanlış anlamışımdır..

"Ben biraz hava alayım.. İstediğiniz bir şey var mı?"
"Ben de geleyim seninle tek çıkma.." Yalnız kalmak istiyordum.. "Ben bu hastanede çalışıyorum.. Tek çıkmamda bir problem olmaz..!" Cevabını beklemeden odadan çıkmıştım.. Boğulacak gibi hissediyordum kendimi.. Kimseye de söyleyememiştim daha.. Kendime bile itiraf etmesi zorken başkasına anlatmak daha zordu.. Bahçeye çıktığımda temiz hava biraz iyi gelmişti..

"Oo stajyer kız..?" Bi sen eksiktin..
"Merhaba Kerem Bey.." Kerem, başhekimin oğluydu ve aynı zamanda çok başarılı bir doktordu.. Benimle ilgilendiğini anlayabiliyordum yakınlığından ama ben de bir o kadar uzak duruyordum ondan anlaması için.. Yanıma oturacağını anladığımda bankın kenarına kaymıştım..

"İyi misin diye sormayacağım.. Günlerdir kötüsün ve benim elimden hiç bir şey gelmiyor.. Anlatmak istersen dinlerim  ve sen ne kadar istersen o kadar yanın da olurum.." İyi bir insandı..
"Biliyorum.. Çok iyisiniz gerçekten.... Ama anlatmak istediğimi pek sanmıyorum.. İlgilendiğiniz için teşekkür ederim.." Arkadaşlarıma, aileme bile tam anlatmamışken ona anlatamazdım..

"Düşünüyorum.. Sürekli düşünüyorum seni bu hale neyin getirmiş olabileceğini..Eski heyecanın yok, kirpiklerin ne zaman görsem ıslak, göz altların mosmor, tenin solgun.." Dışarıdan bu kadar kötü gözüktüğümü bilmiyordum... Beni böylesine dikkatli incelediğini de.. "Tüm bunların nedenini düşünüyorum ama bulamıyorum.." 

"Çok zor bir dönemden geçmeye çalışıyorum.. Endişenizin farkındayım, ilgilendiğiniz içinde tekrar teşekkür ederim.." Daha fazla üstelememiş ve rahatlamama izin vermişti.. Artık içeriye gitmem gerekiyordu.. "Ben artık içeri geçeyim.. Burda son bir kaç günüm kaldı.. Belki tekrar görüşemeyiz.. Çok teşekkür ederim.. Öğrettiğiniz, gösterdiğiniz, şans tanıdığınız her şey için.." Sen stajyersin yapamazsın dememişti hiç.. Hep denememi sağlamıştı.. Bir çok şeyi detaylıca anlatmış, anlamamı sağlamıştı..

"Tekrar görüşemeyiz diye bir şeyi kabul etmiyorum.. Ben seninle dışarıda da görüşmek istiyorum.. Hastaneden gidiyor olman hiç bir şeyi değiştirmez.."
"Sizi anlıyorum ama-"
"Ben de seni anlıyorum.. Sadece arkadaş olmak istiyorum seninle.. Sadece arkadaş.. Sen nasıl istersen öyle..?" Ne söyleyeceğimi tahmin etmişti.. İyi bir insan olduğu kadar iyi bir arkadaştıda.. En azından hastane içinde öyleydi.. Şimdi ona hayır diyemezdim..